Xιλιάδες κόσμου ανταπορκίθηκαν στο κάλεσμα που είχε απευθύνει η Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδος και η «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων» και βρέθηκαν στο Σύνταγμα, για να διαδηλώσουν ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, αλλά και στη συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Dimitris Kapantais / SOOC
Xιλιάδες κόσμου ανταπορκίθηκαν στο κάλεσμα που είχε απευθύνει η Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδος και η «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων» και βρέθηκαν στο Σύνταγμα, για να διαδηλώσουν ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, αλλά και στη συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Η σφαγή αυτή πέρα από την υποστήριξη του ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ έχει επίσης την στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική αρωγή της Ελληνικής κυβέρνησης.
Ενώνουμε τις φωνές μας κατά της σφαγής του Παλαιστινιακού λαού! Όλοι μαζί για μια ελεύθερη Παλαιστίνη» ανέφερε το σχεετικό κάλεσμα.
Στη διαδήλωση καλούσαν επίσης κόμματα της Αριστεράς και συλλογικότητες.
Οι λοατκι έχουν τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλο άνθρωπο και είναι αυτονόητο ότι η αριστερά, που είναι από τη φύση της ουμανιστικό κίνημα, θα πρέπει να τους στηρίξει, αλλά στα πλαίσια του αγώνα της για την απελευθέρωση του ανθρώπου και στα ίδια πλαίσια θα στηρίξει και τον φεμινισμό και διάφορα άλλα κινήματα. Στο άρθρο αναφέρθηκε ότι «ο νεοφιλελευθερισμός ... στηρίζεται στη μικροπολιτική της προσωπικής ζωής». Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι η διαφημιστική εκστρατεία για τα δικαιώματα της προσωπικής ζωής, που έχουν πια αναλάβει εργολαβικά τα κυρίαρχα ΜΜΕ, δεν είναι επίσης ένα νεοφιλελεύθερο στήριγμα; Η εν λόγω hype θα έπρεπε να μας κάνει λίγο καχύποπτους για τους σκοπούς της. Ξέρουμε ότι η κυρίαρχη τάξη ενδιαφέρεται για ταη λεηλασία και την υπακοή των κατώτερων στρωμάτων στους νόμους της, άρα γιατί να ανησυχεί και να ενδιαφέρεται αν κάποιος θέλει να βγάλει μάτια του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αν άνδρες θέλουν να φορέσουν φουστάνια, αν απαγορευτεί το φύλο των γονιών ή αν αλλάξουν οι καταλήξεις των ουσιαστικών; Σε τι εμποδίζουν όλα αυτά την παραγωγή του πλούτου τους; Ο διάλογος όμως για τα παραπάνω τους είναι πολύτιμος για τους εξής λόγους:
Αυτή η αριστερά ξέχασε, φαίνεται, ότι βάση κάθε υλιστικής ανάλυσης πρέπει να είναι η οικονομία κι όχι η ηθική, ξέχασε και τον Μπρεχτ, που είπε ότι «πρώτα έρχεται το φαΐ και μετά η ηθική».
Η πλειονότητα έχει άλλα προβλήματα κι άλλες προτεραιότητες, δεν ενδιαφέρεται για την ηθική. Ψωμί, ενδυμασία, στέγη, σπουδές για τα παιδιά τους, κτλ, μπορεί να της φέρει μόνο ο ταξικός αγώνας κατά του πλούτου και της εκμετάλλευσης (η βασική αντίφαση, όπως έγραψε κι ο anyk παρακάτω). Με τις δευτερεύουσες αντιφάσεις ούτε θα φάει, ούτε θα ντυθεί, ούτε θα πληρώσει ενοίκιο κι ούτε θα σπουδάσει τα παιδιά του.
Τα αποτελέσματα είναι ολέθρια για το αριστερό κίνημα και βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς και τα βλέπουμε καθημερινά από τον συριζα μέχρι το DieLinke, που τείνουν να εξαφανιστούν από το πολιτικό φάσμα.
"Οι λοατκι έχουν τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλο άνθρωπο και είναι αυτονόητο ότι η αριστερά, που είναι από τη φύση της ουμανιστικό κίνημα, θα πρέπει να τους στηρίξει, ..."
Και μόνο, που κάνεις λόγο για "δικαιώματα" μιλάς την γλώσσα των φιλελευθερων!
Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι η αριστερά (που δεν έκανε ΠΟΤΕ λόγο για μεμονωμένα "δικαιώματα" μεμονωμένων ομάδων της κοινωνίας, αλλά, αποκλειστικά, για τον κυρίως κορμό της κοινωνίας, όπως ήταν η εργατική τάξη), στήριζε πάντα παραγωγικές δυνάμεις, καθώς, μόνο μέσα απο την παραγωγή υλικών αγαθών θα προέλθει η (ταξική) συνείδηση!
Είναι οι ομοφυλόφιλοι "παραγωγική" ομάδα? Τι "παράγουν"? Υπάρχει "συνείδηση" ομοφυλοφίλων? Μονο αυτό σκέψου για να κατανοήσεις το μέγεθος της ανακρίβειας των σχολίων σου και να διορθώσεις.
Δεν είναι κακό να κάνεις λάθος. Κακό είναι να μην διορθώνεις!
Θα ήθελα να γράψω και για τα άλλα, αλλά είναι πολλά και δεν έχω χρόνο.
Σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου αφιερώσεις λίγο από τον χρόνο που δεν έχεις για να με διαφωτίσεις και να με βελτιώσεις.
Μέχρι τώρα δεν ήξερα ότι η λέξη δικαίωμα έχει πατενταριστεί από τους φιλελεύθερους. Με μπέρδεψε η φράση του Μαρξ: «η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων». Με τη βοήθεια σου κατάλαβα ότι εφόσον μόνο ο ατομικός ουμανισμός είναι φιλελευθερισμός, τότε ο κοινωνικός είναι … φιλοδουλισμός.
Πια παρατήρηση μόνο: τις τόσο σημαντικές ερωτήσεις σου να τις βάζεις με τη μορφή multi choice,
Πχ.: Τι "παράγουν" (οι ομοφυλόφιλοι);
είναι πιο μοντέρνο και διευκολύνει κι εσένα να μην χάνεις χρόνο διαβάζοντας κατεβατά.
Ο Μαρξ εντάσσει το ατομο μέσα σε ένα κοινωνικό (και παραγωγικό) συνολο. Η ανάπτυξη (αλλά πού "Ανάπτυξη"? Μόνο στην παραγωγή) του ενός αφορά την ελεύθερη ανάπτυξη όλων.
Ο όρος "ανάπτυξη" είναι άμεσα συνδεδεμένος με την παραγωγή. Ακόμα και στους φιλελεύθερους.
Το βλέπεις και μόνος σου: πουθενά ο όρος "δικαίωμα" των φιλελευθερων, ήδη απο την εποχή του Μαρξ (ο Τζον Λοκ τον αναφέρει πρώτος) χρησιμοποιούταν απο τους φιλελεύθερους: πχ. Virginia Bill of RIGHTS, το 1ο συνταγμα των ΗΠΑ..
Οσο για την σημασία της παραγωγικής διαδικασίας, μην διαβαζεις εμενα, διάβασε τον Μαρξ.
Και, κόψε την ειρωνία. Δεν σε ειρωνεύτηκα, επειδή δεν κατέχεις.
Επιπλέον, δες και τον Λαπαβίτσα:
"Τέτοιο είναι και το αστικό στρώμα που ετοιμάζεται να αναμορφώσει τον χαρακτήρα της χώρας μέσω της ΝΔ. Διαπερνάται από τη σύγχρονη αγγλόφωνη παγκόσμια κουλτούρα που αντιλαμβάνεται την πρόοδο με όρους ελεύθερης αγοράς, πράσινης ανάπτυξης, τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΦΥΛΕΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, το ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ πεδίο, και ούτω καθεξής. "
https://thepressproject.gr/brosta-stis-ekloges-tou-iouniou/
Είναι και ο Λαπαβίτσας φασίστας?
Δεν εντάσσει ο Μαρξ το άτομο μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, το άτομο ΕΙΝΑΙ μέρος του κοινωνικού συνόλου, κι όσο κι αν προσπαθεί η (νεο)φιλελεύθερη ιδεολογία να διαστρεβλώσει τις έννοιες και να μας πείσει ότι δεν υπάρχουν κοινωνίες. Χωρίς τις κοινωνίες, η έννοια άτομο στερείται νοήματος.
