του Πολιτικού Επιστήμονα, Αλέξανδρου Μπίστη
Ας συμφωνήσουμε, αρχικά, ότι η φαιδρότητα κορυφαίων εκπροσώπων της, καθώς στελεχώνεται από επιφανείς απατεώνες, μαφιόζους, κατσαπλιάδες και γελωτοποιούς, είναι το προπέτασμα καπνού μιας καλοστημένης μπίζνας, ιδιαίτερα αποτελεσματικής και επιτυχημένης ως προς τους πραγματικούς στόχους της: την πειθάρχηση του κόσμου, το πλιάτσικο στις δημόσιες υποδομές, τη διάλυση των εργασιακών και κοινωνικών σχέσεων, τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, την ενίσχυση της εξατομίκευσης, της αποξένωσης και της περιθωριοποίησης ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του λαού, ταυτόχρονα με την ενεργητική εμπλοκή στους ΝΑΤΟϊκούς πολεμικούς σχεδιασμούς (πρωτοφανείς δαπάνες για «αμυντικούς» εξοπλισμούς, αλισβερίσι οπλικών συστημάτων με την Ουκρανία, πλήρης αποσιώπηση της εν εξελίξει φρικαλέας γενοκτονίας από το Ισραήλ στην Παλαιστίνη) αλλά και την επικίνδυνη και πατριδοκάπηλη αναζωπύρωση εντάσεων στις σχέσεις με Βόρεια Μακεδονία και Αλβανία.
Ας συμφωνήσουμε, επιπλέον, ότι η υποτίμηση της νοημοσύνης όσων τη στηρίζουν(“γιδότοπος”, “σανοφάγοι”, “ΤΨΡΜ” κλπ), συγκαλύπτει πίσω από το δήθεν χαμηλό IQ την ύπαρξη ενός στρατού συμφερόντων που πλιατσικολογεί και κερδοσκοπεί σε βάρος των φυσικών και υλικών πόρων της χώρας και επιζητά ιδιοτελώς τη διατήρηση της παρούσας ισορροπίας δυνάμεων. Αυτός ο κόσμος ιεραρχεί ό,τι αντιλαμβάνεται ως ατομικό συμφέρον, αδιαφορώντας για το τι γίνεται γύρω του, χωρίς να πείθεται απαραίτητα από τον Κυρ. Μητσοτάκη και την πολυμελή συμμορία του. Δεν πρόκειται για ηλίθιους που παραπλανώνται, αλλά για παρτάκηδες που συνειδητά παραβλέπουν όσα τους ενοχλούν ενώ κερδίζουν (βλ. ακραίος μηχανισμός συγκάλυψης εγκλημάτων: Τέμπη, Πύλος, Θεσσαλία κλπ), οι οποίοι προστίθενται στην έτσι κι αλλιώς ισχυρή δεξιά ιδεολογική ψήφο (Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια).
Ας συμφωνήσουμε, ακόμα, ότι η μετατροπή της χώρας σε πολυτελές τουριστικό θέρετρο, παράδεισο realestate,μαφιών, ξεπλύματος και λαθρεμπορίου, διεθνές άντρο του αδίστακτου και ασύδοτου μαφιόζικου νεοφιλελευθερισμού και πολεμική εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟ, με τους κατοίκους της, αποκλεισμένους από τις ομορφιές της, να πρέπει είτε να επιλέξουν τη μετανάστευση, είτε να προετοιμάζονται για υπηρέτες και διασκεδαστές των πλουσίων, δεν θα αναχαιτισθεί δίχως σκληρή σύγκρουση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, εντός και εκτός χώρας.
Κατά συνέπεια, ας συμφωνήσουμε, ότι μετριοπαθείς και συμβιβαστικές λύσεις δεν επαρκούν, εκτός, βέβαια, αν κάποιοι επιθυμούν την ανατροπή της ΝΔ και του Κυρ. Μητσοτάκη, όχι για να αντιστραφεί η πορεία της χώρας, αλλά απλώς για να καθίσουν οι ίδιοι στη θέση του οδηγού. Σε αυτόν τον διαγκωνισμό, ασφαλώς, απέναντι στο (πιο παλιακό από ποτέ) ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη, την πολιτική δύναμη που πρωτοστάτησε σε όλα τα κακά της μοίρας της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια(τους μοιραίους Ολυμπιακούς Αγώνες, την κλοπή του Χρηματιστηρίου, τη νεοφιλελεύθερη μέγγενη της ΟΝΕ και, βέβαια, τα ισωπεδωτικά Μνημόνια), και τη λεγόμενη «Νέα Αριστερά», τους βαστάζους του Αλ. Τσίπρα και τα «παιδιά της Τρόικας»(που αφού προετοίμασαν το 3ο Μνημόνιο ως “άριστοι τεχνοκράτες”, στη συνέχεια ανταμείφθηκαν με πρωτοκλασάτα υπουργεία για να το εφαρμόσουν, εξού και το υπερασπίζονται ακόμη και σήμερα, και ουδόλως ενοχλήθηκαν από τα σφιχταγκαλιάσματα Τσίπρα – Νετανιάχου), λάμπει ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη. Ο Στέφανος είναι η χαρά της ζωής. Νέος, γοητευτικός, εύστροφος και άμεσος, ετοιμόλογος και αθεόφοβος, μαθαίνει γρήγορα και ζει τη φασάρα του, ενώ είναι αρκετά γενναιόδωρος ώστε να μοιράζεται ολόκληρη την ευτυχία του (αδιαμεσολάβητα) μαζί μας. Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την Αριστερά, αλλά μήπως είχε καμία σχέση με την Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το ’15; Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, πολύ πιο έντιμος και ειλικρινής από τον προηγούμενο και με πιο φαντεζί περιτύλιγμα, είναι ό,τι πρέπει για όσους επιθυμούν περίπου την ίδια πορεία για τη χώρα, αλλά με συμπαθέστερο οδηγό.
