Η Sarah Mardini, με καταγωγή από τη Συρία, έφτασε στη Λέσβο ως προσφύγισσα το 2015. Όταν η μηχανή του σκάφους στο οποίο επέβαινε παρουσίασε βλάβη, η Sarah και η αδελφή της η Yusra έσωσαν 18 συνταξιδιώτες τους τραβώντας το σκάφος που βυθιζόταν σε ασφαλές σημείο. Η Yusra συνέχισε με την κολύμβηση, μέσα από τη συμμετοχή της στην ομάδα Προσφυγισσών/-ύγων στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ιστορία των αδελφών ενέπνευσε την ταινία του Netflix «Οι κολυμβήτριες».
Η Sarah επέστρεψε στην Ελλάδα το 2016 και συνέχισε να εργάζεται εθελοντικά σε μια ελληνική οργάνωση έρευνας και διάσωσης, όπου γνώρισε τον Seán. Τώρα ζει και σπουδάζει στο Βερολίνο.
Ο Seán Binder, Γερμανός πολίτης που μεγάλωσε στην Ιρλανδία, είναι πιστοποιημένος δύτης διάσωσης που πέρασε χρόνο διασώζοντας μετανάστριες/-ες και πρόσφυγες στη θάλασσα της Λέσβου. Σήμερα εργάζεται στο Λονδίνο.
Ο Seán Binder έχει δηλώσει σχετικά με το κατηγορητήριο: «Αν μπορώ εγώ να κατηγορηθώ για εγκληματίας επειδή κάνω κάτι λίγο περισσότερο από το να μοιράζω μπουκάλια με νερό και να χαμογελάω, τότε μπορεί να κατηγορηθεί ο καθένας. Αυτή η δίκη δεν αφορά εμένα και τη Sarah, ούτε καν τα άλλα 22 άτομα που κατηγορούνται. Αυτή η δίκη αφορά τις ελληνικές αρχές που προσπαθούν να συντρίψουν τη συμπόνια και να εμποδίσουν τους ανθρώπους από να αναζητήσουν ασφάλεια. Αλλά πιστεύω ότι η δικαιοσύνη θα επικρατήσει και θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας».
Ο Nils Muižnieks, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας, επισημαίνει ότι η Sarah και ο Seán «έκαναν αυτό που θα έπρεπε να κάνει καθένας από εμάς αν βρισκόταν στη θέση τους. Το να βοηθούν ανθρώπους που κινδυνεύουν να πνιγούν σε μια από τις πιο θανατηφόρες θαλάσσιες διαδρομές στην Ευρώπη και να τους συνδράμουν στην ακτή, δεν είναι έγκλημα».
«Αυτή η δίκη αποκαλύπτει πώς οι ελληνικές αρχές φτάνουν στα άκρα για να αποτρέψουν την ανθρωπιστική βοήθεια και να αποθαρρύνουν τις/τους μετανάστριες/-ες και τις/τους προσφύγισσες/-όσφυγες από το να αναζητήσουν ασφάλεια στις ακτές της χώρας, κάτι που βλέπουμε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Είναι παρωδία το γεγονός και μόνο ότι αυτή η δίκη πραγματοποιείται. Όλες οι κατηγορίες εναντίον των διασωστών πρέπει να αποσυρθούν χωρίς καθυστέρηση» προσθέτει.
Όταν η Sarah και ο Seán συνελήφθησαν τον Αύγουστο του 2018, πέρασαν περισσότερες από 100 ημέρες στη φυλακή προτού αφεθούν ελεύθεροι με εγγύηση. Είναι επίσης αντιμέτωποι με άλλη μία έρευνα, η οποία είναι σε εξέλιξη και, όπως επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία αφορά αβάσιμες κατηγορίες για λαθρεμπόριο ανθρώπων, απάτη, συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, οι οποίες επισύρουν μέγιστη ποινή 20 ετών. Η έρευνα παραμένει ανοιχτή για πάνω από τέσσερα χρόνια.
Στις 9 Ιανουαρίου 2023, και εν όψει τη δίκης, το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας διοργανώνει δημόσια προβολή της ταινίας «Οι κολυμβήτριες» στον κινηματογράφο «Αρίων», Σμύρνης 9, στη Μυτιλήνη.
Η προβολή θα ξεκινήσει στις 17.30, ενώ στις 20.00 ο Seán Binder, η Γλυκερία Αράπη, διευθύντρια του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, και ο Wies De Graeve, διευθυντής του Φλαμανδικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας θα είναι διαθέσιμοι για να απαντήσουν σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων και του κοινού σχετικά με τη δίκη αλλά και ευρύτερα σχετικά με το θέμα της ποινικοποίησης της αλληλεγγύης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.