του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Η έκθεση με τίτλο Απαρτχάιντ του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων: Ένα βάναυσο σύστημα κυριαρχίας και ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ταξινομείται στα παρακάτω κεφάλαια, τα οποία παρουσιάζουμε συνοπτικά:

  • Απαρτχάιντ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο

Η ΔΑ επιμένει στον χαρακτηρισμό του Ισραήλ ως απαρτχάιντ, καθεστώς το οποίο απαγορεύεται από τη Διεθνή Σύμβαση για την εξάλειψη κάθε μορφής φυλετικής διακρίσεων (ICERD), τη Διεθνή Σύμβαση για την καταστολή και την τιμωρία του εγκλήματος απαρτχάιντ (Σύμβαση Απαρτχάιντ) και το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Καταστατικό της Ρώμης). Η οργάνωση διευκρινίζει πως η μελέτη της δεν επιδιώκει μια ιστορική αναλογία ανάμεσα στο ισραηλινό καθεστώς και της Νότιας Αφρικής, αλλά εξετάσει αν το Ισραήλ έχει οικοδομήσει το θεσμοθετημένο καθεστώς συστηματικής φυλετικής καταπίεσης και κυριαρχίας, όπως περιγράφεται από τους διεθνείς κανονισμούς.

  • Πρόθεση φυλετικής καταπίεσης των Παλαιστινίων

Από την ίδρυσή του το 1948, το Ισραήλ επιδιώκει να επιβάλει δημογραφικά τους εβραϊκούς πληθυσμούς, με την εβραϊκή ταυτότητα του κράτους του Ισραήλ να έχει καθιερωθεί στους νόμους και την πρακτική των επίσημων και εθνικών θεσμών του Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο με βάση την αντίληψή του ότι έχουν μια φυλετική μη εβραϊκή, αραβική ιδιότητα και, πέραν αυτού, ως μέρος μιας ομάδας με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που είναι διαφορετική από άλλες μη εβραϊκές ομάδες.

Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν, ιδιαίτερα κατά τη σφαγή του 1947-1449, ο νόμος περί επιστροφής του 1950 παραχώρησε σε κάθε Εβραίο το δικαίωμα να μεταναστεύσει στο Ισραήλ λαμβάνοντας υπηκοότητα. Στο νόμο περί εθνικού κράτους του 2018 κατοχυρώθηκε η αρχή ότι «το κράτος του Ισραήλ είναι το εθνικό κράτος του εβραϊκού λαού», στον οποίο ανήκει αποκλειστικά το δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Η πολιτική εξεβραϊσμού διατηρείται ανεξαρτήτως κυβέρνησης.

  • Εδαφικός κατακερματισμός και φυλετικός διαχωρισμός

Οι Ισραηλινοί ηγέτες έχουν προσφέρει σχετικό πλούτο και ευημερία στους εβραϊκούς πληθυσμούς εις βάρος των Παλαιστινίων. Το 1948, πριν από την ίδρυση του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι αποτελούσαν περίπου το 70% του πληθυσμού της υπό βρετανικής κατοχής Παλαιστίνης και κατείχαν περίπου το 90% της ιδιόκτητης γης. Οι Εβραίοι, πολλοί από τους οποίους είχαν μεταναστεύσει από την Ευρώπη, αποτελούσαν περίπου το 30% του πληθυσμού και οι ίδιοι και τα εβραϊκά ιδρύματα κατείχαν περίπου το 6,5% της γης.

Σήμερα, οι Παλαιστίνιοι πολίτες και μόνιμοι κάτοικοι του Ισραήλ αποτελούν περίπου το 21% του πληθυσμού του Ισραήλ. Περίπου το 90% των Παλαιστινίων με ισραηλινή υπηκοότητα ζουν σε 139 πυκνοκατοικημένες πόλεις και χωριά στις περιοχές της Γαλιλαίας και του Τριγώνου στο βόρειο Ισραήλ και στη Νεγκέβ/Νακάμπ, ως αποτέλεσμα των σκόπιμων πολιτικών διαχωρισμού.

