Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός θα συναντά τις καθαρίστριες, ο Αντώνης Σαμαράς, αφού κάνει ένα πέρασμα από τους παραλίγο αντάρτες δημάρχους και περιφερειάρχες, θα συναντήσει τις δικές του καθαρίστριες, τους ανθρώπους που αποτελούν αυτά τα χρόνια την ατμομηχανή του κινήματος της αντίδρασης, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της Ελληνικός Χρυσός. Στην πραγματικότητα και για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, ο πρώην πρωθυπουργός συναντά μια «επένδυση» και δηλώνει τη στήριξή του σε μια εταιρία για ακόμη μια φορά, ενάντια στη βούληση των κατοίκων της Χαλκιδικής.
Οι συναντήσεις αυτές που πραγματοποιούνται την ίδια ώρα, αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο τις διαιρετικές τομές αυτής της κοινωνίας και την απόλυτη έκφραση τους στο πολιτικό. Είναι για να γίνουν αφίσα οι φωτογραφίες που θα κυκλοφορήσουν και θα περιγράφουν δύο κόσμους διαφορετικούς, που αγωνίζονται όμως εξίσου λυσσαλέα για τα συμφέροντά τους.
Εδώ λοιπόν η από εδώ πλευρά έχει χρέος να μεγαλώνει συνεχώς το χάσμα. Και η κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία να δηλώνει έμπρακτα –όπως με τις καθαρίστριες – με ποια πλευρά είναι. Να νομοθετεί κατά των πλουσίων και υπέρ των πολλών καλών ανθρώπων, που η κρίση και τα μνημόνια πέρασαν από πάνω τους. Ανεξάρτητα από συμφωνίες, θεσμούς και έντιμους συμβιβασμούς. Και φαίνεται πως από τώρα και στο εξής η αναβλητικότητα αρχίζει και καταγράφεται ως καθυστέρηση…