Του Γιάννη Αγιάννη

Τα ΜΜΕ που είναι εν ζωή  και ειδικά, οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν λάβει θέση. Εχθρεύονται την κοινωνία, στηρίζουν Τρόικα, Κυβέρνηση και Τράπεζες και ως αντίδωρο λαμβάνουν άδεια. Το κοινό ομολογιακό δάνειο των 98 εκατ. ευρώ που έλαβε το Mega  συνιστά πολιτική και κοινωνική πρόκληση,  αφού το κανάλι, σε αντίθεση με την πλειονότητα των επιχειρήσεων της χώρας, αντί να αναγκαστεί να πουλήσει την περιουσία του για να καταβάλει τις οφειλόμενες δόσεις, αίφνης λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερο δάνειο από τις τράπεζες, οι οποίες αυτή τη φορά του ζητούν εγγυήσεις!

Σε μια χώρα που θα ήταν στοιχειωδώς σοβαρή θα έπρεπε  το ΕΣΡ την ίδια ώρα που ο τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε ψεύτικη είδηση από το δελτία ειδήσεων του για το δάνειο που έλαβε, να έχει καλέσει σε απολογία τους υπεύθυνους. Θυμίζουμε πως το Mega από το δελτίο ειδήσεων ισχυρίστηκε πως δεν έλαβε δάνειο 98 εκατ. ευρώ.  Οι δημόσιες συχνότητες, τις οποίες χρησιμοποιούν οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν μπορούν να αποτελούν μηχανισμούς συσκότισης και αποσιώπησης ειδήσεων, ή μετάδοσης ψευδών γεγονότων.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για δημοσιογράφους οι οποίοι βιάζονται  να βρίσουν όσους διαμαρτύρονται και δεν προσέχουν πότε το μικρόφωνο είναι ανοικτό όπως συνέβη με το Δημήτρη Καμπουράκη, ο οποίος μεταξύ άλλων είναι και συγγραφέας βιβλίων ιστορίας. Και εδώ το αρμόδιο όργανο, θα έπρεπε να είχε παρέμβει από τη στιγμή που το ίδιο το κανάλι δεν προχώρησε σε επανόρθωση. Τα δελτία ειδήσεων παίζουν μέχρι το τέλος την τροικανή πολιτική και όπως φαίνεται θα κάνουν τα πάντα για να υποδαυλίσουν την αγανάκτηση της κοινωνίας, συμμετέχοντας στη στρατηγική της έντασης. 

 Όμως το κεντρικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια είναι ένα και απλό: Δεν έχουν άδεια. Είναι στην καλύτερη περίπτωση «νομίμως λειτουργούντες». Σύμφωνα με το ΣτΕ  αυτή η λειτουργία αντιβαίνει στο Σύνταγμα αφού αποκλείει όποιον άλλο θέλει να αποκτήσει τη δυνατότητα εκπομπής. Είναι ένα ολιγοπώλιο υπό κατάρρευση, όπου η κυβέρνηση αρνείται να ζητήσει το προφανές. Χρήματα για τις συχνότητες που χρησιμοποιούν στην ψηφιακή εποχή. 

Το παιχνίδι έχει ως εξής. Μέχρι τώρα σε γενικές γραμμές οι τηλεοπτικοί σταθμοί που εξέπεμπαν σε όλη τη χώρα, πλήρωναν τέλη χρήσης. Τώρα όμως που αποκτούν δικαίωμα ψηφιακής εκπομπής χωρίς άδειες, χρησιμοποιούν ως άλλοθι τις επενδύσεις που πρέπει να κάνουν για να απαλλαγούν από το ενοίκιο. 

Το πέτυχαν άλλωστε με τον ειδικό φόρο τηλεόρασης τον οποίο και δεν πληρώνουν, ύστερα από νομοθετική ρύθμιση με επιχείρημα πως θα προκαλούσε …απολύσεις στην τηλεόραση. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε και ο αρμόδιος υφυπουργός Σίμος Κεδίκογλου, όταν σε σχετική ερώτηση του Δ. Παπαδημούλη, για τη μελλοντική είσπραξη των τελών από τα κανάλια απάντησε πως δεν το κάνει για να μην γίνουν κι άλλες απολύσεις!


Από τη στήλη “Πίσω από τις κάμερες”-ΠΡΙΝ της Κυριακής