  • Νομικός διαχωρισμός και έλεγχος

Η πρόφαση ότι το στρατιωτικό καθεστώς στις κατεχόμενες ζώνες (OPT) σε Γάζα και Δυτική Όχθη διαφοροποιείται από της ισραηλινής επικράτειας, αγνοεί το γεγονός ότι πολλά στοιχεία του κατασταλτικού στρατιωτικού συστήματος του Ισραήλ στις OPT προέρχονται από την 18ετή στρατιωτική κυριαρχία του Ισραήλ επί των Παλαιστινίων πολιτών. Η ίδια η ύπαρξη αυτών των ξεχωριστών νομικών καθεστώτων είναι ένα από τα κύρια εργαλεία μέσω των οποίων το Ισραήλ κατακερματίζει τους Παλαιστίνιους και επιβάλλει το σύστημα καταπίεσης και κυριαρχίας του, και χρησιμεύει, όπως σημειώνει το Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή του ΟΗΕ για τη Δυτική Ασία «για να συσκοτίζει την ίδια της ύπαρξη του καθεστώτος [του ισραηλινού απαρτχάιντ]».

  • Χρήση στρατιωτικής βίας για τον έλεγχο και την αρπαγή

Το Ισραήλ έθεσε τους Παλαιστίνιους πολίτες του υπό στρατιωτική κυριαρχία κατά τα πρώτα 18 χρόνια της ύπαρξής του χρησιμοποιώντας τη νομοθεσία της βρετανικής στρατιωτικής διοίκησης που τους παρείχαν απεριόριστες εξουσίες για τον έλεγχο της μετακίνησης των Παλαιστινίων κατοίκων. Οι Παλαιστίνιοι χρειάζονταν άδειες για να εγκαταλείψουν τις περιοχές διαμονής τους, μεταξύ άλλων για να έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και θέσεις εργασίας.  Το σύστημα επιτήρησης και ελέγχου περιόριζε σκόπιμα τις πολιτικές ελευθερίες απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις και συλλαμβάνοντας πολιτικούς ακτιβιστές λόγω των πολιτικών τους δραστηριοτήτων, στοιχεία που διατηρήθηκαν παρά την άρση της στρατιωτικής κυριαρχία το 1966. Στις OPT συνεχίζει να αποτρέπεται κάθε μορφή διαφωνίας, ενώ συνεχίζεται η στέρηση γης και πόρων.

Από το 1967, οι ισραηλινές αρχές έχουν συλλάβει πάνω από 800.000 Παλαιστίνιους άνδρες, γυναίκες και παιδιά στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, και στη Λωρίδα της Γάζας, οδηγώντας πολλούς από αυτούς ενώπιον στρατιωτικών δικαστηρίων που συστηματικά αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν διεθνή πρότυπα δίκαιης δίκης, και όπου η συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων καταλήγει σε καταδίκη.

  • Άρνηση της ιθαγένειας, της κατοικίας και της οικογενειακής ζωής

Ενώ τους χορηγείται υπηκοότητα, οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ δεν έχουν ιθαγένεια, δημιουργώντας μια νομική διαφοροποίηση από τους Εβραίους Ισραηλινούς. Εν τω μεταξύ, οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι της Ανατολικής Ιερουσαλήμ δεν είναι Ισραηλινοί πολίτες, αλλά τους χορηγείται εύθραυστο
καθεστώς μόνιμης κατοικίας που τους επιτρέπει να διαμένουν και να εργάζονται στην πόλη και να απολαμβάνουν κοινωνικές παροχές που παρέχονται από το Ισραηλινό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλισης.

Μετά το ξέσπασμα της παλαιστινιακής ιντιφάντα στα τέλη του 2000, η ισραηλινή πολιτική διοίκηση, μια στρατιωτική μονάδα που επιβλέπει όλα τα πολιτικά ζητήματα για τους Εβραίους Ισραηλινούς εποίκους και τους Παλαιστίνιους κατοίκους στην Δυτικής Όχθης, εξαιρουμένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, πάγωσε τις περισσότερες αλλαγές στο μητρώο παλαιστινιακού πληθυσμού χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της Παλαιστινιακής Αρχής. Το Ισραήλ συνεχίζει να αρνείται το καθεστώς διαμονής σε δεκάδες χιλιάδες αλλοδαπούς υπηκόους που είναι παντρεμένοι με Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.

