του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε στην αρχή της ενημέρωσης των συντακτών των μέσων ενημέρωσης, τη σημασία να ενημερωθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων, για αυτό που κατήγγειλε ως ένα «σκάνδαλο δικαστικό, διακυβερνητικό, διπλωματικό και ανθρωπιστικό», καθώς «ο Αλεξάντερ Βιννικ βρίσκεται στα γρανάζια μηχανισμών, που έχουν ενεργοποιηθεί και τον έχουν στοχοποιήσει, εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια». Η υπόθεση, την οποία έχει αναδείξει επανειλημμένα το TPP, ξεκινάει όταν ο Βιννικ συνελήφθη από πράκτορες του FBI, στις 25 Ιουλίου 2017, καθώς βρισκόταν με τη σύζυγό του, Αλεξάνδρα, και τα δύο τους παιδια, τον Ιλέφ και τον Πλάτωνα, για διακοπές στην Χαλκιδική. Η σύλληψη έγινε βάσει εντάλματος σύλληψης, το οποίο είχε εκδοθεί εν αγνοία του και τον εμφάνιζε ως εμπλεκόμενο σε υπόθεση ιού ransomware, κατηγορίες για τις οποίες, όμως, έχει πλέον αθωωθεί.
Σύμφωνα με τη συνήγορό του, του επιβλήθηκε αμέσως κράτηση, χωρίς να του επιτραπεί να οργανώσει στοιχειωδώς την υπεράσπισή του, αφού -μιλώντας μόνο τη ρωσική- δεν μπορούσε να διαβάσει καν τη γλώσσα των εγγράφων που τον αφορούσαν, που ήταν στα αγγλικά. Έκτοτε, όπως τονίστηκε, είναι κρατούμενος, ήδη εδώ και πέντε χρόνια, χωρίς να του έχει επιτραπεί να ξαναδεί τα παιδιά του, αλλά και να αποχαιρετήσει τη σύζυγό του, η οποία απεβίωσε προ δύο ετών, από βαρύτατο καρκίνο στον εγκέφαλο. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου καταγγέλλει – και δικαίως, όπως αποδεικνύουν και τα δικά μας σχετικά ρεπορτάζ σε βάθος διετίας – πως η κατάσταση της υγείας της ήταν γνωστή σε ελληνικές αρχές και δικαστήρια, που αποφάσισαν -αντί να αφήσουν τον Βιννικ να επιστρέψει στην πατρίδα και τα παιδιά του, να τον υποβάλλουν σε μια πρωτοφανή, εξουθενωτική διαδικασία, μεταβάλλοντάς τον σε εις το διηνεκές κρατούμενο, και υπό έκδοση σε διάφορες χώρες, όπως η Γαλλία και οι ΗΠΑ, στις οποίες δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του, μέχρι να τον κάνουν να σπάσει.
Συγκεκριμένα, ο Βιννικ, ρώσος υπήκοος, εκδόθηκε στην Γαλλία για να δικαστεί, κατόπιν σχετικής απόφασης του υπουργού Δικαιοσύνης, Κωνσταντίνου Τσιάρα. Εκεί αθωώθηκε αμετάκλητα και για τα δεκατέσσερα κακουργήματα για τα οποία είχε ζητηθεί η έκδιση, συν πέντε επιβαρυντικές περιστάσεις, που του είχαν αρχικά αποδώσει, ενώ του επιβλήθηκε μια μικρή πλημμεληματική ποινή φυλάκισης πέντε ετών, η οποία στη μεν Ελλάδα δεν εκτείεται καθόλου, στη δε Γαλλία, αφορά ένα μικρό διάστημα αν αποφασιστεί να φυλακιστείς. Αντίθετα, ο Βιννικ βρίσκεται φυλακή πέντε χρόνια, εκ των οποίων όσα πέρασε στη Γαλλία, είναι σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης, με πρόφαση πως γίνεται «για το καλό του», λόγω κινδύνου για τη ζωή του, καθώς καταζητείται από τις αμερικανικές αρχές. Μια αντίφαση, τη στιγμή που δεν έχουν εισακουστεί τα αιτήματα του, για τη μη έκδοσή του στις ΗΠΑ. Οι συνθήκες κράτησης του προκάλεσαν ακόμα και την αντίδραση των εργαζομένων στις γαλλικές φυλακές, οι οποίοι έκαναν αίτημα στο αρμόδιο υπουργείο να παύσει την απομόνωσή του, δίχως επίσης να εισακουστούν.