Λες, και σωστά, ότι η παραγωγή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη, κανείς δεν το αμφισβητεί. Είναι, νομίζω, αυτονόητο ότι η παραγωγή υλικών αγαθών είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη κοινωνιών και αυτού που ονομάζουμε πολιτισμό. Πρέπει πρώτα να έχεις να φας και να ντυθείς, να είσαι προστατευμένος από τα φυσικά φαινόμενα, κτλ. πριν αρχίσεις να ερευνάς τη φύση, να γράφεις βιβλία και να διαβάζεις, να φτιάχνεις μουσικά όργανα και να ζωγραφίζεις, να συζητάς και να φιλοσοφείς, κτλ. Εσύ όμως θεωρείς καθήκον σου να διαστρεβλώσεις το αυτονόητο και να κατηγορήσεις τον Μαρξ ότι εννοεί «ανάπτυξη μόνο στην παραγωγή». Ισχυρίζεσαι πράγματι ότι ο Μαρξ ή κάποιος άλλος διαφωτιστής, ανεξάρτητα από την οπτική γωνία του καθενός τους, στόχευε στην παραγωγή για την παραγωγή; Τι ανοησίες είναι αυτές;
Έχεις την τάση να βλέπεις και να καταλαβαίνεις μόνο αυτά που επαληθεύουν τις προκαταλήψεις σου. Αυτό κάνεις και με τσιτάτο του Λαπαβίτσα και με το τσιτάτο του Μαρξ.
Η έννοια τα ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν είναι εφεύρεση ούτε του Μάρξ, ούτε των παλιών, πραγματικών φιλελεύθερων. ούτε και των σημερινών εκφυλισμένων (νεο)φιλελεύθερων. Είναι παμπάλαια. προϋπήρχε όλων αυτών.
Αφού το άπλωσες και με τον Λαπαβίτσα, να πω το εξής: Τη 10ετία του 1970, ο (νέο)φιλελευθερισμός επιτέθηκε άγρια εναντίον του εργατικού κινήματος (με νόμους, βία, προπαγάνδα, μεταφορά της βιομηχανικής παραγωγής σε χώρες με φτηνό εργατικό κόστος, κτλ.) και τα διέλυσε. Σαν ένα είδος «αντιπαροχής» έδωσε στον κόσμο άλλα δικαιώματα, όπως δικαιώματα φυλετικών μειονοτήτων, σεξουαλικού προσανατολισμού, κτλ. Με άλλα λόγια δικαιώματα που δεν κοστίζουν τίποτα για την άρχουσα τάξη, αλλά ο κόσμος έχει κάτι να ασχολείται και να φαντασιώνεται ότι ζει στο καλύτερο σύστημα που υπάρχει. Αυτό λέει στο τσιτάτο που έγραψες και η διαπίστωση της πραγματικότητας δεν είναι φασισμός.
Και συμπληρώνω εγώ, ότι επειδή τα εργαλεία των ελιτ είναι σαν ελβετικοί σουγιάδες. εξυπηρετούν πολλούς στόχους κι όχι μόνο έναν, πχ. όταν σου προπαγανδίζουν φυλετικά δικαιώματα, εκτός του ότι σε αποπροσανατολίζουν, σε πείθουν ταυτόχρονα και για την ύπαρξη φυλών. Κι από τις φυλές μέχρι τον ρατσισμό και την αποδοχή μιας αποικιοκρατικής πολιτικής είναι μικρός ο δρόμος. Παράδειγμα είσαι εσύ , που αποκαλείς τον ρατσιστή Αδόλφο »μεγάλο».
ΥΓ: Αυτή τη φορά δεν σε ειρωνεύτηκα. Αλλά μην ανησυχείς, δεν θα σταματήσεις τις ανοησίες σου και θα ξαναειρωνευτώ.
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν έδωσε άλλα δικαιώματα ως υποκατάστατο κάποιων άλλων αληθινών δικαιωμάτων. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι κάποιος άρχοντας ή μια ανώτατη αρχή που δίνει ή αφαιρεί από τα πάνω δικαιώματα μονομερώς. Είναι μια διάρθρωση του καπιταλιστικού συστήματος που έρχεται να απαντήσει στην κρίση της κεϋνσιανής ρύθμισης. Αν δει κανείς τον νεοφιλελυθερισμό, θα διαπιστώσει ότι όλες οι πρωτοβουλίες του ήταν ευθυγραμμισμένες με τις συντηρητικές αξίες. Ο Ρήγκαν έκανε επίθεση στο κράτος πρόνοιας και υποβάθμισε τη στήριξη ειδικά στις μαύρες κοινότητες, ήταν θρησκόληπτος συντηρητικός και στοχοποίησε την ομοφυλοφιλική κοινότητα για το aids. H Θάτσερ δεν προώθησε μια ατζέντα ενίσχυσης των μειονοτήτων. Όλα αυτά τα μειονοτικά ζητήματα είχαν τεθεί ήδη πριν τη νεοφιλελεύθερη ρύθμιση κι αν κατάφεραν να έχουν πολιτικές νίκες, δεν ήταν γιατί υπήρξε κάποιος κυνικός υπολογισμός από τα πάνω, αλλά γιατί εκπροσωπούσαν ένα υπάρχον κοινωνικό ρεύμα που προϋπήρχε κι απέκτησε ισχύ με την αλλαγή των γενεών. Ο επικοινωνιακός χειρισμός των δικαιωμάτων είναι αποτέλεσμα της αύξησης της κοινωνικής ισχύος αυτών των ζητημάτων κι όχι η αιτία. Αντιστρέφεις τη φορά και τη σχέση αιτιότητας των γεγονότων.
