Αρνητική στο δημοψήφισμα της Κυριακής με αντικείμενο την πρόταση των θεσμών, μια πρόταση που έχει ως «αιχμή του δόρατος» την μη-επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τις ομαδικές απολύσεις και το εργοδοτικό λοκ-αουτ εμφανίζεται η ΓΣΕΕ. Στη απόφαση αυτή κατέληξε η ολομέλεια της διοίκησής της μετά από συνεδρίαση του οργάνου για το θέμα. Η διοίκηση της τριτοβάθμιας οργάνωσης, με την απόφασή της ταυτίζεται με τις εργοδοτικές οργανώσεις όπως ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών που έχουν προφανείς λόγους να στηρίζουν τις συγκεκριμένες επιλογές.
 
Στην ανακοίνωσή της η διοίκηση της ΓΣΕΕ παρότι υποστηρίζει πως είναι «είναι αδιαπραγμάτευτα αντίθετη σε κάθε είδους μνημόνιο» και πώς «η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων είναι δημοκρατικό, συνταγματικό και αναφαίρετο δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών και βρίσκεται εντός των Ευρωπαϊκών παραδόσεων» τάσσεται …κατά της διενέργειας του δημοψηφίσματος της Κυριακής. Όπως αναφέρει το δημοψήφισμα γίνεται «σ’ ένα πλαίσιο «τεχνητών διλημμάτων» και «χρονικών ασφυξιών», που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και διχασμού της κοινωνίας» υποστηρίζοντας πως «το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι ψευδεπίγραφο και διχαστικό». Αξίζει να επισημάνουμε ότι στην διοίκηση της ΓΣΕΕ, πλειοψηφούν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) και της ΔΑΚΕ (Νέα Δημοκρατία) έχοντας προκύψει από το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το οποίο έγινε το 2013 με αντιπροσώπους που είχαν εκλεγεί ακόμη και το 2012. Δηλαδή δεν ανταποκρίνεται στις πολιτικές εξελίξεις και τις ανακατατάξεις των τελευταίων ετών.
 
Ουσιαστικά με την τοποθέτηση της η ‘Ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ,  αρνείται την καταδίκη ενός «πακέτου» προτάσεων από την πλευρά της Ε.Ε, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, που απαγορεύει την οποιαδήποτε αλλαγή στο μνημονιακό καθεστώς για τις εργασιακές σχέσεις. Ένα νομοθετικό πλαίσιο που έχει καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τον υποχρεωτικό και καθολικό χαρακτήρα τους καθώς και την δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας στις περιπτώσεις που η εργοδοτική πλευρά αρνείται να προσέλθει στις διαπραγματεύσεις.
 
Αντιμετωπίζει θετικά την χειροτέρευση του θεσμικού πλαισίου για τις απολύσεις που ούτως ή άλλως παρέχει την δυνατότητα στους εργοδότες να καταβάλλουν τμηματικά τις αποζημειώσεις ενώ ταυτόχρονα τις έχει μειώσει δραστικά για μία σειρά κατηγοριών εργαζομένων.  Να θυμίσουμε ότι στις προτάσεις των θεσμών περιλαμβάνεται η πρόταση για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, να μην υπάρχει δηλαδή το όριο του 5% για τις μεγάλες επιχειρήσεις. ‘Ένα όριο που στην πράξη καταστρατηγείται σε πάρα πολλές περιπτώσεις και η τυπική κατάργησή του ουσιαστικά θα εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς πλήρους ασυδοσίας.
 
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στις προτάσεις των θεσμών περιλαμβάνεται και το περίφημο «λοκ άουτ», Η δυνατότητα δηλαδή των εργοδοτών να πραγματοποιούν ανταπεργίες με κλείσιμο των επιχειρήσεων και την μη καταβολή δεδουλευμένων. Αυτά την ίδια στιγμή που η ισχύουσα νομοθεσία με την επίκληση  συνδυασμού άρθρων του Αστικού Κώδικα οδηγεί περίπου των 90% των απεργιακών κινητοποιήσεων που αποφασίζονται από τις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις να χαρακτηρίζονται «παράνομες» ή «καταχρηστικές» από τα δικαστήρια.