«Απόφαση Τσιάρα να μην απελευθερωθεί ο Αλεξάντερ Βιννικ», με «υπόλογο» τον εισ. Εφετών Θεσ/νικής – «Εμπλοκή» και της ΠτΔ, Κατερίνας Σακελλαροπούλου
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξηγεί πως από το τέλος του Ιουνίου του 2020, η Γαλλία έπαυσε να έχει οποιοδήποτε άλλοθι για την κράτηση του Βιννικ, ομολογώντας μάλιστα πως τον κράτησε έντεκα μήνες παραπάνω από όσο δικαιούται. Ωστόσο, η συνήγορος αναφέρει πως σύμφωνα με την απόφαση του Έλληνα υπ. Δικαιοσύνης, Κωνσταντίνου Τσιάρα, ακόμα και μετά την αθώωση του, ο Βιννικ πρέπει να σταλεί πίσω στην Ελλάδα, ώστε να εκδοθεί από τις ελληνικές αρχές στις ΗΠΑ. Καταγγέλλει πως η επιχείρηση μεταφοράς του στην Ελλάδα, είχε οργανωθεί για τις 30 Ιουνίου, χωρίς καν ο ίδιος ειδοποιηθεί, αλλά μπλόκαρε για πέντε ημέρες, έπειτα από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου είχε προσφύγει η υπεράσπιση. Κατά την διάρκεια των πέντε ημερών, οι γαλλικές αρχές δεν επιτρεπόταν να μεταφέρουν τον Αλεξαντερ στην Ελλάδα, αλλά ούτε και να τον κρατήσουν στις φυλακές, πράγμα το οποίο τελικά έκαναν παράνομα. Συγκεκριμένα, ο Γάλλος εισαγγελέας κράτησε τον Αλεξάντερ, επικαλούμενος την ελληνική απόφαση, αν και του επισημάνθηκε πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί, καθώς είχε περάσει το μέγιστο όριο που επιτρέπει να κρατηθεί κανείς, με βάσει την σχετική νομοθεσία.
Το «τέχνασμα» που βρήκε ο Γάλλος εισαγγελέας, σύμφωνα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ήταν να ενεργοποιήσει ένταλμα έκδοσης που είχαν υποβάλει οι ΗΠΑ προς τη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 2020, παρακάμπτοντας την απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α. Για το παραπάνω, απαιτούνταν η έγκριση των ελληνικών αρχών, ώστε να αρθεί η αρχή της ειδικότητας, η οποία διέπει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Έκδοσης, σύμφωνα με την οποία, αν εκδοθεί κανείς σε μια χώρα για συγκεκριμένο σκοπό, δεν μπορεί να κρατηθεί ή να δικαστεί για κάτι άλλο. Αναφέρει πως η έγκριση για τη παράβαση της παραπάνω αρχής, δόθηκε πρωτίστως από τον εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, Άγγελο Καμηλάρη, παρότι -όπως επισημαίνει η συνήγορος- δεν είχε καμία εξουσία και για τον λόγο αυτό ζητήθηκε από τους Γάλλους και η συναίνεση του υπουργού, όπως αποδεικνύεται στα έγγραφα που παραχώρησε η κα. Κωνσταντοπούλου, στους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης.
Έτσι, οι Γάλλοι κράτησαν τον Αλεξάντερ Βιννικ, γνωστοποιώντας του το αίτημα των αμερικανικών αρχών και όχι της πατρίδας του της Ρωσίας, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να αναφέρει σκωπτικά πως «ο κ. Τσιάρας είναι συναινετικός μόνο με τις ΗΠΑ και όχι με τη Ρωσία».