Φυσικά κι ο "φιλελευθερισμός" έχει επανειλημμένα παραχωρήσει δικαιώματα σε κάποιες χώρες, είτε υπό την πίεση "φιλελευθερισμών" άλλων χωρών, είτε επειδή δεν του κοστίζουν τίποτα. Να σου θυμήσω τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ (που δεν υπήρχε ούτε στα πιο τρελά όνειρα των σταλινικών) ή την καθιέρωση της πενθήμερης εργασίας (η οποία στην Ελλάδα ήρθε κυριολεκτικά ουρανοκατέβατη). Σχετικά με τους γάμους ομοφυλοφίλων ισχύει περίπου το ίδιο: ενώ δεν αποτελούσε ποτέ διεκδίκηση του ομοφυλόφιλου χώρου, έγινε τέτοια όταν σε κάποια χώρα παραχώρησε το σχετικό "δικαίωμα" ο "φιλελευθερισμός", ακριβώς γιατί δεν του κόστιζε τίποτα να το κάνει. Το ποιά ήταν εκείνη η χώρα σ' αφήνω να το βρεις μόνος σου.
Δηλαδή δεν υπήρχε κανένα κίνημα διεκδίκησης για μείωση του χρόνου εργασίας, συλλογικό δικαίωμα ψήφου για άντρες και γυναίκες, για το αναπαραγωγικό δικαίωμα των γυναικών, για την κατάργηση της ποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας; Ο φιλελευθερισμός δεν είναι κάτι εξωτερικό που μας παραχωρεί δικαιώματα από τα πάνω. Είναι ένα ρυθμιστικό πλαίσιο κι ένα σώμα ιδεών μέσα στο οποίο όλοι μας λειτουργούμε και διαπραγματευόμαστε. Δεν είναι ένας μονάρχης που παραχωρεί μονομερώς κάποιο δικαίωμα. Δεν ισχύει ότι μια νομική αλλαγή δεν κοστίζει ποτέ τίποτα. Οποιαδήποτε αλλαγή κάνει το κράτος δίνει το έναυσμα για την αναζωπύρωση οριζόντιων ή κάθετων ανταγωνισμών. Μια αλλαγή στον χρόνο εργασίας θα πολώσει ανταγωνιστικά συμφέροντα εντός των ιδιοκτησιακών τάξεων. Μια αλλαγή στο δικαίωμα της ψήφου ή των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων θα δώσει το έναυσμα αντίδρασης της συντηρητικής κοινωνίας. Οπότε, το κράτος πάντοτε προσπαθεί να ελέγξει δυνάμεις που είναι κοινωνικές και ετερογενείς, αλλά και δυνάμεις που σχετίζονται με την αφηρημένη επενέργεια συνολικών τάσεων: π.χ. ρυθμών ανάπτυξης, δημογραφικών, εκσυγχρονισμού-μοντερνισμού, καινοτομιών στον τομέα της επιστήμης ή της τεχνολογίας, κλιματολογικών και υγειονομικών πιέσεων.
Ό,τι πεις.. Έχω πάψει εδώ και καιρό να ασχολούμαι με τα σχόλια σου και από ό,τι θυμάμαι σε είχα παρακαλέσει να μην ασχολείσαι κι εσύ με τα δικά Mου. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να διαβάσω τι έγραψες,..
Δεν το θυμάμαι, αλλά αυτό που προτείνεις είναι πολύ εύκολο.
