Αν ξεπεράσουμε το σοκ της δολοφονίας στα Γλυκά Νερά και της συγκάλυψής της από τον σύζυγο καθ’ ομολογία δράστη, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η κατ’ εξακολούθηση ευπιστία και εξαπάτηση των υπουργών της κυβέρνησης.
Οι εφημερίδες αναφέρονται στο “θέατρο” του πιλότου Χ. Αναγνωστοπουλου. Αλλά το φλέγον ζήτημα είναι η ευπιστία του Χρυσοχοϊδη που έφαγε αμασητο τον “θεατρινισμο” και έκανε δηλώσεις για το πόσο “σπάνια είναι αυτή βαρβαρότητα στην Ελλάδα” συνδέοντας στο λόγο του το ζήτημα με “την μετανάστευση και την ασφάλεια των συνόρων”.
Πριν λίγους μήνες, η Μενδωνη έκανε τις γνωστές δηλώσεις για το πως εξαπατηθηκε από την “βαθιά υποκριτική τέχνη” του Λιγναδη.
Βέβαια, δεν πρόκειται απλώς για ανεπάρκεια, όσο και αν η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη. Πρόκειται για επιλογη: στην υπόθεση της δολοφονίας Καραϊβαζ η κυβέρνηση “φυλαχτηκε”, τόσο πολύ μάλιστα που ο Μητσοτάκης έφτασε να αντιδράσει πιο αργά από την Φον Ντερ Λαϊεν. Ούτε επικήρυξε τους δράστες ούτε προκατελαβε τις έρευνες.
Κοντολογίς, η κυβέρνηση αδιαφορεί όποτε το επιθυμεί (όπως το έκανε απέναντι στις απεργιακες αντιδράσεις) και εξαπατάται οπότε το επιλέγει.
Η ευθύνη για το φιάσκο της κυβερνητικής αντίδρασης στα Γλυκά Νερά όπου ο υπουργός ανέλαβε να πουλήσει το αφήγημα του δράστη σε μια ύποπτη εξαρχής υπόθεση δεν ανήκει μόνο στο Χρυσοχοϊδη που θα έπρεπε να έχει φύγει από πολύ νωρίτερα. Ανήκει στον ανέμελο πρωθυπουργό της μονίμως εξαπατημενης μας κυβέρνησης. Εκτός αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης διεκδικεί για τον εαυτό του τον τίτλο του μονίμως αφελούς.
Μα επιτέλους, τόση αφέλεια;