Αφού, λοιπόν, εκτονώθηκε η έξαψη των σιωπηλών ή κραυγαλέων διαμαρτυριών αλλά, για πολλοστή φορά, καταμετρήθηκε η δυναμική τους, θα έπρεπε να καταδειχθεί με κάποιο άλλο τρόπο, εξίσου μαγικό με την παιχνιδιάρα τυφλότητα της Τύχης, ότι υπάρχει και ένα πρόσημο που ορίζει σαφέστερα ποιοί δικαιούνται να ραντιστούν με νεράκι από τη φούχτα της. Έτσι, σημέρα, πληροφορούμαστε με πρωτοσέλιδο τίτλο, ότι δυό γυναίκες που πήγαν για προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο της Αιγίνης κέρδισαν από 100 χιλιάρικα η κάθε μία, με μια απλή κίνηση επί του κνησμού που είχε εκείνη τη στιγμή η Θεά κάτω από πέπλο της. Πιο απλά, αφού πρώτα προσκύνησαν, άσκησαν δηλαδή τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, αμέσως μετά, για να συνδεθούν και με το αρχαιοπρεπές μας παρελθόν προσκύνησαν τη Θεά Τύχη ξύνοντας την πατούσα της, δηλαδή ένα δελτίο σκρατς. Παρότι με «τρώει» η περιέργεια, είναι αδύνατο να έχω την γνώμη του Αγίου Νεκταρίου για το θέμα. Ωστόσο, επειδή στον καιρό μας τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα, σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί αν οι κακοπαθημένοι Πακιστανοί αρχίσουν να σπεύδουν στην Αίγινα να προσκυνήσουν τον Άγιο και ύστερα αρχίσουν να θωπεύουν και την Θεά κάτω από τα πέπλα της σκρατσάροντας αδιάκοπα.

Τι την ήθελα όμως αυτή ενασχόληση; Όσο έγραφα αυτές τις αράδες με εκδικήθηκαν οι Άγιοι και οι θεοί των δωδεκαθεϊστών ταυτοχρόνως. Έπαθα σερεντίπιτυ. Το σερεντίπιτυ είναι ασθένεια βαριά και την παθαίνουν συνήθως οι άθεοι επιστήμονες, αυτοί που ξεκινάνε να ανακαλύψουν κάτι και τους προκύπτει παραμόρφωση, μια εκδίκηση της Θεάς Τύχης, και βρίσκουν κάτι άλλο, σαν την πενικιλίνη αλλά, χτυπά και για τους απρόσεχτους, σαν αυτή την εκδοχή που έπαθαν τα αδέλφια Τζον και Γουίλ Κέλλογκ και ανακάλυψαν τα κορν φλεηκς. Έτσι κι εγώ έπεσα πάνω στις δηλώσεις του ακαδημαϊκού Θανάση Βαλτινού ο οποίος αν πιστέψω όσα γράφονται μέσα σε εισαγωγικά των ρεπορτάζ δήλωσε στη Θεσσαλονίκη «δεν ξέρω αν μπορώ να συνυπάρξω με τις αφρικανές πόρνες και τους διακινητές ναρκωτικών…Όχι, δεν θα’ θελα να τους έχω στη γειτονιά μου. Δεν είναι που πλήττουν την αισθητική μου αντίληψη, την καθημερινότητά μου πλήττουν…».

Η παραπάνω δήλωση με σπρώχνει σε περαιτέρω σκέψεις σχετικά με την δυνατότητα μεταφοράς της αφρικανικής Ατυχίας στα δικά μας χώματα. Υποθέτω, κατ’ αρχήν, με βάση αυτά που όλοι γνωρίζουν ότι οι αφρικανές πόρνες δεν χαίρουν ιδιαίτερης υπολήψεως ούτε στην Αφρική, το ίδιο και οι διακινητές ναρκωτικών. Αυτό συνιστά ήδη μια «ατυχία» για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ατυχία την οποία με ευκολία μετέφεραν από την ήπειρό τους στη δική μας ή την απέκτησαν εδώ. Αν την ατυχία τους που μεταφράζεται σε χορταστική δυστυχία, την μετέφεραν δεν κινδυνεύουμε τουλάχιστον να κερδίσουν το σκρατς. Αν όμως την απέκτησαν εδώ τότε άφησαν σε εμάς περισσότερα περιθώρια Τύχης και Ευ-Τυχίας, οπότε, υφίστανται αυτά από τα οποία εμείς γλυτώνουμε. Δεν γνωρίζω αν η πορνεία είναι αισθητικό φαινόμενο, κάτι σαν συντακτικό λάθος που ένας συγγραφέας μπορεί να διορθώσει ή τουλάχιστον να διαμαρτυρηθεί γι αυτό. Το ίδιο και για τους (αφρικανούς;) διακινητές ναρκωτικών. Και οι σκέψεις πολλαπλασιάζονται στο άπειρο αν επεκταθούμε στους… χρήστες και των πορνών και των ναρκωτικών.

Πάντως από τη δήλωση του κ. Βαλτινού συνάγω το συμπέρασμα ότι, αν οι αφρικανές πόρνες ασκούσαν την εκτόνωση των παθών στις γειτονιές τους, σε σπίτια και όχι στους δρόμους θα είχαμε λύσει και το αισθητικό ζήτημα, αφού θα τις έβλεπαν μόνο όσοι θα πλήρωναν για την εξισορρόπηση των ορμών τους και την ερωτική τους, τουλάχιστον, ατυχία θα ξεγελούσαν και με καθαρό μυαλό στη συνέχεια θα μπορούσαν να ξεχυθούν στην αναζήτηση της Τύχης τους αποκαθαρμένοι και από τις εξωγενείς όσο και τις ενδογενείς αιτίες της Ατυχίας.

Συμπεραίνω με όλα αυτά ότι αν πάθεις σερεντίπιτυ και είσαι ευρωπαίος ή γενικά δυτικός  μπορεί να σου βγει σε καλό και να γίνεις ακόμη και πλούσιος αν δεν έχει κακοφορμίσει μέσα σου κάποιου τύπου ιδεαλισμός. Ενώ αν είσαι αφρικανή γυναίκα στη Δύση δεν σε ξεπλένει ούτε ο ποταμός Νίγηρας. Δεν έχουν προνοήσει οι λευκοί για μαύρη σερεντίπιτυ. Κι εγώ βλέπω ότι δεν δικαιούμαι να ξεπλύνω τις ντροπές μας στα μαύρα τους δάκρυα.

Στην μικρή αυτή αναζήτηση θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα και ουσιαστικότερα η πολυσέλιδη κατάθεση των εμπειριών του κ Στρως Καν ο οποίος, όσο γευόταν πόρνες σε βίλες φίλων ή στο σπίτι τους, και τα πάθη του οργάνωνε και την Ατυχία των πορνών κρατούσε περιορισμένη στα ενδιαιτήματά τους. Ενώ, το πλήρωσε ακριβά, μόλις ξεχάστηκε για μια στιγμή, σε δωμάτιο κακόφημου ξενοδοχείου και για αυτό βγαίνοντας δήλωσε με νόημα «την ατυχία μου, μέσα (έπρεπε να την αφήσω)…».

* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].