  • Περιορισμοί στις μετακινήσεις

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι ισραηλινές αρχές έχουν επιβάλει ένα σύστημα αποκλεισμού εντός των OPT και μεταξύ των OPT και του Ισραήλ, υποβάλλοντας σταδιακά εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ζουν στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Όχθης, Ιερουσαλήμ και Λωρίδας της Γάζας σε όλο και πιο αυστηρούς περιορισμούς στην κυκλοφορία με βάση το νομικό τους καθεστώς. το Ισραήλ ελέγχει όλα τα σημεία εισόδου και εξόδου στη Δυτική Όχθη και ελέγχει όλες τις μετακινήσεις μεταξύ της Δυτικής Όχθης και του Ισραήλ, καθώς και όλες τις μετακινήσεις ανθρώπων από και προς τη Λωρίδα της Γάζας προς τις υπόλοιπες OPT και το Ισραήλ.

Με εξαίρεση τους κατοίκους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, οι οποίοι έχουν καθεστώς μόνιμης κατοικίας στο Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι από τις OPT δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό μέσω ισραηλινών αεροδρομίων, εκτός αν λάβουν ειδική άδεια, η οποία εκδίδεται μόνο σε ανώτερους επιχειρηματίες και σε εξαιρετικές ανθρωπιστικές περιπτώσεις. Οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις και οι δυνάμεις ασφαλείας μπορούν να απαγορεύσουν στους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, συχνά μέσω «μυστικών πληροφοριών» τις οποίες οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να ελέγξουν και συνεπώς να αμφισβητήσουν. Οι απαγορεύσεις αυτές έχουν επηρεάσει
υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακτιβιστές που ταξιδεύουν στο εξωτερικό για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

  • Περιορισμοί στο δικαίωμα της πολιτικής συμμετοχής

Ενώ το ίδιο το Ισραήλ ορίζει το πολίτευμά του ως «δημοκρατικό» και επιτρέπει στους παλαιστινιακής καταγωγής πολίτες του να κατεβαίνουν στις εκλογές και να ψηφίζουν, στην πράξη περιορίζει μέσω του συντάγματος την αμφισβήτηση του Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος. Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή μπορεί να αποκλείσει ένα κόμμα ή υποψήφιο από τη συμμετοχή στις εκλογές, εάν οι στόχοι ή οι ενέργειές τους αποσκοπούν στην άρνηση του παραπάνω ορισμού. Επιπλέον, η εγγραφή οποιουδήποτε κόμματος του οποίου οι στόχοι ή οι ενέργειες αρνούνται είτε άμεσα είτε έμμεσα «την ύπαρξη του Ισραήλ ως εβραϊκού και δημοκρατικού κράτους» απαγορεύεται σύμφωνα με το νόμο του
1992 για τα πολιτικά κόμματα.

Οι περιορισμοί στο δικαίωμα των Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ να συμμετέχουν στις εκλογές συνοδεύονται και από άλλες παραβιάσεις των ατομικών και πολιτικών τους δικαιωμάτων που περιορίζουν το βαθμό στον οποίο μπορούν να συμμετέχουν στη πολιτική και κοινωνική ζωή του Ισραήλ, όπως η ρατσιστική αστυνόμευση των διαδηλώσεων, οι μαζικές αυθαίρετες συλλήψεις και χρήση παράνομης βίας κατά διαδηλωτών, καθώς και τη συνήθη κράτηση τους ενώ οι Εβραίοι διαδηλωτές γενικά αποφυλακίζονται με εγγύηση.

Οι ισραηλινές αρχές έχουν θέσει εκτός νόμου από το 1967 περισσότερες από 400 οργανώσεις Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένων όλων των μεγάλων πολιτικών κομμάτων και αρκετών διακεκριμένων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που είναι ευρέως αναγνωρισμένες για την παροχή ζωτικών υπηρεσιών, όπως η νομική βοήθεια και η ιατρική περίθαλψη, καθώς και την υπεράσπισή ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επιπλέον, οι ισραηλινές αρχές
συχνά διώκουν τους Παλαιστίνιους για «συμμετοχή και δραστηριότητα σε παράνομη ένωση», μια κατηγορία που συχνά που επιβάλλεται κατά των ακτιβιστών κατά της κατοχής. Με την πάροδο των ετών, έχουν συλλάβει δεκάδες Παλαιστίνιους βουλευτές, θέτοντάς τους υπό διοικητική κράτηση ή διώκοντάς τους σε στρατιωτικά δικαστήρια σε δίκες που δεν ανταποκρίνονται στα διεθνή πρότυπα. Η στρατιωτική διαταγή 101 σχετικά με την απαγόρευση της υποκίνησης εχθρικής προπαγάνδας τιμωρεί τους Παλαιστίνιους για τη συμμετοχή και την οργάνωση μιας συνέλευσης 10 ή περισσότερων ατόμων χωρίς άδεια για ένα θέμα που «μπορεί να εκληφθεί ως πολιτικό».

