Από τις 6 έως τις 8 Μαΐου, το Metropolitan Expo φιλοξενεί την 3η Διεθνή Έκθεση Αμυντικού Υλικού DEFEA, με τη συμμετοχή 33 ισραηλινών πολεμικών βιομηχανιών θανάτου, τη στιγμή που το Ισραήλ κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου και πραγματοποιεί γενοκτονία στη Γάζα. Στο TPP φιλοξενήσαμε τον Πάνο Πέτρου, μέλος της «Πρωτοβουλίας ενάντια στην έκθεση όπλων DEFEA», που επιχειρεί να αναδείξει τις πολιτικές, ηθικές και γεωπολιτικές διαστάσεις της έκθεσης. Όπως υπενθύμισε: «Η Νάκμπα όχι απλά δεν τελείωσε, αλλά τους τελευταίους μήνες ζούμε μια καινούργια και αν επιτρέψουμε να ολοκληρωθεί, θα είναι οπισθοχώρηση για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν θα είναι μόνο για τον Παλαιστινιακό λαό. Η μάχη για την Παλαιστίνη έχει πάρει πλέον τέτοια χαρακτηριστικά, δηλαδή “τι θα επιτρέψουμε να θεωρηθεί κανονικό στην εποχή μας”».

Συνέντευξη στις Ηλιάνα Ζερβού & Νεκταρία Ψαράκη

Αυτές τις ημέρες, 6 με 8 Μαΐου, πραγματοποιείται στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο «Metropolitan Expo, Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών “Ελ. Βενιζέλος”» η 3η Διεθνής Έκθεση Όπλων DEFEA (Defence Exhibition Athens), υπό την αιγίδα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, σε συνεργασία με τον ΣΕΚΠΥ (Σύνδεσμο Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού). Πρόκειται για ένα «παζάρι» όπου πλήθος εταιρειών κατασκευής και εμπορίας οπλικών και κατασταλτικών συστημάτων παρουσιάζουν σε βιτρίνα τις «δημιουργίες» πολέμου και καταστροφής. Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση αποτελεί η δυναμική συμμετοχή των τριαντατριών ισραηλινών πολεμικών βιομηχανιών, με εξοπλισμό που χρησιμοποιείται την ίδια στιγμή για την επιβολή του απαρτχάιντ, τον εκτοπισμό και τον αφανισμό των Παλαιστινίων, εν μέσω της συνεχιζόμενης γενοκτονίας με πάνω από 54.000 νεκρούς ανθρώπους.

«Η έκθεση όπλων είναι μεγάλη πρόκληση και πρέπει να μπει στο στόχαστρο του κινήματος»

Στο πλαίσιο αυτό, φιλοξενήσαμε στον ραδιοφωνικό αέρα του TPP, τον Πάνο Πέτρου, μέλος την «Πρωτοβουλίας ενάντια στην έκθεση όπλων DEFEA», η οποία έχει ξεκινήσει μία καμπάνια πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης για το ζήτημα εδώ και περίπου ένα μήνα. Σχετικά με τη σύσταση της πρωτοβουλίας, ο Πάνος μας είπε ότι «προέκυψε πρόσφατα ως ιδέα τριών πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς, καθώς θεωρήσαμε ότι η έκθεση όπλων στη συγκυρία είναι πολύ μεγάλη πρόκληση και πρέπει να μπει στο στόχαστρο του κινήματος».

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Στο κάλεσμα των τριών ανταποκρίθηκαν αρκετές οργανώσεις της Αριστεράς και συλλογικότητες αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, οι οποίες μέσα από συσκέψεις συμφώνησαν στην ανάγκη δημιουργίας μιας ενιαίας πρωτοβουλίας. Ο στόχος της, όπως σημείωσε ο Πάνος ήταν «να αποκαλύψει κατ’ αρχήν ότι συμβαίνει αυτή η έκθεση – καθώς περνούσε κάτω από τα ραντάρ – να της δώσει “κακή δημοσιότητα”, αλλά και να τρέξει μια καμπάνια ενημέρωσης που θα κατέληγε σε ορισμένες κινηματικές δράσεις τις ίδιες τις μέρες της DEFEA».

Ακόμα, μας περιέγραψε τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για την γνωστοποίηση του γεγονότος, αναφέροντας ότι «η αίσθησή μου από τα social media είναι ότι έκανε γκελ, δούλεψε αρκετά». Όμως, τόνισε ότι «δεν μείναμε στο internet. Η αφίσα κολλήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες και σε πάρα πολλές γειτονιές της Αθήνας».

