Σε αυτό το ντοκιμαντέρ η Άννα Κουρουπού συζητά με τη μητέρα της και το αποτέλεσμα είναι μία πολύ συγκινητική και ανθρώπινη συνάντηση, στην οποία βλέπει κανείς την αποδοχή από την πλευρά της μάνας, χωρίς όμως ταυτοχρόνως να αποκρύπτεται ότι αυτή η διαδικασία περιέχει πόνο και αγωνία.
Το αποτέλεσμα είναι μία συνάντηση που μας παρηγορεί και μας καθησυχάζει όχι ωραιοποιώντας τα πράγματα, όχι αποκρύπτοντας τις δυσκολίες, αλλά δείχνοντας ανθρώπους που καταφέρνουν να συναντηθούν, να μιλήσουν και οδηγηθούν στην αποδοχή.
«Η ιδιαιτερότητα αυτού του ντοκιμαντέρ, είναι η μητέρα μου. Με την έννοια που λέει πράγματα που ούτε εγώ τα ήξερα. Με την έννοια ότι αναφέρεται σε ένα μικρό ιστορικό, πώς λαμβάνει ένας γονέας αυτήν την κατάσταση – τέλος πάντων – του παιδιού του, και πώς το χειρίστηκε η ίδια με τον πατέρα μου και με την οικογένειά μου, και τι προτείνει σε κάθε μητέρα. Δηλαδή αυτή η φράση της που λέει κάποια στιγμή μέσα, που δε μπορώ να την πω, για ευνόητους λόγους, είναι όλο το κλειδί που θα ήθελα αυτό το ντοκιμαντέρ – ειλικρινά – να βγει προς τα έξω. Να το ακούσουν οι γονείς. Είναι πολλή σημαντική η παρουσία της μητέρας μου. Και έχω συγκινηθεί πολύ, γιατί με κάνει πολλή περήφανη» τόνισε η Άννα Κουρουπού σε συνέντευξή της, στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη στο ραδιόφωνο του TPP
«Κι εγώ ποτέ δε φανταζόμουν ότι όλο αυτό θα ήταν ευχάριστο για κάποιον γονιό. Ούτε για τους δικούς μου, ούτε για κανένα γονιό. Έβαλε αυτό μπροστά όμως, το παιδί. Ότι δε θα περνάει καλά το παιδί μου. Σαφώς υπάρχει ένα σοκ, ότι “τι γίνεται τώρα;” Ήταν και άλλα χρόνια υπ’ όψιν. Που δε γνωρίζανε τι είναι. Ούτε εγώ ήξερα τι ήμουν τότε. Εγώ θεωρούσα ότι είμαι ένα γκέι άτομο. Ομοφυλόφιλος. Δεν ήξερα καν τι είναι το τρανς κομμάτι. Μετά τα ανακαλύπτεις αυτά. Πόσο μάλλον οι γονείς λοιπόν. Παρ’ όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι αυτό. Ότι κοιτάς το παιδί που εσύ έφερες στον κόσμο, να είναι όσο πιο ανώδυνο γίνεται γι’ αυτό. Και σίγουρα έχουνε πονέσει αυτοί οι άνθρωποι, για τους δικούς τους λόγους, σ’ αυτό το κομμάτι. Αλλά εγώ δεν τα εισέπραξα ποτέ».
Ανέφερε επισης ότι το ντοκιμαντέρ «έρχεται σε τόσο κακή συγκυρία», μετά τον θάνατο της Δήμητρας της Λέσβου «που χάθηκε τόσο άσκοπα από τη ζωή». «Δυστυχώς» προσθέτει, «είναι ό,τι πρέπει για κάποιους γονείς, που έχουνε οποιοδήποτε θέμα με τα παιδιά τους». Συνέχισε λέγοντας πως «αυτό ήθελα να περάσει και είμαι πολύ χαρούμενη, με την έννοια ότι βγήκε τώρα, που είναι ζεστό. Γιατί κακά τα ψέματα η επικαιρότητα έτσι λειτουργεί. Δυστυχώς. Ξεχνάμε μετά. Τουλάχιστον ξεχνάνε οι άλλοι. Όχι εμείς που βιώνουμε κάποια πράματα, όχι εσείς που βιώνετε κάποια άλλα. Ο καθένας στο δικό του μετερίζι».
Το ντοκιμαντέρ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου συμμετέχει στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και προβάλλεται μέχρι τις 4 Ιουλίου. Μπορεί να βρείτε εισιτήρια για διαδικτυακή προβολή με ένα κλικ εδώ.