“Υγειονομικός πανικός”, η αιχμή της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ
 
Της Αγγέλας ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ
 
Δύο “υγειονομικές βόμβες” έπεσαν στα ανυποψίαστα κεφάλια μας, μέσα σε προεκλογική περίοδο 20 ημερών: η πρώτη, η “υγειονομική βόμβα στο κέντρο της Αθήνας από τους παράνομους λαθρομετανάστες”. Βόμβα μεγατόνων, διότι την ανακάλυψε η TV, μετά από υπόδειξη του κ. Χρυσοχοΐδη. Η δεύτερη υγειονομική βόμβα “από τις ιερόδουλες με AIDS που σκορπούν το θάνατο”. Με ντοκουμέντα, αποδείξεις, φωτογραφίες και ονόματα, όλα φόρα παρτίδα, επιτυχία αυτή του κ. Λοβέρδου.  Στο ίδιο διάστημα, εκτός από τις βόμβες, μας βρήκε και μία “θύελλα αντιδράσεων” στις δηλώσεις Τσίπρα για αποδοχή ψήφου εμπιστοσύνης από τον Καμμένο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
 
Ο κ.Χρυσοχοΐδης “καθάρισε” εγκαίρως με την εκστρατεία σύλληψης των μεταναστών χωρίς χαρτιά και κατάφερε να παραγεμίσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έφτιαξε γι αυτό το σκοπό με ικανό αριθμό ατόμων. Τα κανάλια είχαν το χρόνο να παρουσιάσουν τα λημέρια τους, γύρω από την Ομόνοια, να μπουν μέσα στα σπίτια τους και να δείξουν τις συνθήκες της άθλιας διαβίωσής τους. “Υγειονομική βομβα” νούμερο ένα. Είκοσι άτομα ζουν σε 50 τετραγωνικά και η τουαλέτα είναι βουλωμένη. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε εγαίρως και ξεκίνησε νέα. Αυτή τη φορά από τον υπουργό Υγείας: εκδιδόμενες με AIDS κέντρο της Αθήνας σκορπούν το θάνατο. Οι εκδιδόμενες, μετά τους μετανάστες, είναι η δεύτερη μεγάλη κατηγορία εξαθλιωμένων, την οποία “αξιοποίησε” η κυβέρνηση προεκλογικά. Με τη βοήθεια των καναλιών, εννοείται.
 
Σε προεκλογικό τάϊμινγκ
 
Το περίεργο και με τις δύο “υγειονομικές βόμβες” είναι ότι επί χρόνια βρίσκονταν πάνω από τα κεφάλια μας και περίμεναν. Δεν έπεφταν, αιωρούνταν. Τις βλέπαμε όλοι, όσοι καταβαίνουμε στο κέντρο, σχεδόν τις είχαμε συνηθίσει, είχαμε μάθει και πώς να τις αποφεύγουμε με δεξιοτεχνία. Ώσπου ήρθε η κατάλληλη στιγμή για το μπαμ: στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Γιατί όμως; Για να δείξουν “έργο”; Για να δημιουργήσουν αντανακλαστικά φόβου; Για να δημιουργήσουν ένα είδος “υγειονομικού πανικού” από- τον- οποίο- όλοι- κινδυνεύουμε; Για να δημιουργήσουν ανασφάλεια;
 
Πρόκειται για τυπικό παράδειγμα “μή είδησης”: είναι η “είδηση” που υπάρχει, το ξέρουν όλοι, και σε περιμένει, αν είσαι υπουργός ή έστω κανάλι, πότε θα την “αξιοποιήσεις”. Ποιος δεν θυμάται πριν από τρία τέσερα χρόνια τις εκδιδόμενες μαυρούλες στην Ευριπίδου, που ορμούσαν πάνω στα αυτοκίνητα για να βρουν πελάτες -όλες οροθετικές, έλεγαν από τότε. Τι απέγιναν αυτές;
 
Όσοι κυκλοφορούν γύρω από την Ομόνοια τα έβλεπαν εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον. Εξαθλιωμένες γυναίκες, δεν μπορούσαν καν να σταθούν στα πόδια τους. Σκελετοί πολλές από την πρέζα, κακοζωισμένες, βρώμικες, άλουστες, τα μισά δόντια έλλειπαν από το στόμα τους. Περπατούσαν σκυφτές, σέρνοντας τα πόδια τους, τα μάτια θολά, στο στόμα κόκκινο σβησμένο κραγιόν, ένα κολιέ να κρέμεται, για να υποστηρίξουν το ρόλο τους. Ηλικία αδύνατον να καταλάβεις. Ποιος πληρώνει για να πάει μαζί τους; Ούτε να σε πληρώνουνε δεν πας. Ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο. Χρόνια έτσι, στους δρόμους γύρω από το Εθνικό Θέατρο.
 
Αυτά τα φαντάσματα συνέλαβαν οι κ. Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος για να δείξουν “έργο” και να φτιάξουν “προφίλ”. Και τις έκαναν από θύματα, θύτες. Γυναίκες και παιδιά, 18 χρόνων η νεότερη – από τι ηλικία βγήκε στο κλαρί;- θύματα τράφικινγκ, θύματα της πρέζας, της φτώχειας, της μετανάστευσης, δεν τις ρωτήσαμε. Όμως τις κρεμάσανε στα μανταλάκια. Με ονοματεπώνυμο, φωτογραφία πορτραίτο και ολόσωμη για να τις μάθουνε και στο χωριό  τους.
 