Στη κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ και Δ. Όχθη, οι Παλαιστίνιοι είναι αποκλεισμένοι από τις εθνικές εκλογές, ενώ οι ίδιοι συχνά μποϊκοτάρουν τη συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

  • Απαλλοτρίωση γης και ιδιοκτησίας

Το 1948, οι Εβραίοι κατείχαν το 6,5 της ιδιωτικής γης έναντι του 90% των Παλαιστινίων. Από την ίδρυσή του το Ισραήλ έχει προχωρήσει σε μέτρα απαλλοτρίωσης στα πλαίσια της στρατηγικής της εβραιοποίησης και του εδαφικού ελέγχου. Οι ισραηλινές αρχές έχουν επίσης θεσπίσει πρόσθετα νομικά εργαλεία που επηρεάζουν την παλαιστινιακή γη και στεγαστικά δικαιώματα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Ενδεικτικά, ο νόμος για την περιουσία των απουσιαζόντων έδινε ουσιαστικά στο κράτος τον έλεγχο όλων των περιουσιών που ανήκαν σε Παλαιστίνιους οι οποίοι εκδιώχθηκαν ή εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, ανεξάρτητα από το αν έγιναν πρόσφυγες εκτός της χώρας ή όχι ή είχαν εκτοπιστεί εσωτερικά από τα χωριά και τα σπίτια τους και είχαν εγκατασταθεί στο εσωτερικό του Ισραήλ, κυρίως σε κοντινές περιοχές Παλαιστινιακά χωριά. Θεωρήθηκαν “απόντες”, ακόμη και αν δεν πέρασαν ποτέ διεθνή σύνορα και, σε πολλές περιπτώσεις, παρέμεναν σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα σπίτια και τη γη τους.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA), το 2019, υπήρχαν 199 παλαιστινιακές οικογένειες, αποτελούμενες από 877 άτομα, που αντιμετώπιζαν υποθέσεις έξωσης, κυρίως στην Παλιά Πόλη και τις γειτονιές του Σέιχ Τζαρά και του Σιλωὰμ. Περίπου το 13% της κρατικής γης στο Ισραήλ, ή πάνω από 2,5 εκατομμύρια ντόνουμ, ανήκει και διαχειρίζεται αποκλειστικά μέσω του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου για αποκλειστική χρήση από Εβραίους. Μέχρι σήμερα, περίπου το 38% της γης στην Ανατολική Ιερουσαλήμ έχει απαλλοτριωθεί από τους Παλαιστίνιους, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ανήκει σε ιδιώτες. οι ισραηλινοί οικισμοί καλύπτουν σχεδόν το 10% της Δυτικής Όχθης και τα περιφερειακά τους συμβούλια έχουν δικαιοδοσία περίπου στο 63% της περιοχής, όπου ζουν οι περισσότεροι έποικοι.

  • Διακρίσεις μέσω χωροταξίας και πολεοδομίας

Ο εν λόγω σχεδιασμός χρησιμοποιήθηκε, για παράδειγμα, για να περικλείσει παλαιστινιακές τοποθεσίες ή να διαγράψει Παλαιστινιακά χωριά που κατεδαφίστηκαν μετά το 1948 με τον χαρακτηρισμό τους ως στρατιωτικές ζώνες ή εθνικά πάρκα.

  • Περιορισμός της ανθρώπινης ανάπτυξης των Παλαιστινίων

Η επί δεκαετίες σκόπιμα άνιση μεταχείριση των Παλαιστινίων σε όλες τις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ έχει αφήσει Παλαιστίνιους περιθωριοποιημένους και εκτεθειμένους σε εκτεταμένη και συστηματική κοινωνικοοικονομική μειονεξία καθώς αποκλείονται από την ισότιμη πρόσβαση σε φυσικούς και οικονομικούς πόρους, ευκαιρίες βιοπορισμού, υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση. Οι Παλαιστίνιοι που ζουν στο Ισραήλ και στις OPT βρίσκονται σε αδιαμφισβήτητη μειονεκτική θέση σε όλους τους δείκτες ευημερίας για τους οποίους υπάρχουν διαθέσιμες μετρήσεις. Βιώνουν υψηλότερα ποσοστά φτώχειας και χαμηλότερα επίπεδα συμμετοχής εργατικού δυναμικού, εκπαιδευτικού επιπέδου και της υγείας σε σχέση με τους Εβραίους Ισραηλινούς, συμπεριλαμβανομένων των εποίκων που ζουν στη κατεχόμενη
Δυτική Όχθη.