Ξεκινώ λέγοντας ότι είναι πολύ καλό κι ενδιαφέρον το post σου SkipIt. Προσωπικά συμφωνώ σε αυτά που λες, όμως νομίζω ότι από την στιγμή που κάποια ζητήματα μπαίνουν άμεσα ή περίπου άμεσα πιά (πλην όμως όχι καθαρά ακόμη), θα πρέπει να κουβεντιαστούν. Το άρθρο ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέει ότι το ΛΟΑΤΚΙ ζήτημα είναι όχι απλά πρωτεύον, αλλά αποτελεί σήμερα την αιχμή του δόρατος του διαφωτισμού, αλλάζει την έννοια του έρωτα προς το πνευματικότερο (ενώ από τα βασικά αιτήματα του κινήματος αυτού είναι τα παιδιά αλλά τέλος πάντων) και το παραλληλίζει μέχρι και με το κίνημα απελευθέρωσης των δούλων! Δεν νομίζω ότι χρειάζονται κι άλλες περιγραφές για να καταλάβουμε την κεντρικότητα του ζητήματος για τον συγγραφέα. Ας δούμε λοιπόν ποιά είναι η ριζοσπαστικότητα αυτού του κινήματος, με τα χαρακτηριστικά που έχει μέχρι σήμερα. Γιατί εγώ δεν βλέπω κανένα ευρύτερο ριζοσπαστισμό.
Εμμέσως μπαίνει και το δεύτερο ζήτημα που έβαλα: Κατά πόσο πλέον για ένα κομμάτι της αριστεράς είναι βασική και κεντρική η αντίθεση κεφαλαιου-εργασίας; Είναι ή δεν είναι ρε παιδιά; Το έχετε ξεπεράσει; Δεν το έχετε ξεπεράσει αλλά προηγείται η δημοκρατία; ΠΟΙΑ δημοκρατία; Βλέπω κείμενα να μιλούν για τα δικαιώματα και μέσα στο κάδρο τους δεν μπαίνει η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ κλπ. αλλά ο φασισμός, κι αυτό σ' εμένα δείχνει δύο πράγματα: Πρώτον ότι δεν έχουν ουσιαστικά να προσάψουν τίποτε σε ΕΕ και ΝΑΤΟ (που άλλωστε προωθεί τέτοιους δικαιωματικούς νόμους και πολιτικές) και δεύτερον ότι ο φασισμός είναι κάτι άλλο, κάτι ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ από τέτοιες ολοκληρώσεις. Αφορά -όπως σωστά λές- τους...εχθρούς του ΝΑΤΟ!
Α όχι, "πρέπει να το κουβεντιάσουμε" που έλεγε προεκλογικά και το αφεντικό-φίλος του Άδωνι στους εργαζόμενούς του.
Θέλω να πιστεύω ότι ο τελικός στόχος κάθε αριστερής σκέψης και πράξης είναι η κομμουνιστική «ουτοπία», όπως την αποκαλεί ο συντάκτης και συνεπώς και η επίλυση της κύριας αντίφασης. Με βάση αυτόν, τον ευσεβή πόθο μου :) και παραβλέποντας άλλα χαρακτηριστικά (πχ. προσωπικές φιλοδοξίες, ναρκισσισμούς, κτλ.), βλέπω δύο βασικά αριστερά ρεύματα: Το ένα ρεύμα θεωρεί την εξάλειψη της βασικής αντίθεσης ως αναγκαία προϋπόθεση και η λύση των δευτερευουσών είναι η ικανή. Το άλλο ρεύμα πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετο, ότι αν λυθούν οι δευτερεύουσες θα λυθεί αυτόματα και η κύρια.
Προσωπικά και για τους λόγους που προανέφερα (οι δευτερεύουσες μπορεί να ανακουφίσουν κατά κάποιο τρόπο τον κόσμο ή μέρος του, αλλά δεν τον ταΐζουν, κτλ), είμαι υπέρ του πρώτου ρεύματος, του «δογματικού» που λέει κι ο Σκουρλέτης, ενώ το δεύτερο μου θυμίζει τον ρεβιζιονισμό της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας αρχές του 20ου αιώνα: Άν σφίξουμε λίγο αυτή τη βίδα κι αν λασκάρουμε λίγο το άλλο γρανάζι, ο καπιταλισμός θα είναι υποφερτός και καλός για όλη την κοινωνία. Έχει ουσιαστικά αποδεχτεί το καπιταλιστικό σύστημα και η ενασχόληση με τις δευτερεύουσες αντιφάσεις, όσο καλές κι αν είναι, δεν παύουν να είναι καθησύχαση συνείδησης και μερεμέτισμα.