Σε κάθε περίπτωση, η κα. Κωνσταντοπούλου διευκρινίζει πως η συναίνεση των ελληνικών αρχών δεν έχει καμία νομική ισχυ, ενώ κάνει λόγο για μια περίπτωση «υποκρισίας, ευθυνοφοβίας, αντιμετάθεσης ευθυνών και παρανομίας», με την ίδια να απαιτεί από το υπ. Δικαιοσύνης, να την ενημερώσει για κάθε νέο έγγραφο σχετικό με την υπόθεση, καθώς και αν και πότε έχει κανονιστεί μεταφορά του Αλεξάντερ Βιννικ στην Ελλάδα. Το έγγραφο, αντίγραφο του οποίου έχει στη διάθεσή του το TPP, διαβιβάστηκε από το υπουργείο στον εισαγγελέα Καμηλάρη, με τον ίδιο να απαντά χειρόγραφα, πως «δεν τίθεται θέμα απάντησης», επικαλούμενος «διαδικασία εκτέλεσης». «Δεν υπάρχει τέτοιου είδους νομική διατύπωση» επισημαίνει η συνήγορος, σχολιάζοντας σκωπτικά πως «οι εκτελέσεις έχουν καταργηθεί».
Μάλιστα, η συνήγορος αναφέρθηκε εκτενώς στην άποψη της μειοψηφίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία χαρακτηρίζει ως «νηφάλια» και «εμπεριστατωμένη», καθώς αναγνωρίζει τους λόγους ακύρωσης της υπουργικής απόφασης, ενώ -όπως λέει- θα ήταν η τελική απόφαση αν το ΣτΕ δεν υπέκυπτε σε κυβερνητικές και διεθνείς πιέσεις, με αποτέλεσμα να υπογράψει εκ των υστέρων την «απαγωγή» του Βεννικ. Καταγγέλλει πως, η τότε πρόεδρος του ΣτΕ, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, παρενέβη και πήρε την υπόθεση από τα χέρια της κα. Καραμανώφ, η οποία είχε εκδόσει την εντολή μη έκδοσης. Η κα. Κωνσταντοπούλου καταγγέλλει πως η κα. Σακελλαροπούλου αρνήθηκε την εξαίρεσή της, παρότι κυκλοφορούσε το όνομά της για την θέση της ΠτΔ, ενώ εκλήρωσε την «αποστολή» της, προήχθη στο ανώτατο θεσμικό αξίωμα. Κάτι το οποίο, η συνήγορος αναφέρει, πως ήταν ήδη προσυμφωνημένο πριν το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, τις ημέρες δηλαδή που ως τότε πρόεδρος του ΣτΕ, παρενέβη στην υπόθεση.
Μάλιστα, η κα. Κωνσταντοπούλου συμπληρώνει πως, ενώ το παραπάνω δεν θεωρήθηκε ως κακοδικία από τα ελληνικά δικαστήρια, εντούτοις εκρεμμούν οι σχετικές αιτήσεις του Αλεξάντερ Βιννικ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ακόμα, προσθέτει πως την υπόθεση με τα παιδιά και την – τότε εν ζωή- σύζυγο του Ρώσου κρατουμένου ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν δικαστές που ήταν ήδη αποσπασμένοι στην ΠτΔ, ενώ ο ένας από τους δύο ήταν προηγουμένως αποσπασμενος στο υπ. Δικαιοσύνης, το οποίο ήταν διάδικος στην υπόθεση.
Σε μήνυση θα προχωρήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου – Καταγγέλλει απόκρυψη πειστηρίων σε συρτάρια του υπ. Δικαιοσύνης κατόπιν επέμβασης των ΗΠΑ
Για τους παραπάνω λόγους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποκάλυψε πως από τον Μαϊο έχει την εξουσιοδότηση του Αλεξάντερ Βιννικ, ώστε να προχωρήσει σε μήνυση για όσα του συνέβησαν στην ελληνική επικράτεια Συγκεκριμένα, αναφέρει, πως μετά από έγγραφο των αμερικανικών αρχών στο ελληνικό υπ. Δικαιοσύνης και τις δικαστικές αρχές, αφαίρεσαν τα πειστήρια από τη δικογραφία, πριν τη δώσουν στον κατηγορούμενο, κρύβοντάς τα σε ένα συρτάρι του υπουργείου. Καταγγέλλει πως τα πειστήρια, μεταξύ των οποίων φορητοί υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και μια κάμερα, παρέμειναν εκεί, χωρίς καμία προστασία, ενώ θα έπρεπε να φυλάσσονται στο Τμήμα Πειστηρίων της Εισαγγελίας, μέχρι να τα ανακαλύψει η ίδια. Τότε, κατόπιν αιτήματός της, της χορηγήθηκε πρόσβαση στα έγγραφα, ανάμεσα στα οποία ανακάλυψε μια πραγματογνωμοσύνη που είχε διενεργηθεί από τον Αύγουστο του 2017, με βάση την οποία τα πειστήρια δεν είναι αξιοποιήσιμα, άρα δεν θα μπορούσε να προκύψει από αυτά οτιδήποτε το αξιόποινο -κάτι που, όπως αναφέρει, καταρρίπτει τις αιτιάσεις των αμερικανικών αρχών, που υποτίθεται στηρίζονται σε μετέπειτα εξέταση των πειστηρίων.