Σύμφωνα με μια έρευνα του 2018 από το Κεντρικής Στατιστικής Υπηρεσίας του Ισραήλ, οι μηνιαίες δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό στον εβραϊκό πληθυσμό ήταν σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερος κατά κεφαλήν από ό,τι στον (κυρίως παλαιστινιακό) αραβικό.

  • Ένα σύστημα απαρτχάιντ

Παρόλο που το σύστημα απαρτχάιντ του Ισραήλ εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες περιοχές που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του, έχει σταθερά τον ίδιο σκοπό της καταπίεσης και της κυριαρχίας των Παλαιστινίων για το όφελος των Εβραίων Ισραηλινών, οι οποίοι είναι προνομιούχοι βάσει του ισραηλινού αστικού δικαίου, ανεξάρτητα από το πού διαμένουν.

Η μεταχείριση των Παλαιστινίων εντός του Ισραήλ διέπεται από το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις OPT, η συμπεριφορά του Ισραήλ δεσμεύεται τόσο από το δίκαιο κατοχής όσο και τις υποχρεώσεις του βάσει του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το δίκαιο της κατοχής επιτρέπει, και σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτεί, τη διαφορετική μεταχείριση μεταξύ των υπηκόων του κράτους κατοχής δύναμης κατοχής και του πληθυσμού της κατεχόμενης επικράτειας. Ωστόσο, δεν επιτρέπει στην κατοχική δύναμη να το κάνει αυτό όταν η πρόθεση είναι να εγκαθιδρύσει ή να διατηρήσει ένα καθεστώς συστηματικής φυλετικής καταπίεσης και κυριαρχίας.

  • Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Η Διεθνής Αμνηστία εξέτασε συγκεκριμένα τις απάνθρωπες ή απάνθρωπες πράξεις της βίαιης μεταφοράς, διοικητικής κράτησης και βασανιστηρίων, παράνομων δολοφονιών και σοβαρών τραυματισμών, καθώς και άρνησης βασικών ελευθεριών ή διώξεις που διαπράττονται κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού στο Ισραήλ και στις ΠΕΠ, οι οποίες συνδέονται με το σύστημα νόμων, πολιτικών και πρακτικών που εισάγουν διακρίσεις και επιβάλλουν το σύστημα αυτό που περιγράφεται ανωτέρω.

Η οργάνωση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πρότυπα των απαγορευμένων πράξεων που διαπράττει το Ισραήλ τόσο στο εσωτερικό του όσο και στις OPT αποτελούν μέρος μιας συστηματικής καθώς και εκτεταμένης επίθεσης που στρέφεται κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού, και ότι οι απάνθρωπες πράξεις που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης διαπράχθηκαν με την πρόθεση να διατηρηθεί αυτό το σύστημα και ισοδυναμούν με το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας του απαρτχάιντ σύμφωνα τόσο με τη Σύμβαση του Απαρτχάιντ όσο και το Καταστατικό της Ρώμης.

Συμπεράσματα: Απαραίτητη η διάλυση του απαρτχάιντ

Το σύνολο του καθεστώτος νόμων, πολιτικών και πρακτικών που περιγράφει η Διεθνής Αμνηστία καταδεικνύει ότι το Ισραήλ έχει εγκαθιδρύσει και διατηρεί ένα θεσμοθετημένο καθεστώς καταπίεσης και κυριαρχίας επί του Παλαιστινιακού πληθυσμού προς όφελος των Εβραίων Ισραηλινών – ένα σύστημα απαρτχάιντ – οπουδήποτε έχει ασκήσει τον έλεγχο της ζωής των Παλαιστινίων από το 1948. Η Διεθνής Αμνηστία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κράτος του Ισραήλ θεωρεί και αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους ως μια κατώτερη μη εβραϊκή φυλετική ομάδα.

