της Αλεξάνδρας Τάνκα
Η 17χρονη Καρίμα Κίας, από το Αφγανιστάν, έφτασε στη Λέσβο στις αρχές του Οκτώβρη μαζί με τις τρεις ανήλικες αδερφές της, την μητέρα της και τα δύο αδέρφια της, βρέφη. Κανείς δεν τους είχε προϊδεάσει για την κατάσταση του στρατοπέδου κι ούτε γνώριζαν πως υπήρχε περίπτωση να «κολλήσουν» στο νησί. Για δύο βδομάδες έμενε σε μια σκηνή, που προοριζόταν για 8 άτομα, μαζί με άλλους 15 πρόσφυγες.
Οι ανθυγιεινές συνθήκες και το φαγητό τους έκαναν να αρρωστήσουν, ενώ πολλές φορές είχαν διάρροιες και έκαναν εμετούς. «Αρρωσταίναμε συνέχεια λόγω του φαγητού μέχρι που αναγκαζόμασταν να αγοράζουμε φαγητό με τα δικά μας χρήματα» λέει και προσθέτει ότι αν και επισκέπτονταν τους γιατρούς, αυτοί αδιαφορούσαν.
Μέσα στο διάστημα που πέρασε στη Μόρια, σημειώθηκαν δέκα καυγάδες μεταξύ των προσφύγων, οι οποίοι πετούσαν πέτρες ενώ πολλές φορές κάποιοι χρησιμοποιούσαν και μαχαίρια, σύμφωνα με την ίδια. «Οι αρχές δεν έκαναν τίποτα, απλά κοιτούσαν» αναφέρει. «Φέρονται στους ανθρώπους λες και είναι ζώα».
Karima Qias – πρόσφυγας από το Αφγανιστάν
Όταν έφτασαν στο στρατόπεδο ζήτησαν από τους αρμόδιους να τους παρέχουν κάποιες πάνες και λίγο γάλα για τα μωρά, όμως τους απάντησαν πως αυτά είναι για τα μωρά των Σύρων. «Ποια η διαφορά ανάμεσα σε ένα μωρό Αφγανών κι ένα μωρό Σύρων;» διερωτάται η ίδια.
Έπειτα από δύο βδομάδες, η οικογένεια της μαζί με άλλους 250-300 πρόσφυγες αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το στρατόπεδο και να εγκατασταθούν στον ελαιώνα, δίπλα από αυτό. Την επομένη, ορισμένοι από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου και της Καρίμα, πραγματοποίησαν κινητοποίηση στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη, όπου έστησαν σκηνές, και ζητούσαν να τους αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα.
Στην πλατεία οι πρόσφυγες διέμειναν περίπου ένα μήνα, όμως οι τοπικές αρχές τους υποσχέθηκαν πως σύντομα θα λύσουν το πρόβλημα και θα δεχτούν τα αιτήματά τους με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να γυρίσουν στη Μόρια. Ωστόσο λίγες μέρες αργότερα 34 35 Αφγανοί πρόσφυγες επέστρεψαν στην πλατεία, αυτή τη φορά χωρίς τις σκηνές τους, για ασκήσουν πίεση. Η απάντηση που έλαβαν ήταν επίθεση από την αστυνομία καθώς και προπηλακισμούς από ομάδες ακροδεξιών.
«Δεν ήρθαμε στην Ευρώπη για να φυλακιστούμε. Είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου να κάνει τις επιλογές του» λέει η Καρίμα.
Στις 26 Νοεμβρίου η ομάδα των 35 προσφύγων, μαζί με μια ομάδα αλληλέγγυων, προχώρησαν σε κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο, στη Μυτιλήνη, οι οποίοι ζητούσαν να τους δοθεί η μπλε σφραγίδα. Σε ανακοίνωση του ο ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου ανέφερε ότι η κίνηση αυτή το μόνο που καταφέρνει είναι να «ενισχύει και να συσπειρώνει τις ακραίες ξενοφοβικές και ρατσιστές φωνές».
Οι λόγοι που οι πρόσφυγες επέλεξαν να πραγματοποιήσουν την κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο. Ο πρώτος είναι ότι είναι γραφεία του κυβερνώντος κόμματος. Δεύτερον, «οι “βρώμικες’’ πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιούργησαν αυτές τις συνθήκες, και η ‘’αριστερή’’ κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει αυτές τις πολιτικές» μου τονίζει ο Αράς Χαμπέι, ένας 32χρονος πρόσφυγας από το Ιράν.
Σύμφωνα με τον Αράς, καμία οργάνωση ανθρωπίνων δε στάθηκε στο πλευρό των προσφύγων κατά την παράσταση διαμαρτυρίας τους στην πλατεία Σαπφούς. Ο μόνος που εμφανίστηκε ήταν ένας Γερμανός πολιτικός – ο Αράς δε συγκράτησε το όνομά του – ο οποίος τους είπε πως η κατάσταση στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολη για να τους αφήσουν να μετακινηθούν.
Arash Hampay – πρόσφυγας απο το Ιράν
«Εάν η Ευρώπη θέλει να κλείσει τα σύνορα της, μπορεί να κλείσει επίσης και τα εργοστάσια παραγωγής όπλων;» είναι η απάντηση του Αράς.
Στον Αράς έχει χορηγηθεί άσυλο, όχι όμως στον αδερφό του. «Ακόμα κι αν χορηγηθεί άσυλο στον αδερφό μου, εγώ θα παραμείνω εδώ, μέχρι να κλείσουν οι πόρτες της Μόριας».
Διαβάστε το ρεπορτάζ του ΤΡΡ για το κέντρο κράτησης στη Μόρια.