Μάλιστα, ενώ στη συνέχεια οι ελληνικές αρχές ενέκριναν την εξέταση των πειστηρίων από πραγματογνώμονα, τον οποίο θα όριζε η υπεράσπιση, οι Αμερικάνοι κινητοποιήθηκαν ξανά με νέο έγγραφο, ζητώντας την παράδοση των πειστηρίων σε εκείνες, πράγμα που έσπευσε να κάνει το ελληνικό υπ. Δικαιοσύνης.
Οι ΗΠΑ αποσύρουν το αίτημα στη Γαλλία, ώστε να υπάρξει έκδοση μέσω των Ελλήνων «προθύμων» – Προαποφασισμένη «απαγωγή», καθώς του είχαν ήδη πακετάρει τα πράγματα και τον περίμενε πράκτορας της Ιντερπόλ
Μετά το πέρας της προστασίας του Αλεξάντερ Βιννικ από το Ε.Δ.Δ.Α., στις 4 Ιουλίου, οι γαλλικές αρχές θα μπορούσαν να τον στείλουν στην Ελλάδα, από όπου θα εκδιδόταν στις ΗΠΑ. Ωστόσο, έχοντας ξεκινήσει την παραπάνω διαδικασία για την κράτηση του στη Γαλλία, ο φακελός του έλειπε, με αποτέλεσμα την αναβολή της υπόθεσής για τις 7 Σεπτεμβρίου. Όμως, η διαδιακασία δεν τέλειωσε εκεί, σύμφωνα με όσα αναφέρει η κα. Κωνσταντοπούλου, αλλά στις 18 Ιουλίου, με κατεπείγοντα τρόπο, ο Αλεξάντερ ειδοποιήθηκε για δίκη, χωρίς κλήτευση της συνηγόρου του. Η ίδια αναφέρει πως όταν το έμαθε από το Γάλλο συνάδελφό της, εμφανίστηκε στο δικαστήριο, όπου ενημερώθηκε πως οι ΗΠΑ αποσύρουν το αίτημα έκδοσης από τη Γαλλία, ώστε να εκδοθεί μια ώρα αρχύτερα μέσω Ελλάδας, η οποία «φαίνεται είναι πιο εξυπηρετική σε τέτοια ζητήματα».
Η ίδια αναφέρει πως επεσήμανε στο συμβούλιο Εφετών της Γαλλίας, πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, πόσω μάλλον χωρίς να έχει ενημερωθεί καν ο ίδιος και η συνηγορός του και χωρίς να έχει πάρει κάποιο έγγραφο στη γλώσσα του, όπως επιβάλλει η διεθνής και ευρωπαϊκή νομοθεσία,,αφήνοντας εκτεθειμένο το γαλλικό κράτος, καθώς παρά την απουσία πρακτικών, θα μαθευόταν τι συνέβη. Έτσι, το γαλλικό δικαστήριο δέχτηκε να αναβάλλει για τις 3 Αυγούστου, κάνοντας δεκτά τα αιτήματα της υπεράσπισης, μεταξύ των οποίων η τοποθέτηση διερμηνέα και η μετάφραση στη ρωσική όλων των σημαντικών εγγράφων, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία του 2010, το οποίο «αποδέχθηκαν με πόνο ψυχής».