Ο διαχωρισμός διεξάγεται με συστηματικό και άκρως θεσμοθετημένο τρόπο μέσω νόμων, πολιτικών και πρακτικών, οι οποίες αποσκοπούν στο να
να εμποδίζουν τους Παλαιστίνιους να διεκδικούν και να απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα με τους Εβραίους Ισραηλινούς εντός της επικράτειας του Ισραήλ
και εντός των OPT, και ως εκ τούτου αποσκοπούν στην καταπίεση και την κυριαρχία επί του παλαιστινιακού λαού. Αυτό συμπληρώνεται από ένα νομικό καθεστώς που περιορίζει (αναιρώντας) τα δικαιώματα των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Η οργάνωση συμπεραίνει πως διάλυση αυτού του σκληρού συστήματος απαρτχάιντ είναι απαραίτητη, για να σταματήσει το παραπάνω. Μεταξύ άλλων, πιο συγκεκριμένων, συστάσεων, η Διεθνής Αμνηστία καλεί το Ισραήλ να
να καταργήσει όλα τα μέτρα διακρίσεων, διαχωρισμού και καταπίεσης που εφαρμόζονται σήμερα σε βάρος των Παλαιστινίων και να προβεί σε αναθεώρηση όλων των νόμων, κανονισμών, πολιτικών και πρακτικών που εισάγουν διακρίσεις για φυλετικούς, εθνοτικούς ή θρησκευτικούς λόγους με σκοπό την κατάργηση ή την τροποποίησή τους σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου και των προτύπων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η κλίμακα και η σοβαρότητα των παραβιάσεων που καταγράφονται στην παρούσα έκθεση καθιστούν σαφές ότι το διεθνές κοινότητα πρέπει να αλλάξει επειγόντως και δραστικά την προσέγγισή της στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση και αναγνωρίσει την πλήρη έκταση των εγκλημάτων που διαπράττει το Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, καταλήγει η έκθεση.

Παλαιστινιακές και προοδευτικές εβραϊκές οργανώσεις χαιρετίζουν την έκθεση

«Η έκθεση αποτελεί λεπτομερή επιβεβαίωση της σκληρής πραγματικότητας του παγιωμένου ρατσισμού, του αποκλεισμού, της καταπίεσης, της αποικιοκρατίας, του απαρτχάιντ και της προσπάθειας εξαφάνισης που υφίσταται ο παλαιστινιακός λαός από την εποχή της Νάκμπα”, αναφέρει το υπουργείο Εξωτερικών της Παλαιστίνης. Ακόμα κάλεσε τα Ηνωμένα Έθνη να λάβουν υπόψη τα αδιάσειστα στοιχεία που παρουσιάζει η Αμνηστία και να καταστήσουν το Ισραήλ υπεύθυνο για τα εγκλήματά του κατά του παλαιστινιακού λαού, μεταξύ άλλων μέσω κυρώσεων.

Το παλαιστινιακό κίνημα Χαμάς δήλωσε ότι η έκθεση δείχνει την τραγική πραγματικότητα του παλαιστινιακού λαού υπό ισραηλινή κατοχή. «Η έκθεση περιγράφει την πραγματική τραγική πραγματικότητα του παλαιστινιακού λαού μας υπό την [ισραηλινή] κατοχή», δήλωσε ο εκπρόσωπος της οργάνωσης, Χισάμ Κασέμ, σε ανακοίνωσή του.

Η εβραϊκή ομάδα δικαιωμάτων B’Tselem, από την πλευρά της, χαιρέτισε την έκθεση ως σημαντική προσθήκη σε προηγούμενες εκθέσεις σχετικά με τις πρακτικές απαρτχάιντ του Ισραήλ. «Πρόκειται για ένα ουσιαστικό βήμα στον αγώνα για την αλλαγή αυτής της πραγματικότητας, προς ένα μέλλον όπου όλοι οι άνθρωποι που ζουν εδώ θα απολαμβάνουν δικαιοσύνη, ισότητα και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους», ανέφερε σε ανακοίνωσή της.

Η ομάδα δικαιωμάτων καυτηρίασε την ισραηλινή κριτική που άσκησε στην έκθεση ο υπουργός Εξωτερικών, Γιαΐρ Λάπι, ο οποίος τη χαρακτήρισε «προκατειλημμένη και αντισημιτική». «Η διατύπωση κατηγοριών για αντισημιτισμό εναντίον οποιουδήποτε ασκεί κριτική στο ισραηλινό καθεστώς -συμπεριλαμβανομένων των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων- είναι ένας χειραγωγικός ισχυρισμός που υπονομεύει τον κρίσιμο παγκόσμιο αγώνα κατά του αντισημιτισμού και προσβάλλει τη μνήμη των θυμάτων του σε όλη την ιστορία», δήλωσε η B’Tselem.