Ποια η δίοδος ανάμεσα σ΄ένα από τα χαρακτηριστικότερα τραγούδια σας, τους Σωλήνες

    και την ποίηση;
 
Οι  «Σωλήνες»  αναφέρονται στα θέματα των εργαζομένων στην βιομηχανική εποχή. Η  λωρίδα παραγωγής και η επανάληψη (μαζική κουλτούρα, αντίγραφα) είναι η πεμπτουσία του συστήματος που ζούμε. Όλοι μαζί ντυνόμαστε, όλοι τα ίδια έπιπλα έχουμε σπίτι μας κ.λπ. Οι στίχοι εκφράζουν την ψυχολογία ενός εργαζόμενου με ανθρωπιά και χιούμορ. Μαζί με τα κομμάτια «Μετάνοια» και «Οκτάωρο», οι «Σωλήνες»  είναι ένα σιχτίρισμα από την ματιά των εργατών. Δηλαδή τό «έκανες τα χέρια σου σαν ανοιγμένα μύδια, για να χαϊδεύεις απαλά του αφεντικού τα αρχίδια»  είναι ποίηση βγαλμένη μέσα από τη ζωή…


 

Δύο κουβέντες για το  «Σύνταγμα της Ηδονής»; (Καβάφης)
 
Σε μια εποχή γενικευμένης παράκρουσης χριστιανικού συντηρητισμού, μιζέριας και ενοχής (σπαταλάγαμε, καταναλώναμε -με 700 euro  «chic»- χωρίς να το αξίζουμε,  «μαζί τα φάγαμε»  κ.λπ.) οι στίχοι του Καβάφη  «μη λέγης, τόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή»,  είναι απόλυτα ριζοσπαστικοί, για να μην σου πω ότι είναι και επικίνδυνο να διαβάζεις τέτοια σε μια πόλη που σε ακτίνα 5 km έχει ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, χρηματιστήριο, αστυνομικά τμήματα, ανδριάντες από στρατηγούς, διοικητές επιχειρήσεων, κ.λπ.   Εμείς τα θέλουμε όλα για όλους. Το  «οδύνη και όχι ηδονή»  το λένε αυτοί που θέλουν την ηδονή μόνο για την πάρτη τους. Αλλά και γιατί ξέρουν ότι οι ανικανοποίητοι άνθρωποι κυβερνιόνται εύκολα, έχουν στεγνώσει από συναισθήματα, ζηλεύουν τους άλλους και γίνονται στυγεροί και απάνθρωποι. Αυτοί στελεχώνουν δικτατορίες, αυτοί στήνουν τα Οργουελικά τοπία.
 
Πώς φαντάζεστε την  «Οικογένεια Στουπάθη»; (Σαχτούρης)
 
Ασπρόμαυρη ή με αχνά χρώματα, με τη γλύκα που μας φέρνει κάτι από τον λαβύρινθο των αισθήσεων, σαν το κείμενο του Marcel Proust:  «Η φωτιά έψηνε σαν να ‘ταν από ζυμάρι τις ορεχτικές μυρωδιές, που γεμίζανε θρόμβοι – θρόμβοι τον αέρα της κάμαρας, ενώ τις είχε προηγούμενα ζυμώσει η υγρή και ηλιόλουστη δροσιά του πρωινού, τις άνοιγε σε φύλλα, τις άλειβε με αυγό, τις αναδίπλωνε, τις φούσκωνε με τα πιο τραγανά, τα πιο φημιστά, τα πιο φίνα αρώματα της ντουλάπας, του κομμού, του κλαρωτού χαρτιού». 


 

Γράφετε ποίηση;
 
Έχω εκδώσει ένα βιβλιαράκι με στίχους, ποιήματα και πεζά από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα. Αλλά σίγουρα η ποίηση δεν είναι μόνο λέξεις. Ο καθένας διαλέγει έναν τρόπο να πει αυτό που έχει να πει, άλλος με τα εικαστικά, το θέατρο, τη μουσική, την ποίηση, τον χορό κ.λπ. Το θέμα είναι να τα καταφέρεις να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν το τι φέρνεις, το τι δείχνεις. Το μέσο δεν έχει καμία σημασία, σημασία έχει η δημιουργία του καθενός (που τον ξεπερνάει κιόλας, στο κάτω κάτω). Αν μπορέσεις να δώσεις όλη αυτή τη δύναμη στην άκρη μιας βελόνας, θα τινάξεις πολλά πράγματα στον αέρα. Αυτό είναι η παρατεταμένη γοητεία του ακαριαίου.
 
Η γενικευμένη λατρεία του Καβάφη σήμερα καταδεικνύει πρόοδο ή συντήρηση;
 
Τρίχες σγουρές. Απολύτως τίποτα δεν δείχνει, κάποιοι θα κομπάσουν, κάποιοι θα βγάλουν φράγκα και οι περισσότεροι θα τον αφήσουν πάλι μόνο του, όπως ήταν πραγματικά σε όλη του τη ζωή. Όσοι είναι να πάρουν τα δώρα του θα τα πάρουν, οι άλλοι θα τον παπαγαλίζουν μαθαίνοντας απ' έξω τα ποιήματά του. Και θα πολτοποιηθούν στους βόθρους των τηλεοπτικών καναλιών.  Αλλά να πούμε και το άλλο μια και έχουμε δει τρελά πράγματα τον τελευταίο καιρό με το θεατρικό που κατέβασαν οι χρυσαυγίτες. Σίγουρα η ποίησή του (αλλά και η μουσική μας άλλωστε) κατατάσσονται στη «εκφυλισμένη τέχνη», (degenerate art) απο τους ναζί…  Όταν κυκλοφορήσαμε την κασέτα μας το '88 κάποιοι μας την έπεσαν γιατί παίζαμε την «Ιθάκη»  του Καβάφη σε πανκ… Άλλος μου είπε μια φορά ότι άμα ξαναπιάσω στο στόμα μου τον Πεσσόα θα με κοπανήσει…  Καΐλα πέφτει πολύ, και στην ποίηση και ολούθε.
 
Πώς αντιδρούν στους ποιητές οι ακροατές των Lost Bodies; 
 
Το κοινό μας το ξέρει ότι για εμάς όλα είναι ιερά και τίποτα δεν είναι ιερό. Έτσι μας αφήνουν να τους ταξιδεύουμε είτε μέσα από τον κόσμο των ποιητών, της λογοτεχνίας, της πρόζας, μέσα από τη δική μας ρηξικέλευθη μούσα.  Μας έχουν εμπιστοσύνη… ξέρουν ότι δεν θα χαλβαδιάσουμε. 
————————–

Τους Lost Bodies μπορείτε να τους βρείτε στα  www.lostbodies.gr,   www.myspace.com/lostbodies,   www.youtube.com/lostbodies,   www.lostbodies.gr/blog.