«Το κράτος δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί τους αγώνες της νεολαίας για την ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου ή τους αγώνες για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί τη μαχητικότητα της απέναντι στα σχέδια για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί όταν ξεχύθηκε στους δρόμους για του νεκρούς των Τεμπών, δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί την ενεργή αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, τη λειτουργία κοινωνικών κέντρων ή κατειλημμένων κτηρίων, εκεί δηλαδή όπου μπορεί να αποκαλυφθεί ένα διαφορετικό υπόδειγμα για το πώς μπορούμε να χτίσουμε τη συλλογική μας ζωή» υπογραμμίζει το ΜεΡΑ25.
Τονίζει, ακόμα, στην ανακοίνωση του ότι «η φετινή επέτειος από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια κοινωνική συνθήκη που το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει έναν νέο εχθρό, βασανίζοντας έναν νέο άνθρωπο» με σαφή αναφορά στο Νίκο Ρωμανό και την πρόσφατη, νέα δίωξη του.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΜεΡΑ25:
«Ο Δεκέμβρης του 2008 αποτέλεσε μια συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων. Άφησε πίσω του ένα απελευθερωτικό και χειραφετητικό αποτύπωμα στη μνήμη όσων τoν έζησαν αλλά και έναν εφιάλτη στη μνήμη του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος. Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα κατέδειξε όλη την κατασταλτική λειτουργία και τη βιαιότητα του κρατικού μηχανισμού και ήταν η αφορμή να ξεχυθεί η κοινωνική οργή, κυρίως της νεολαίας, απέναντι σε ένα σύστημα άδικο, αυταρχικό που συνθλίβει και εξοντώνει κατά κυριολεξία ανθρώπινες ζωές.
Από τότε, μπορεί να έτρεξε πολύ νερό στον μύλο της πολιτικής ιστορίας όμως δεν έπαψαν ποτέ οι αυταρχικές επιθέσεις του πολιτικού συστήματος εναντίον της νεολαίας. Όλο και περισσότερο, το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του στρέφονται με μένος ενάντια στα δικαιώματα των νέων ανθρώπων και επιδιώκουν την πειθάρχησή της. Πολλές φορές μάλιστα το κάνουν αυτό με ιδιαίτερα εκδικητική μανία. Πόσο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού που βρίσκεται προφυλακισμένος για ένα αποτύπωμα, τάχα πάνω σε μια σακούλα, σε ένα διαμέρισμα κυριολεκτικά βομβαρδισμένο;
Δεν είναι καθόλου παράξενο στους καιρούς της κρίσης οι νέοι άνθρωποι να βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, διότι είναι από τα πιο ριζοσπαστικά και μαχητικά κομμάτια της κοινωνίας. Είναι εμπόδιο για τα σχέδια της εξουσίας.
Το κράτος δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί τους αγώνες της νεολαίας για την ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου ή τους αγώνες για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί τη μαχητικότητα της απέναντι στα σχέδια για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί όταν ξεχύθηκε στους δρόμους για του νεκρούς των Τεμπών, δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί την ενεργή αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, τη λειτουργία κοινωνικών κέντρων ή κατειλημμένων κτηρίων, εκεί δηλαδή όπου μπορεί να αποκαλυφθεί ένα διαφορετικό υπόδειγμα για το πώς μπορούμε να χτίσουμε τη συλλογική μας ζωή.
Γι΄ αυτό και επιστρατεύουν κανάλια, εκδότες και κάθε είδους παπαγαλάκια να μιλούν από το πρωί ως το βράδυ για μειοψηφίες που καταστρέφουν το ελληνικό πανεπιστήμιο, δήθεν διανοούμενους και αγανακτισμένους πολίτες να υποδείξουν τους νέους που έγιναν αλήτες και να εξαντλήσουν την εκδικητικότητά τους αμολώντας τα “όργανα της τάξης” και εφαρμόζοντας ένα όργιο καταστολής κάθε φορά που οι νέες και οι νέοι σηκώνουν το ανάστημά τους απέναντι στο ζοφερό παρόν και μέλλον που τους επιβάλλουν.
Η φετινή επέτειος από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια κοινωνική συνθήκη που το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει έναν νέο εχθρό, βασανίζοντας έναν νέο άνθρωπο. Ενώ ταυτόχρονα όλο το προηγούμενο διάστημα έχει στρέψει στην απελπισία χιλιάδες νέους και νέες, μέσα από τις κατασταλτικές επιθέσεις απέναντι σε κάθε κοινωνικό αίτημα και διεκδίκηση.
Η φετινή επέτειος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου πρέπει να μας βρει χιλιάδες στους δρόμους για να τιμήσουμε τη μνήμη του, αλλά και για να υπερασπιστούμε όλα όσα προσπαθούν να στερήσουν από τις ζωές και το μέλλον μας.
Κανένας Δεκέμβρης δεν τελείωσε ποτέ.
Απέναντι στην καταστολή, την αστυνομοκρατία, τις επικλήσεις για “νόμο και τάξη” θα αντιπαρατάσσουμε πάντα τη συλλογική μας δύναμη.
Ας γίνουν τα όνειρά μας, οι εφιάλτες τους.
Καλούμε όλες και όλους σε μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις μνήμης για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο σε όλη την Ελλάδα και στην Αθήνα, στη συγκέντρωση την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, στις 6:00μμ, στα Προπύλαια».