Να κουβεντιάσουμε λοιπόν, αλλά η κουβέντα πρέπει να είναι ουσιαστική και να γίνει ανάμεσα στα δύο ρεύματα. Γιατί και τώρα κουβεντιάζουμε, αλλά ενώ εμείς κουβεντιάζουμε κι έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο στην μειονότητα (5,6% στις ΗΠΑ) οι τιμές ανεβαίνουν, οι πόλεμοι εντείνονται, οι αγοραστική αξία των μισθών καταρρέει, η κοινωνική βία είναι στα φόρτε της, κτλ. Μας γδέρνουν κι εμείς ασχολούμαστε με το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. Ο κόσμος λύνει κατά προτεραιότητα τα άμεσα προβλήματα του, προβλήματα που αφορούν την ύπαρξή του κι όχι τα φαντασιακά κι ούτε αυτά που ίσως εμφανιστούν στο μέλλον. Ας λύσουμε, λοιπόν, πρώτα τα φλέγοντα, anyk, αυτή είναι η γνώμη μου.
Ίσως στο επόμενο μέρος της ανάλυσης να διαβάσουμε, ποιος ακριβώς χρηματοδοτεί την λοατκι hype. Με μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο είδα ότι την χρηματοδοτούνται διάφορα ιδρύματα δισεκατομμυριούχων, κράτη, ΕΕ, κτλ, (διάφορες ΜΚΟ χρηματοδοτούνται επίσης από τα κράτη). Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλο αυτό το σινάφι χρηματοδοτεί επαναστατικά κινήματα. Ποιο πιστευτή είναι η δήλωση της επιτροπής κεφαλαιαγοράς της NASDAQ ότι τα οφέλη της συμμετοχής ανθρώπων της λοατκι στα διοικητικά συμβούλια εταιριών είναι μεγάλα για τις εταιρείες. Δεδομένου ότι «οφέλη» για τις εταιρείες είναι μια άλλη λέξη για το κέρδος, μπορούμε να φανταστούμε öoti η προβολή του κινήματος είναι κάτι ανάλογο με την πολιτική του green washing. Οψόμεθα.
Όσον αφορά το άρθρο, ξεκινάει από σωστές ιστορικές παρατηρήσεις (οι διαφορές μου στο ένα ή στο άλλο σημείο δεν έχουν μεγάλη σημασία) και ορθώς επισημαίνει τον σφετερισμό κινημάτων από τον καπιταλισμό. Στο θέμα των λοάτκι όμως ισχύουν οι δικές σου επισημάνσεις. Τα συμεπράσματα του είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά. Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα τι ακριβώς εννοεί ο αρθρογράφος με τη φράση «μια νέα έννοια ερωτικής σχέσης, όπου δεν αποτελεί γνώμονα η καθαρώς βιολογική αναπαραγωγή, αλλά μια πνευματικότερη έννοια έρωτα». Εδώ και αιώνες, η ερωτική πράξη δεν έχει σαν γνώμονα την βιολογική αναπαραγωγή. Η ομοφυλία είναι παμπάλαια και δεν αναπαράγει βιολογικά τίποτα, την εποχή του μερκαντιλισμού, της πολιτικής του «κατάντησε ζητιάνο τον γείτονα», επικρατούσε η αντίληψη ότι όσο πιο μεγάλος είναι ο πληθυσμός, τόσα περισσότερα θα εξαγάγουν τα κράτη και έκαιγαν τις «μάγισσες» που ήξεραν να κάνουν εκτρώσεις σε γυναίκες, συνήθως παντρεμένες. Πριν κανα δυό αιώνες άρχισαν τα προφυλακτικά και πριν μερικές 10ετίες τα αντισυλληπτικά χάπια. Γιατί λοιπόν δεν έχουμε σαν άνθρωποι μια «πνευματικότερη έννοια του έρωτα» και θα την αποκτήσουμε τώρα με την αναγνώριση ότι υπάρχουν λοάτκι κι έχουν δικαιώματα. Δεν ξέραμε ότι υπήρχαν λοάτκι; Και τι ακριβώς είναι αυτή, η πνευματικότερη έννοια του έρωτα, πως την μετράμε, θα έχουμε πιο έντονους οργασμούς; Μερικά είδη των θηλαστικών χρησιμοποιούν το έχουν το σεξ λοχι για την αναπαραγωγή, αλλά για την σύσφιξη των κοινωνικών σχέσεων, λένε οι ειδικοί. Έχουν κι αυτά μια πνευματικότερη έννοια του έρωτα; Από όπου κι αν το πιάσω το θέμα καταλήγω στον εσωτερισμό, στη μαγική σκέψη κι εν τέλει στην μεταφυσική, που δεν είναι βέβαια ίδιον της αριστερής σκέψης, κι ούτε βέβαια και του διαφωτισμού.
Κι έτσι νοιώθω καλύτερα με τον «δογματισμό μου» :)
ΥΓ:Περιττό να γράψω ότι συμφωνώ με τα σχόλια σου.