«Επίσης, στείλαμε ένα δελτίο Τύπου σε όσα περισσότερα μέσα μπορούσαμε, το οποίο δημοσίευσαν νομίζω γνωστά μέσα που έχουν μια άλλη ματιά για το θέμα της Παλαιστίνης, πιο φιλικά» είπε με νόημα, υπονοώντας την φίμωση που επέλεξαν MME με φιλοϊσραηλινή στάση. Ένας ακόμα τρόπος παρέμβασης που ακολούθησε η Πρωτοβουλία ήταν το μοίρασμα της προκήρυξης σε γειτονιές της Αθήνας την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στην οποία, φυσικά, κυριαρχούσε το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

«Το Ισραήλ έχει την τιμητική του. Δεν είναι απλά παρόν στην έκθεση»

Ρωτήσαμε τον Πάνο γιατί η «Πρωτοβουλία ενάντια στην έκθεση όπλων DEFEA» δημιουργήθηκε την 3η χρονιά διεξαγωγής της, δηλαδή αν η σύστασή της οφείλεται κυρίως στην παρουσία των ισραηλινών βιομηχανιών θανάτου. «Είναι διπλός ο λόγος» απάντησε και εξήγησε ότι «ο ένας είναι η γενικότερη συγκυρία. Το Rearm Europe του επανεξοπλισμού της Ευρώπης με 800 δισεκατομμύρια ευρώ για όπλα». Ο δεύτερος λόγος είναι, όπως συμπλήρωσε, «ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτό, με τα 26 δισ. για εξοπλισμούς τα επόμενα χρόνια που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης. Και, άρα, μια παρέλαση εμπόρων πολέμου στην Αθήνα ήταν έτσι και αλλιώς προκλητική. Θα γίνουν δουλειές δισεκατομμυρίων για φονικά όπλα στο Αιγαίο, στο Metropolitan Expo». Βέβαια, υπογράμμισε πως «το έκανε πολύ πιο χυδαίο, πολύ πιο εξοργιστικό το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει την τιμητική του. Δεν είναι απλά παρών».

Ενημέρωσε, στο σημείο αυτό, ότι το σιωνιστικό κράτος «έχει τη μεγαλύτερη αντιπροσωπεία, μεγαλύτερη και από την αμερικανική, που είναι γενικά οι τοπ στα όπλα, με 33 στρατιωτικές και ιδιωτικές εταιρείες και με παρουσία του ίδιου του υπουργείου Άμυνας ως κράτος του Ισραήλ».

Ζητήσαμε το σχόλιο του Πάνου για τη διαρκή συνεργασία του ελληνικού κράτους με το κράτος σφαγέα και η πρώτη του αντίδραση ήταν ένας αναστεναγμός. «Μετράει δεκαπέντε χρόνια αυτή η σχέση με τη στενή της εκδοχή, δεκαπέντε χρόνια που δεν είναι στάσιμη, αλλά βαθαίνει και αναβαθμίζεται και αναβαθμίζεται σε όλα τα επίπεδα».

Από την συζήτησή μας εκείνη τη στιγμή, δε γινόταν να παραλείψουμε την πραγματικά αδιανόητη διήμερη εκδήλωση ξεπλύματος του Ισραήλ, με τίτλο «Αλληλεπίδραση Ελληνικών και Ισραηλινών Παραδόσεων και Πολιτισμών», η οποία πραγματοποιήθηκε τις ίδιες ημέρες, 6 και 7 Μαΐου, από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Πειραιά σε σχολεία της περιοχής, σε συνεργασία με το «Ισραηλινό Συμβούλιο Νέων Ηγετών» (ICYL), με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Ισραηλινού ΥΠΕΞ, και τον επικεφαλής πρέσβη Aviv Shir-On, του προγράμματος «Νέων Πρεσβευτών» του Ισραήλ.

Στρέφοντας την κριτική του στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Πάνος είπε ότι είναι «ξεδιάντροπα υποστηρικτής του Νετανιάχου, με την επίσκεψη του στο Τελ Αβίβ και τον συμβολισμό της», σημειώνοντας ότι γενικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες που στηρίζουν το Ισραήλ ντρέπονται να φωτογραφηθούν δίπλα στον Νετανιάχου αυτή τη στιγμή». Βέβαια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ντράπηκε καθόλου.

«Η μάχη για την Παλαιστίνη έχει πλέον τέτοια χαρακτηριστικά, δηλαδή “τι θα επιτρέψουμε να θεωρηθεί κανονικό στην εποχή μας”»

Ρωτήσαμε, ακόμα, το Πάνο σχετικά με το εγχώριο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και την γενικότερη υποτονικότητα που το χαρακτηρίζει και τον είδαμε να κουνάει το κεφάλι του προβληματισμένος. «Κουνάω το κεφάλι μου γιατί με απασχολεί 18 μήνες και» είπε και προσέθεσε ότι «υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία του τι συμβαίνει και του μεγέθους ή της πυκνότητας των αντιδράσεων. Δεν θέλω να υποτιμήσω ότι έχουν γίνει πάρα πολλά πράγματα, μικρά και τοπικά, κεντρικά, γιατί θα αδικήσω συλλογικότητες και γεγονότα αν αρχίσω να απαριθμώ».

«Νομίζω υπάρχει σε σημαντική μερίδα του πληθυσμού με φιλοπαλαιστινιακό αίσθημα που ανταποκρίνεται όποτε του δοθεί η ευκαιρία» δήλωσε και θύμισε το παράδειγμα των συναυλιών στο Ηρώδειο πέρσι το καλοκαίρι, χαρακτηρίζοντας το ως μία «ανατριχιαστική στιγμή».

Σε μία προσπάθεια συνομιλίας μεταξύ των δύο καλεσμένων μας στην εκπομπή, δηλαδή του Πάνου Πέτρου με τον Τάκη Πολίτη με τον οποίο είχαμε μιλήσει νωρίτερα, ρωτήσαμε τον πρώτο αν συμφωνεί με την αναφορά του κ. Πολίτη για το «αντιαποικιακό DNA» των λαών του παγκόσμιου Νότου, σε αντίθεση με εκείνων της Ευρώπης. Η απάντηση του Πάνου ξεκίνησε διευκρινίζοντας πως «η Ελλάδα έχει μια προϊστορία πιο ιδιόμορφη, με το παλαιστινιακό αίσθημα σε αστικά κόμματα ή σοσιαλδημοκρατικά, το οποίο έχει σπάσει από το 2010 και μετά με τη συνεργασία με το Ισραήλ. Νομίζω ότι έχει γίνει πάρα πολλή δουλειά, πολιτική, ιδεολογική και υλική για να γυρίσει αυτό το κλίμα». Εδώ, παρατηρήσαμε και οι τρεις από κοινού, ότι η ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική αυτή, ειδικά αξιοποιώντας το προοδευτικό του προφίλ, έπαιξε ρόλο. «Έκανε μεγάλη ζημιά, νομιμοποιήθηκε στο μάτι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά από αυτό. Να νομιμοποιηθεί στο μάτι αυτή η χειραψία Τσίπρα – Νετανιάχου» συμφωνήσαμε.

Κλείνοντας ως μέλος της «Πρωτοβουλίας ενάντια στην έκθεση όπλων DEFEA» μίλησε για τη συγκέντρωση στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η οποία όσο συζητούσαμε δεν είχε πραγματοποιηθεί ακόμα, καθώς το κάλεσμα ήταν για την Τετάρτη 7 το απόγευμα. «Μιας και μιλάμε για ραντεβού» είπε και συνέχισε ότι «παίρνω την ευκαιρία να ενημερώσω για τις 17 Μάη, το Σάββατο, κοντά στην επέτειο της Νάκμπα ότι θα γίνει συγκέντρωση 1.30 μμ. στο Πάρκο Ελευθερίας με πορεία στην ισραηλινή πρεσβεία». Κατέληξε, έτσι υπενθυμίζοντας ότι «η Νάκμπα όχι απλά δεν τελείωσε, αλλά τους τελευταίους μήνες ζούμε μια καινούργια και αν επιτρέψουμε να ολοκληρωθεί, θα είναι οπισθοχώρηση για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν θα είναι μόνο για τον Παλαιστινιακό λαό. Η μάχη για την Παλαιστίνη έχει πάρει πλέον τέτοια χαρακτηριστικά, δηλαδή “τι θα επιτρέψουμε να θεωρηθεί κανονικό στην εποχή μας”»