Δεν διάβασε το μνημόνιο, επειδή καταπολεμούσε το έγλημα…
…αλλά κατά τη θητεία του το έγκλημα αυξήθηκε
Κατά τα δύο τελευταία χρόνια, που γίνεται και η τελευταία σύγκριση, ενώ το 2009 είχαμε σε εθνικό επίπεδο 72.658 κλοπές και διαρρήξεις, το 2010 έφτασαν τις 90.939. Σύμφωνα με τους αριθμούς, που πραγματικά ευημερούν, έχουμε αύξηση της τάξης σχεδόν των 30.000 διαρρήξεων και κλοπών το 2010, η οποία, σε ποσοστό, κυμαίνεται περίπου στο 30%.
– Συγκρίνοντας τα στοιχεία του 2005 με αυτά της περασμένης χρονιάς διαπιστώνουμε ότι, ενώ πριν από πέντε χρόνια οι ένοπλες ληστές μετά βίας ξεπερνούσαν τις 2.000 σε εθνικό επίπεδο, το 2010 σχεδόν τριπλασιάστηκαν, φτάνοντας τις 6.097! Σε σχέση με το 2009, η αύξηση αγγίζει το 25%, αφού πριν δύο χρόνια σημειώθηκαν 4.078 ληστείες.
– Μία δολοφονία κάθε δύο ημέρες Το σκηνικό του τρόμου αλλάζει κατά πολύ σε ό,τι αφορά στις δολοφονίες, με ένα εφιαλτικό συμπέρασμα: Κάθε δύο ημέρες ένας άνθρωπος δολοφονείται, όχι στις φαβέλες της Βραζιλίας ούτε στις κακόφημες περιοχές των ΗΠΑ ή της Νότιας Αφρικής, αλλά στην Ελλάδα! (από άρθρο του 2010).
«Δεν γνώριζα τι ψήφιζα, ήμουν απασχολημένος»
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επανήλθε το μεσημέρι της Τρίτης, σε σχέση με τη δήλωσή του, το πρωί της ίδιας ημέρας, ότι δεν διάβασε το μνημόνιο γιατί καταπολεμούσε το έγκλημα:
«Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να επιβεβαιώσω τη στάση μου. Ναι, επαναλαμβάνω ότι το μνημόνιο δεν το διάβασα. Δεν ασχολήθηκα, όχι με το κείμενο, αλλά ούτε καν με τις διαδικασίες της δήθεν διαπραγμάτευσης.
Αυτό δεν το δήλωσα ούτε το είπα με καμάρι. Πολύ περισσότερο δεν το λέω για να αποσείσω ευθύνες από πάνω μου. Ίσα-ίσα το αντίθετο.
Το θεωρώ από τα σημαντικότερα λάθη της πολιτικής μου διαδρομής. Γιατί δεν εκτίμησα σωστά την κρισιμότητα των στιγμών και απορροφήθηκα με το μερικό, το έργο μου σαν υπουργός, αντί να ασχοληθώ με το μείζον, την ευθύνη μου σαν μέλος της ηγεσίας της χώρας.
Το είπα για να τονίσω το πόσο όλοι μας χρειάζεται να αλλάξουμε. Είχαμε μάθει να εμπιστευόμαστε τον κάθε αρχηγό, πρωθυπουργό. Και στην Βουλή να ψηφίζουμε και στην διακυβέρνηση να συναινούμε. Αυτοί οι καιροί πέρασαν και το μοντέλο εξαντλήθηκε. Χρειάζεται συλλογικότητα, ατομική ευθύνη και συνεισφορά.
Οι βουλευτές αντέδρασαν στην πρόταση Πετσάλνικου και έσωσαν τη χώρα. Μακάρι να το είχα κάνει, μακάρι να το είχαμε κάνει και για το μνημόνιο. Σε αυτές τις στιγμές ο τόπος χρειάζεται καθαρά λόγια και γενναία αυτοκριτική. Μόνο έτσι θα φτιάξουμε ηγεσίες και θα βοηθήσουμε την πατρίδα.
Λένε πως στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Τέτοιοι κανόνες σιωπής, η υποκρισία του πολιτικά ορθού, πρέπει να σπάσουν. Αυτοί οι κανόνες μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Είμαι αποφασισμένος να δώσω όλες τις δυνάμεις μου σ’ αυτό».
Κι όμως…
Μ. Χρυσοχοΐδης, 12 Ιουνίου, «Καθημερινή»: «Βασικός στόχος του μνημονίου ήταν να μη χρεοκοπήσει η χώρα και το καταφέραμε»
12/1/2012: «Δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το μνημόνιο που μας βλάπτει αλλά ο τρόπος που εμείς το υλοποιούμε και οι προτεραιότητες που εμείς βάζουμε».
Σε άλλη του συνέντευξη: «Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το Μνημόνιο αποτελεί το αποτέλεσμα της δανειακής σύμβασης που υπέγραψε η χώρα μας για να μην χρεοκοπήσουμε, για να μπορούμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, για να μπορούν να λειτουργούν κανονικά τα νοσοκομεία, τα σχολεία, να μην καταρρεύσει δηλαδή όλος ο δημόσιος τομέας. Οφείλουμε να εκπληρώνουμε τους όρους που προβλέπονται, πολλοί από τους οποίους όπως η άρση της γραφειοκρατίας ή το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ή το συμμάζεμα στην υγεία και τις δημόσιες δαπάνες αποτελούσαν και δικές μας πολιτικές προτεραιότητες. Από κει και πέρα, δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τους ρόλους μας. Δεν είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε το Μνημόνιο ως ευαγγέλιο. Είμαστε εδώ για να αλλάξουμε την Ελλάδα, και οφείλουμε να το κάνουμε παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, γιατί μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο οι θυσίες των πολιτών».
*Αν πάλι ο κύριος υπουργός δυσκολεύεται και να το βρει, εμείς του το παραθέτουμε, για να μη λέει ότι δεν το είχε πρόχειρο: