Η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση που αναμένεται να περάσει από έγκριση της Βουλής αύριο, προβλέπει την 4 μήνη επέκταση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, κατά βαθμό τέτοιο ώστε να αναπληρωθεί στο ακέραιο ο «χαμένος» χρόνος των έως και 14 ημερών προληπτικής αποχής από τον χώρο απασχόλησης.

Η μη αμειβόμενη και υποχρεωτική αναπλήρωση εργατοωρών θα αφορά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», τους εργαζόμενους που επιστρέφουν στον χώρο δουλειάς μετά από την λήξη της προσωπικής τους καραντίνας, εφόσον και εάν το προηγούμενο διάστημα δεν υπήρχε η δυνατότητα τηλεργασίας.

Στο πλαίσιο αυτό οι εργαζόμενοι που δεν έχουν την δυνατότητα τηλεργασίας θα πληρώσουν αυτή την «αδυναμία» με θεσμοθετημένες απλήρωτες υπερωρίες, με το υπουργείο εργασίας να βασίζει την ορθότητα του νόμου στο γεγονός ότι κατα την διάρκεια της καραντίνας, υπάρχει πρόβλεψη ώστε ο εργαζόμενος να λαμβάνει κανονικά τον μισθό του και να καλύπτονται οι εισφορές του από τον εργοδότη.

Οι υπερωρίες αυτές προωθούνται από το νομοσχέδιο ως αντιστάθμισμα στις ώρες απουσίας του εργαζόμενου, ο οποίος συμμορφούμενος με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ μένει σπίτι για 7 έως 14 ημέρες. Ως χρονικό περιθώριο κατά το οποίο ο εργαζόμενος θα υπάγεται στο εν λόγω καθεστώς, ορίζεται η περίοδος από την επιστροφή του στον χώρο δουλείας μέχρι και την στιγμή που θα έχει εκπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός εργατοωρών, με ορίζοντα εκπλήρωσης τούς τους τέσσερις μήνες.

Η παρούσα ρύθμιση συνοδεύεται, όπως επισημαίνει η «Καθημερινή», από τις σχετικές προστατευτικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας για τα χρονικά όρια εργασίας, με το επιτρεπτό πλαφόν να είναι οι τρεις ώρες, χωρίς όμως να υπάρχει αναγνώριση της πρόσθετης εργασίας.

Με πακέτο μέτρων που επεκτείνει τα προνόμια των εργοδοτών η κυβέρνηση βαυκαλίζεται την προστασία από την ανεργία

Το Φθινοπωρινό πακέτο μέτρων που θα περάσει αύριο το κατώφλι της Βουλής, περιλαμβάνει εκτός του παραπάνω μέτρου, ένα σύνολο ρυθμίσεων που θα αφορούν 500.000 εργαζόμενους και ανέργους με το υπουργείο να χρησιμοποιεί ως πρόταγμα τον περιορισμό της ενδεχόμενης ραγδαίας αύξησης της εργασίας.

1)Εντός του νομοσχεδίου μεταξύ άλλων υπάρχει πρόβλεψη για την επέκταση της δυνατότητας που παρέχεται στους εργοδότες να καλύψουν μέρος του μισθού των εργαζόμενο με την συνδρομή του προγράμματος συνεργασία.Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα είχε ανακοινωθεί η επέκταση του ποσοστού που καλύπτει το κράτος, χωρίς όμως να υπάρχει μεταβολή στην ήδη ισχύουσα διάταξη που προβλέπει ότι δύναται ο εργαζόμενος να λαμβάνει το 60% του μισθού του ενώ εργάζεται κανονικά.

Στο 100% η κάλυψη εργοδοτικών εισφορών του «Συν-Εργασία» – παραμένει η απώλεια μισθού

 

2) Προς επέκταση θα τεθεί επίσης και η δυνατότητα που παρέχεται στους εργοδότες να θέτουν σε αναστολή εργασίας τους εργαζόμενους, υπό την προϋπόθεση ότι η επιχείρηση έχει πληγεί από τις επιπτώσεις τους κορονοϊού. Οι εργαζόμενοι σύμφωνα με τις παρούσες προβλέψεις λαμβάνουν από το κράτος 534 ευρώ μηνιαίος, ανεξαρτήτως του συμφωνηθέντος με τον εργοδότη μισθό αναφορικά με την προ καραντίνας εποχή, με το εν λόγω ποσό να αντιστοιχεί σε 17,8 ευρώ ανά ημέρα. Το συγκεκριμένο μέτρο έχει ήδη λάβει επέκταση ισχύος για τα τέλη Σεπτεμβρίου, ενώ σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο θα τεθεί σε ισχύ και για τον μήνα Οκτώμβριο.

3) Αποζημίωση ειδικού σκοπού, που κυμαίνεται στο ποσό και τα χρονικά όρια που αφορούν την αναστολή εργασίας, θα πιστωθεί για δύο μήνες στους επαγγελματίες της Τέχνης και του Πολιτισμού, υπό την προϋπόθεση να έχουν αυτοί εγγεγραφεί στο σύστημα Εργάνη μέχρι και τις 30 Σεπτεμβρίου. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι καλλιτέχνες δεν είχαν συμπεριληφθεί στις αρχικές προβλέψεις του υπουργείου, ενώ έλαβαν την ειδική αποζημίωση για πρώτη φορά τον Ιούλιο, μετά από πλήθος αντιδράσεων.

4) Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινής το νομοσχέδιο περιλαμβάνει την δυνατότητα χορήγησης ειδικής άδειας για εργαζόμενους γονείς παιδιών, σε ενδεχόμενη προσβολής των παιδιών τους από τον ιό. Η χορήγηση της άδειας θα πραγματοποιείται με την προσκόμιση ιατρικ΄λης γνωμάτευσης και θα έχει παράλληλα προληπτικό χαρακτήρα, ώστε να αποφευχθεί η διασπορά του ιού.

5) Παρατείνεται η δυνατότητα επιβολής καθεστώτος εργασίας, υπό μονομερές πλαίσιο και χωρίς την συγκατάθεση του εργαζόμενου.