του Κωνσταντίνου Πουλή

Σήμερα το πρωί δικάζονταν τα μέλη του Ρουβίκωνα Καλαϊτζίδης και Ματαράγκας, για βαριά κακουργήματα. Ανθρωποκτονία και ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία.

Αν διάβαζε κανείς τα ρεπορτάζ των προηγούμενων ημερών για τη δίκη, σχημάτιζε την εικόνα ότι δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία. Ότι όλη αυτή η υπόθεση έχει βασιστεί σε αναξιόπιστες μαρτυρίες.

Σήμερα όμως είχα την ευκαιρία να δω από κοντά τη μάρτυρα που η εισαγγελέας αποκαλούσε ουσιώδη μάρτυρα της υπόθεσης να εξηγεί με πολύ απλά λόγια τα εξής: ήταν στα χέρια της αστυνομίας συλληφθείσα για άλλη υπόθεση, διακίνησης, και υπό την επήρεια ναρκωτικών. Η κατάθεση αυτή έχει δοθεί την αμέσως επόμενη ημέρα από τη σύλληψή της. Η ίδια δεν έχει δει με τα μάτια της απολύτως τίποτε και καταθέτει στο δικαστήριο ότι η αστυνομία της είπε πως θα τη βοηθήσει με τη δική της υπόθεση αν και εκείνη βοηθήσει. Παρότι ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, έχει δώσει μια κατάθεση-ποταμό, που δεν διακόπτεται για καμία διευκρινιστική ερώτηση.

-Είστε ουσιώδης μάρτυρας. Άλλοι τα γράψαν;
-Ναι. Δεν θεωρώ ότι τα έχω πει. Μου είπαν ότι αν τους βοηθήσω θα αφεθω ελεύθερη.

Εδώ θα ήθελα να συμπληρώσω αυτήν την ερώτηση που η έδρα δεν επέτρεψε στη συνήγορο Άννυ Παπαρούσου να διατυπώσει: «να βοηθήσει την αστυνομία προς ποια κατεύθυνση; Να βοηθήσει να βρεθούν οι δράστες της δολοφονίας ή να βοηθήσει να παγιδευτούν τα δύο μέλη του Ρουβίκωνα;»

Να επισημάνουμε ότι εμφανίστηκαν στο δικαστήριο επτά από τους 35 μάρτυρες κατηγορίας και ότι 15 από αυτούς δεν έχουν νομότυπα κληθεί να καταθέσουν. Αν αυτό σας φαίνεται απλά διαδικαστικό ζήτημα, να προσθέσουμε ότι οι μάρτυρες κατηγορίας είναι κατηγορούμενοι για υπόθεση ναρκωτικών, που βρίσκονταν στα χέρια της αστυνομίας και πιέζονταν να καταθέσουν υποδεικνύοντας τα δύο μέλη του Ρουβίκωνα.

Ένας από αυτούς απουσίαζε και εξήγησε ο Αλέξης Κούγιας (που βρισκόταν στην αίθουσα για άλλη υπόθεση) ότι είναι στη φυλακή, το ξέρει γιατί είναι πελάτης του.

Κατέθεσε στη συνέχεια μία αυτόπτης μάρτυρας, η οποία εξήγησε ότι η αστυνομία δεν την αναζήτησε για να συλλέξει μαρτυρίες και δεν απέκλεισε τον τόπο του εγκλήματος προκειμένου να προστατεύσει τα τεκμήρια του εγκλήματος. Η ίδια υπέδειξε στην αστυνομία το μπουφάν του θύματος, του Χαμπίμπι, ενώ η αστυνομία κατέφτασε μετά από μια ώρα, όταν είχαν απομακρύνει κάλυκες.

Κατέθεσε ότι ο δράστης φορούσε κουκούλα full face και συνεπώς θα ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και ότι ήταν χαρακτηριστικά αδύνατος.

Μιλούσαμε πρόσφατα για την υπόθεση του Ζακ, όπου η αστυνομία δεν ερεύνησε ποτέ τη δολοφονία ούτε απέκλεισε τον χώρο. Και αναρωτιέται κανείς: ας αφήσουμε στην άκρη τους αναρχικούς και άλλους ιδιόρρυθμους που για δικούς τους λόγους τολμούν να αμφισβητούν τον θεσμό της δικαιοσύνης.

Εκείνοι οι συμπολίτες μας, δικαστές, εισαγγελείς, ευυπόληπτοι πολίτες, ψηφοφόροι του κέντρου κλπ, που διατηρούν την πίστη τους στη δικαιοσύνη, μπορούν να μας εξηγήσουν πώς αντιλαμβάνονται εκείνοι τα όσα μεταφέρω εγώ σήμερα από την αίθουσα του δικαστηρίου;

Διότι για μένα η στιγμή κατά την οποίαν ακούγεται στο δικαστήριο η μάρτυρας να απαντά ότι βεβαίως δεν ήταν σε θέση να δώσει πεντασέλιδη κατάθεση υπό την επήρεια ναρκωτικών και ότι δεν έχει τίποτε να συνεισφέρει στην υπόθεση εκτός από το να πει ότι πιέστηκε από την αστυνομία, είναι κάπως αξιομνημόνευτη.

Είμαστε πια τόσο συνηθισμένοι στο να υπάρχει στην κοινωνία μας χώρος για τον Θεοφίλου, την Ηριάννα, τον Σταθόπουλο και τόσους άλλους, ώστε να θεωρούμε φυσιολογικό όχι μόνο η αστυνομία να συμπεριφέρεται τραμπούκικα και να κατασκευάζει στοιχεία, αλλά και ότι αυτό μπορεί να ακουστεί μέσα σε μία αίθουσα δικαστηρίου χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός;

Προφανώς δεν κρίνεται εδώ αν μας αρέσουν ή όχι οι δράσεις του Ρουβίκωνα. Αυτή είναι μία συζήτηση που θα είχε νόημα αν κάποιος ενδιαφέρεται να λάβει μέρος σε αυτές τις δράσεις ή αν διαφορετικά προτιμά να απέχει.

Αυτό που κρίνεται για μία ακόμη φορά σε αυτή τη δίκη είναι το κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε στο κράτος να λειτουργεί ως εκδικητική συμμορία που κατασκευάζει κατηγορητήρια απλώς και μόνο επειδή απέναντί του έχει αναρχικούς.

Είναι πολύ νωρίς για να προβλέψει κάνεις την έκβαση της δίκης. Η αλήθεια είναι πως όσο εξωφρενικό κι αν μας ακούγεται να καταδικαστούν δύο άνθρωποι με βάση μαρτυρικές καταθέσεις και μόνο, και μάλιστα τόσο σαθρές, τίποτε δεν είναι αρκετά εξωφρενικό ώστε να μην μπορεί να το διαπράξει η ελληνική αστυνομία.

Ο Ν. Ματαράγκας δήλωσε: «Βρίσκομαι κατηγορούμενος για εκτέλεση εμπόρου ναρκωτικών. Γνωρίζω ότι αυτό δεν έχει συμβεί. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί τι εξυπηρετεί το να βρίσκομαι εδώ».

Στη συνέχεια πήγε τον λόγο ο Γ. Καλαϊτζίδης και είπε πως ο Ρουβίκωνας παλεύει για τα δίκαια των αδυνάτων εδώ και εφτά χρόνια: «Βρισκόμαστε εδώ για να καταγγείλουμε τη στοχοποίηση από την κυβέρνηση, από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση. Οι μάρτυρες κατηγορίας είναι κατηγορούμενοι για υποθέσεις ναρκωτικών. Αποφυλακίστηκαν μετά τις καταθέσεις τους, τους είπαν ότι “θα σας βοηθήσουμε”. Είμαστε υπερήφανοι που βγήκαμε ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών στη γειτονιά μας».

Πράγματι, πρώτα πρέπει να καταδειχθεί πόσο σαθρό είναι αυτό το κατηγορητήριο και για ποιους λόγους στήθηκε.

Ας συμπληρώσουμε ότι εκτός από το να αθωωθούν οι δύο κατηγορούμενοι, θα ήταν χρήσιμο επίσης να δοθεί το μήνυμα πώς το να στήνεται ένα κατηγορητήριο με κάθ’ υπαγόρευση καταθέσεις ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου φυσιολογικό. Είναι για την ακρίβεια ο λόγος που κάνει πάρα πολλούς από εμάς να λέμε ότι η πίστη στη δικαιοσύνη είναι επίδειξη προνομίου ή αλλιώς αδιαφορία για την αδικία που χτυπάει παραδίπλα.