Όσο για τις δυνάμεις που επιθυμούν να αλλάξει πορεία η χώρα, ας συμφωνήσουμε ότι ενώ οι ευρωεκλογές δεν θα ρίξουν την Κυβέρνηση, είναι οι μόνες προγραμματισμένες εκλογές από σήμερα και για τα επόμενα 3 χρόνια, οπότε έχουν μια παραπάνω σημασία. Επιπλέον, η πολεμοχαρής Ε.Ε. της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αυτοαποδομείται, εισερχόμενη σε νέα διαλυτική κρίση, με την άμεση εμπλοκή στα πολεμικά μέτωπα και την προβλεπόμενη ενίσχυση ακροδεξιών δυνάμεων, βρίσκεται πάλι με τη λάθος μεριά της Ιστορίας, όχι αυτή των λαών, αλλά εκείνη των οπλοβιομηχανιών.
Το πανευρωπαϊκό κίνημα DiEM25,που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Γιάνη Βαρουφάκη το 2016, έγκαιρα διακήρυξε ότι «Η Ευρώπη θα εκδημοκρατιστεί ή θα διαλυθεί»,θέτοντας τότε το 2025 ως προθεσμία – ορόσημο, για τη δυνατότητα αποτροπής της διάλυσης. Ο χρόνος εκπνέει και εκείνη η προ 8ετίας πρόβλεψη ήδη δικαιώνεται. Αυτά τα χρόνια, μέσω του ΜέΡΑ25, ο χώρος που δεν ενσωματώθηκε στις δυνάμεις της εγχώριας μνημονιακής συναίνεσης, πάλεψε εντός και εκτός χώρας να ενδυναμώσει και να συντονίσει τις δυνάμεις της ανυπακοής, αντιλαμβανόμενος την αναγκαιότητα του διεθνούς συντονισμού, και δρομολόγησε την ίδρυση δύο αδερφών κομμάτων (MeRA25 Γερμανίας και MeRA25 Ιταλίας, τα οποία θα συμμετάσχουν στις επερχόμενες ευρωεκλογές στη χώρα τους), προτάσσοντας τον διεθνισμό, έναντι της εθνοκεντρικής περιχαράκωσης και του σεχταρισμού (που επιλέγουν δυνάμεις όπως το ΚΚΕ και η Πλεύση Ελευθερίας).
Στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού, καταγγέλλοντας με κάθε τρόπο τις Ισραηλινές φρικαλεότητες και αναδεικνύοντας τη συνενοχή της Δύσης, και στοχοποιήθηκε γι’ αυτό, φτάνοντας στην πρωτοφανή απαγόρευση εισόδου και κάθε πολιτικής δραστηριότητας, ακόμα και μέσω διαδικτύου, στη Γερμανία, στον Γιάνη Βαρουφάκη, Ευρωπαίο πολίτη, πρώην Υπουργό και βουλευτή του Ελληνικού Κράτους, αρχηγό κόμματος που συμμετέχει στις ευρωεκλογές.
Κρατά διαρκώς στην επικαιρότητα την εμβληματική υπόθεση καταστρατήγησης της Ελευθερίας του Λόγου, ποινικοποίησης της Δημοσιογραφίας και, εν τέλει, κατάλυσης της Δημοκρατίας, στο πρόσωπο του Τζούλιαν Ασάνζ, ο οποίος κρατείται σε απομόνωση εδώ και 14 χρόνια, χωρίς δίκη, επειδή αποκάλυψε εγκλήματα πολέμου που οι ΗΠΑ και οι πιστοί σύμμαχοί τους ήθελαν να συγκαλύψουν.
Παρά τη σημαντική οργανωτική αδυναμία του, που του στοίχισε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στις εκλογές του 2023 και για την οποία δεν φαίνεται να έχει επεξεργαστεί συλλογικά και αναστοχαστικά κάποιον (δημόσιο, τουλάχιστον) απολογισμό, το ΜέΡΑ25 επιμένει να ανοίγει την ατζέντα και να απευθύνει ενωτικό κάλεσμα προς όλες τις κατακερματισμένες δυνάμεις της ανυπακοής. Για καθαρές θέσεις και δυνατή φωνή στο ιδιαίτερα κρίσιμο για το μέλλον της Ε.Ε. επόμενο Ευρωκοινοβούλιο, η ψήφος στην Ενωτική Πρωτοβουλία «ΜέΡΑ25 – Ανατρεπτική, Οικολογική Αριστερά»θα διευκολύνει τη συνεννόηση την επόμενη περίοδο.