Έτσι, σύμφωνα με τη συνήγορο, αποτάπηκε η προαποφασισμένη «απαγωγή» του Αλεξάντερ Βιννικ, καθώς ήδη στην φυλακή τον περίμενε ο πράκτορας της Ιντερπόλ για τη μεταφορά του, ενώ στο κελί του βρήκε ήδη πακεταρισμένα τα πράγματά του. Μάλιστα, αποκάλυψε, ότι κατά την την επίσκεψή της εκεί, ο διευθυντής των γαλλικών φυλακών ζήτησε συγγνώμη για την όλη διαδικασία, η οποία σε κάθε περίπτωση ήταν μια «αναβάθμιση» από τις ελληνικές φυλακές, όπου οι αστυνομικοί τον έβγαλαν από τη τουαλέτα, ενώ του είχαν πετάξει τα πράγματα σε … σακούλες σκουπιδιών.
Νέα αίτηση ασύλου από τον Βιννικ, ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη εφιστά την προσοχή στις ελληνικές αρχές, σε περίπτωση που εκδοθεί στη χώρα μας
Ο Ζωή Κωνσταντοπούλου υπενθυμίζει ότι ο Αλεξάντερ Βεννικ είναι αιτών άσυλο στην Ελλάδα από το 2019, λόγω των απειλών για την ζωή του, που του ανακοινώθηκαν από τις ελληνικές αρχές -εκκρεμότητα που ουδέποτε απαντήθηκε, αλλά υποχρεώνει το ελληνικό κράτος να μην τον εκδόσει, αλλά να τον μεταχειριστεί ως αιτούντα άσυλο, δίνοντάς του τα σχετικά δικαιώματα, σε περίπτωση που έρθει στη χώρα μας. Μάλιστα, αποκαλύπτει πως έχει γίνει νέα αίτηση ασύλου με τα νέα στοιχεία, επικαλούμενη τις παρεμβάσεις των αμερικανικών αρχών και το δικαίωμα να είναι με τα παιδια του.
Μάλιστα, η υπεράσπιση δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται την Υπηρεσία Ασύλου, καταγγέλλοντας πως δεν έδρασε νόμιμα το 2019, αφήνοντας να «απαχθεί ο Αλεξάντερ», οπότε απευθύνθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, ώστε να εποπτεύσει τη διαδικασία για να έχει ο Βιννικ άμεση πρόσβαση σε διερμηνέα και τη δικηγόρο του. Σύμφωνα με τα έγγραφα που έχει στη διάθεσή του το TPP, o Συνήγορος του Πολίτη απέστειλε επιστολή προς υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου, όπου καλεί για την αντιμετώπιση του Αλεξάντερ Βιννκ ως αιτούντος άσυλο, γεγονός που του επιτρέπει να παραμείνει στη χώρα μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος διεθνούς προστασίας και απαγορεύει την απομάκρυνσή του με οποιοδήποτε τρόπο. Η ανεξάρτητη αρχή έστειλε επιστολή και το υπ. Δικαιοσύνης, καλώντας να ενημερωθεί για τις θέσεις του υπουργείου, σχετικά με την αίτηση επανεξέτασης και αναθεώρησης της έκδοσης του Ρώσου πολίτη, λαμβάνοντας υπόψιν μια σειρά ανθρωπιστικών λόγων, όπως τη κατάρρευση των κατηγοριών, άρα και την εν αδίκω προηγούμενη έκδοσή του, την καταστροφή της οικογένειάς του μετά τον θάνατο της συζύγου του, την συγκάλυψη της πραγματογνωμοσύνης,την αρχειοθέτηση της υπόθεσής του για τα ελληνικά δικαστήρια, καθώς και τον θάνατο του Ρώσου δικηγόρου του, τον Απρίλιο του 2020, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες κα.
Η κα. Κωνσταντοπούλου τονίζει, μάλιστα, πως η αρχειοθέτηση της υπόθεσης στην Ελλάδα, αποδεικνύει πως δεν υπάρχει καμία αξιόποινη πράξη του Αλεξάντερ στη χώρα μας, γεγονός που καταρρίπτει τον λόγο του διττού αξιοποίνου, σε ότι αφορά την έκδοσή του.