Απλά θα πώ για την πνευματικότητα και το κλείνω: Απ' όσο καταλαβαίνω α συγγραφέας το βάζει με δύο τρόπους: Ο πρώτος είναι ότι χτυπά τα ερωτικά πρότυπα, που αντικειμενικά έχουν χρησιμοποιηθεί κι απ' το σύστημα κι αυτό είναι αλήθεια, έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται έντονα. Ο δεύτερος είναι με την έννοια της μη κεντρικότητας της βιολογικής αναπαραγωγής. Λίγο πολύ λέει αυτοί δεν συναντιούνται για να αναπαραχθούν (το "υλικό" μέρος της σχέσης), άρα τονίζεται η φυσική έλξη (το πνευματικό(?)).
Υπάρχουν φυσικά πολλές ενστάσεις που μπορεί να βάλει κανείς τόσο για το πρώτο, όσο -και κυρίως- για το δεύτερο, αλλά νομίζω ότι κάπως έπρεπε να δικαιολογήσει και την (πολιτική) επιλογή του.
"το ΛΟΑΤΚΙ ζήτημα είναι όχι απλά πρωτεύον, αλλά αποτελεί σήμερα την αιχμή του δόρατος του διαφωτισμού..."
Εκπληκτικό αστείο. Καλή άισθηση του χιούμορ!
Το κίνημα του Διαφωτισμού, κατ΄αρχήν δεν τελείωσε, αλλά συνεχίζεται ως τα σήμερα για την δικαίωση των ομοφυλοφίλων (ενος μέρους της κοινωνίας δηλ. κάπου στο 10%). Ανθρωποι οδηγήθηκαν στην πυρά, οι επιστήμες προοδευσαν για να αναδειχθούν οι ομοφυλοφιλοι.
Πρέπει να είσαι τρομακτικό πνεύμα τύπε. Δεν το είχε αντιληφθεί ποτέ κανείς μέχρι τώρα!
Αντίθετα εσύ είσαι εντελώς βλάκας, ούτε τι γράφει ο άλλος δεν μπορείς να καταλάβεις.
Μα αφού το αναφέρω, ότι είσαι μεγάλο πνεύμα και αδυνατώ να σε αντιληφθώ!
Η δημόσια αυτοκριτική έχει ένα νόημα όταν οδηγεί σε αλλαγές, σε επίπεδο εξυπναδούλας δείχνει εντονότερη χαζομάρα.
Συμφωνώ απόλυτα!
Ώστε ο ετεροφυλόφιλος έρωτας στερείται πνευματικότητας, και έρχεται τώρα ο λοατκισμός για να του την προσδώσει (π.χ. το ότι οι λεσβιακές "οικογένειες" έχουν το συντριπτικό πρωτείο στα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι παρά μόνο μια πρώτη ένδειξη αυτής της λοατκιστικής "πνευματικότητας"). Άλλωστε ο λοατκισμός αποτελεί και το τελευταίο στάδιο ... του Διαφωτισμού (π.χ. όπως ήρθε ο Κωστοπουλισμός και μας ξεβλάχεψε ολοκληρώνοντας τον εκσυγχρονισμό μας, έτσι σήμερα έρχεται κι ο λοατκισμός να ολοκληρώσει τον Διαφωτισμό - αμ πώς!).
Έρχεται η νέα διαθεματική αριστερά (με άγριες, μάλιστα, πατριωτοκοσμοπολίτικες διαθέσεις) κι η (καπιταλιστική) γη τρέμει. Κλαίω...
To κέιμενο βρίθει απο κουταμάρες και αντιεπιστημονικές απόψεις.
Φυσικά, δεν υπάρχει εδώ ο χώρος να πιάσεις μία-μία παράγραφο και να δείξεις την ασχετοσύνη του Αρθρογράφου.
Αυτό που πονά, είναι η αναφορα στον Κάντ, απο κάποιον, ο οποίος δεν εχει διαβάσει ούτε μία σελίδα Καντ. Ειδικά, εκεί που γραφει για την καθολικότητα των ΛΟΑΤΚΙ συμπεριφορών και έρωτα.
Η "καθολικότητα" του Κάντ (όπως και σε ολόκληρη την γερμανική σκέψη) , αναφερόταν σε ολόκληρη την κοινωνία και όχι σε τμήμα αυτής, όπως είναι τα ΛΟΑΤΚΙ.
Μετα, μπλέκει νεοφιλελευθερισμό με τη δήθεν αριστεροσύνη των δικαιωματισμών: ένας αχταρμάς!