* Για λόγους δημόσιας υγείας, λένε το υπουργείο και τα κανάλια. Και γιατί δεν το έκαναν ως τώρα με άλλες εκδιδόμενες; Δεν είναι οι πρώτες που συλλαμβάνονται. Θα συνεχίσουν να δημοσιοποιούν λίστες οροθετικών; Για πόσο διάστημα; Και γιατί να μην δημοσιοποιούνται και τα περιστατικά ηπαττίτιδας, ή βλενόρροιας; γιατί όχι και τα περιστατικά φυματίωσης! Ωραία κοινωνία. Να τους βάζουμε και ένα αστέρι. Και να συνεχίσουμε με ομοφυλόφιλους και εβραίους.
 
* Συγκρούονται δύο δικαιώματα, λένε τα υπουργεία και τα κανάλια: το δικαίωμα στη δημόσια υγεία και το δικαίωμα στο ιατρικό απόρρητο- οπότε προέχει η δημόσια υγεία. Μπούρδες. Όσοι πήγαιναν μαζί τους χωρίς προφυλακτικό γνώριζαν ότι βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους, μάλιστα από επιλογή τους. Ότι παίζουν ρώσικη ρουλέτα. Θα αρκούσε μια δημόσια έκκληση να εξεταστούν στα κατά τόπους κέντρα, όλοι όσοι είχαν επαφές με εκδιδόμενες τα τελευταία χρόνια χωρίς προφύλαξη. Οι φωτογραφίες στη δημοσιότητα εξυπηρετούν μόνο ενός είδους διεστραμμένο εντυπωσιασμό. Διότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να… ξεφύγει καμία από την απόχη της αστυνομίας. Αφού δεν θα υπάρχει φωτογραφία, πώς θα …πληροφορηθούν όσοι πρέπει, ότι επιβάλλεται να εξεταστούν;
 
* Η τακτική αυτή έχει άλλη μία παράπλευρη απώλεια. Στιγματίζει τα οροθετικά άτομα, δημιουργώντας επιπλέον κοινωνικές προκαταλήψεις εναντίον τους, την ώρα που η κοινωνία είναι έτοιμη σε μεγάλο βαθμό -όσο ενημερώνεται για τους τρόπους μετάδοσης του HIV- να αποδεχθεί τη συνύπαρξη μαζί τους. Οι Αρχές κατόρθωσαν να συνδέσουν τον ιό με την πορνεία, όταν ο ρόλος τους είναι να εκπαιδεύσουν για επαφές με προφύλαξη, καθώς καμία κοινωνική κατηγορία δεν εξαιρείται από τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού.
 
“Κοινωνική ατζέντα” επιχείρησαν να επιβάλλουν στις εκλογές
 
Δεν χρειάζονται πολλά επιχειρήματα. Το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να παίξει με  “κοινωνικά θέματα”, βάζοντας στην προεκλογική ατζέντα τα θέματα των μεταναστών και του AIDS, επιτιθέμενο στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Συμμάχους στην επίθεση τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, ιστοσελίδες, που προχώρησαν ασμένως στην αναπαραγωγή με κάθε τρόπο: από τη δημοσίευση του αστυνομικού δελτίου, μέχρι ρεπορτάζ και σχόλια. “Είναι ένα δύσκολο θέμα. Εμείς εδώ στη ΝΕΤ, το σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε να δημοσιοποιήσουμε τις φωτογραφίες για λόγους δημόσιας υγείας και προφύλαξης” είπε από το δελτίο της κρατικής τηλεόρασης η Ε.Στάη, και προχώρησε στην αναπαραγωγή της κυβερνητικής ατζέντας. Στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, που το σκέφτηκαν επίσης, δεν το έκαναν.
 
Η ΕΣΗΕΑ με την ανακοίνωσή της είναι σαφής: Εφημερίδες, κανάλια και ιστοσελίδες που δημοσίευσαν τις φωτογραφίες των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, καταπατούν “κάθε έννοια του κώδικα δεοντολογίας και επαγγελματικής ηθικής των δημοσιογράφων”, καθώς “με ευθύνη της εργοδοσίας και διευθυντικών στελεχών, συνήργησαν στο δημόσιο εξευτελισμό ορισμένων γυναικών”.
 
Η ΕΣΗΕΑ όμως προχωρεί ακόμη περισσότερο, καταγγέλλοντας προσπάθεια επιβολής “ατζέντας” εν όψει των εκλογών. Όπως σημειώνει: “Είναι φανερό ότι η χρονική στιγμή και ο τρόπος, που επιλέχθηκαν για την προβολή ενός πράγματι χρόνιου κοινωνικού προβλήματος και τη διαπόμπευση των γυναικών αυτών, απλώς, προσπαθεί να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και συμβάλλει στην προστασία του κοινωνικού συνόλου. Εάν δεν ήταν υποκριτική η επίκληση της προστασίας της δημόσιας υγείας θα έπρεπε να υπάρξει δημοσιοποίηση και των στοιχείων όλων όσων διαπιστώθηκε ότι κατέστησαν οροθετικοί από την επαφή με τα συγκεκριμένα άτομα. Και τούτο διότι ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία είναι ο ίδιος ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα ή τη κοινωνική τάξη του πάσχοντος”.