«Η σύγκρουση των ΗΠΑ με τη χώρα του Βιννικ, τη Ρωσία, δεν μπορεί να αγνοηθεί» – Τι απαντάει η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο ερώτημα του TPP, για ενδεχόμενες (διεθνο)πολιτικές επιδιώξεις από την έκδοση του Ρώσου τεχνικού
Η συνήγορος του Βιννικ εξέφρασε τη βεβαιότητα, πως οι κατηγορίες θα καταπέσουν και στα αμερικανικά δικαστήρια, σε περίπτωση που εκδοθεί, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι ο ίδιος θα επιζήσει, καθώς έχει στοχοποιηθεί, λόγω της τεχνογνωσίας του, μετατρεπόμενος σε όμηρο στον πόλεμο πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσία, σε μια περίοδο μάλιστα, όπου ο πόλεμος στης Ουκρανία, έχει καταστήσει την Ουάσιγκτον συμμέτοχη σε μια εμπόλεμη σύρραξη με τη Μόσχα.
Μετά το πέρας της εισήγησής της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου απάντησε στα ερωτήματα των δημοσιογράφων. Απο μεριάς μας της ζητήσαμε μια ερμηνεία, για τους στόχους των αμερικανικών αρχών, αφού -όπως η ίδια ανέφερε- δεν υπάρχει περίπτωση καταδίκης του Αλεξάντερ Βιννικ, ακόμα και αν εκδοθεί στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, την ρωτήσαμε αν επιδιώκεται κάποια «ομολογία», που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να αξιοποιηθεί για πολιτικούς ή διεθνοπολιτικούς σκοπούς.
Η ίδια μας εξηγεί πως ο Αλεξάντερ είναι σε πραγματική απόγνωση και απορία, καθώς δεν κατανοεί για ποιο λόγο βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Ωστόσο, η ίδια πιστεύει πως ορισμένα κρατικά και δικαστικά συμφέροντα στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν την υπόθεση με ποικίλους τρόπους, τόσο πολιτικά στο εσωτερικό της χώρας, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Μάλιστα, αναφέρει πως από τα ελάχιστα έγγραφα που της έχουν διαβιβαστεί από την αμερικανική δικογραφία (καθώς, όπως μας επισημαίνει, με το ζόρι έχει πρόσβαση στην ελληνική), διατηρεί ερωτηματικά για την όλη υπόθεση, η οποία φέρεται να ξεκίνησε από τη δράση δύο διεφθαρμένων πρακτόρων του FBI, που μπήκαν σε διαδικασία συναλλαγής με άλλους ενδιαφερόμενους στο ανταλλακτήριο bitcoin, όπου δούλευε ο Αλεξάντερ. Επισημαίνει πως σε μια υπόθεση που, κατά τους ισχυρισμούς των ίδιων των αμερικανικών αρχών, ξεκινά από διεφθαρμένους του FBI, ενδέχεται οι επιδιώξεις να αφορούν από ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό των αμερικανικών αρχών, μέχρι πολιτικοοικονομικές επιδιώξεις στο εσωτερικό ή διεθνές επίπεδο, ή ακόμα και ξέπλυμα ευθυνών για οποιαδήποτε τυχόν χρήση έχει γίνει μέσω του συγκεκριμένου ανταλλακτηρίου.
Διευκρινίζει, πως η ανταλλαγή bitcoin είναι μια νόμιμη διαδικασία, ενώ μέσω του συγκεκριμένου ανταλλακτηρίου πραγματοποίησαν συναλλαγές πάνω από 700.000 χρήστες. Είναι προφανές, καταλήγει, πως δεν είναι όλοι αυτοί εγκληματίες, ούτε μπορεί ένας εργαζόμενος να κάνει έλεγχο ταυτότητας και πιστοποιητικών ποινικού μητρώου στους χρήστες, όπως απαιτούν από τον Αλεξάντερ. «Κατά τη γνώμη μου επιδιώκεται ένας Ρώσος πολίτης να χρησιμοποιηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος, για πολλαπλές χρήσεις», όπως και «να τον χρησιμοποιήσουν ως όμηρο στο πλαίσιο του πολέμου πληροφοριών και της έντασης μεταξύ δύο χωρών», φανερώνοντας «πως η ζωή του δεν έχει καμία σημασία, αρκεί να εξυπηρετηθούν αυτοί οι σκοποί».