Ωραίους Αρθρογράφους βρίσκετε εκεί στο tpp! Βασίζονται, στο ότι κανείς απο τους αναγνώστες δεν έχει μελετήσει (πχ. Καντ). Σου λέει: που να ΄'εχουν διαβάσει αυτοί φιλοσοφία? Γραψε να πουλήσεις.
ενδιαφέρον το κείμενο, αναμένω τη συνέχεια. Τωρα αν αυτό που μας απασχολεί είναι γιατί μια υπόθεση που πλέον αφορά, ενεργά έστω, μια μερίδα ανθρώπων δεν γίνεται υπόθεση όλων εγώ θα έλεγα ότι καλώς αναλύονται τα πράγματα με αριστερή προσέγγιση αλλά η πράξη πρέπει να γίνει με όρους καθημερινότητας. Οι άνθρωποι έχουμε εκπαιδευτεί δεκαετίες να υπάρχουμε μέσα στον καπιταλισμό. αν πρόκειται να κάνουμε μια επιλογή αυτή σταθμιζεται με τους παράγοντες που έχουμε μάθει για να κάνουμε επιλογες, στην πραγματικότητα. Να το πω εντελώς απλοϊκά πρέπει να πουληθεί με τον κατάλληλο τρόπο και αυτός δεν ειναι ο αριστερός λόγος. Ο αριστερός λόγος ναι θα τσιμπήσει αυτούς που ψάχνουν κάτι τέτοιο. αυτούς μόνο. από κει και πέρα εννοείται ότι μπορούμε να ζουμε και να κοιτάμε τη ζωή μέσα από το πρίσμα το δικό μας, της παρέας, ομάδας, κόμματος, φραξιας κλπ.
Όχι.
Πάντως τόσο στο κείμενο αυτό, όσο και σε άλλα κείμενα (π.χ. της "Αναμέτρησης" κλπ.) τα ζητήματα ΛΟΑΤΚΙ μπαίνουν ως κυρίαρχα, πρωτοπόρα, ακόμη και πρωτεύοντα. Προσωπικά και αν δεχθούμε (που εγώ το δέχομαι) ότι κατά περιόδους το φεμινιστικό ή το αντιρατσιστικό κλπ. κίνημα έχει/ουν αναπτύξει πολύ ριζοσπαστικές και πρωτοπόρες τάσεις στο εσωτερικό τους, για το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα αυτό δεν το έχω δει πουθενά στην πράξη, προσωπικά δεν έχω δει μέχρι σήμερα καμιά μορφή πολιτικού/κοινωνικού ριζοσπαστισμού.
Όμως θα πρέπει να δούμε λίγο συνολικότερα κάποια θέματα. Γνωρίζω πολύ καλά ότι (off the record συνήθως) σε διάφορους κύκλους αμφισβητείται πλέον και ευθέως η βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας και είτε συμπεριλαμβάνεται (στα πλαίσια της...."συμπεριληπτικότητας") ως "μία από τις πολλές" αντιθέσεις -όχι μάλιστα και η σημαντικότερη της περιόδου- είτε και υποβαθμίζεται/απορρίπτεται εντελώς, συνήθως δια της σιωπής. Πέραν του ότι προσωπικά διαφωνώ πλήρως με αυτή την οπτική και θεωρώ ότι η αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας εξακολουθεί να είναι Η ΒΑΣΙΚΗ αντίθεση και της σημερινής εποχής -και ναι, ΜΕ την πρωτοκαθεδρία έναντι των άλλων-, δεν είναι σωστό όσοι πιστεύουν το αντίθετο να μην το βάζουν άμεσα και ευθέως. Άλλωστε η μονη "επίπτωση" που μπορεί να έχουν είναι ότι δεν θα είναι κομμουνιστές. Οκ, μικρό το κακό, δεν νομίζω άλλωστε ότι θεωρούν και οι ίδιοι τους εαυτούς τους κάτι τέτοιο.
Πάντως να ξέρουμε -που όπως φαίνεται και στο παραπάνω κείμενο το ΞΕΡΟΥΜΕ- ότι το σύστημα δεν παρακολουθεί απλά τις κινηματικές εξελίξεις. Όχι μόνο παρεμβαίνει, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις καθοδηγεί τις εξελίξεις και όχι μόνο μάλιστα ορίζοντας το πολιτικό πλαίσιο των κινημάτων, αλλά ακόμη και την ίδια την θεματολογία. Και μάλιστα μιλώ για ΟΛΑ τα κινήματα, και το εργατικό. Απλά άλλα κινήματα έχουν να επιδείξουν ριζοσπαστικές ιστορικά περγαμηνές και άλλα δυστυχώς όχι.