Δύο σκιτσογράφοι και ένα ιντερνετικό λεξικό ένωσαν τις δυνάμεις τους για να πολεμήσουν έναν ύπουλο εχθρό που ακούει στο όνομα new speak – νέα γλώσσα.
Πρόκειται για τη νέα διαστροφική συνήθεια της εξουσίας να εξωραΐζει με λέξεις εξελίξεις ανάλγητες, καταστροφικές, και εν πάση περιπτώσει δυσμενείς για τους υπηκόους της, να κρύβει την πραγματική τους υπόσταση σε μια προσπάθεια να φανούν πιο ελκυστικές, κι επειδή αυτό είναι κατά κανόνα δύσκολο να τις κάνει τουλάχιστον να φαίνονται λιγότερο απωθητικές.
Δράστες αυτής της πολύ χρήσιμης καμπάνιας είναι οι σκιτσογράφοι Σπύρος Δερβενιώτης και Τάσος Αναστασίου, σε συνεργασία με το Λεξικό Ελληνικής Νεογλώσσας, κοινότητα στο facebook.
Όπως λένε οι ίδιοι, «όταν το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης μετονομάστηκε σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μειδιάσαμε με το γελοίον του πράγματος. Μετά θυμηθήκαμε το Υπουργείο Αγάπης του Μεγάλου Αδελφού».
Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Το συναντάμε ακόμα και στην αρχαία ελληνική γλώσσα υπό τον εξαιρετικά εύστοχο όρο «ευφημισμός». Χαρακτηριστικό παράδειγμα ευφημισμού είναι ο Εύξεινος Πόντος, μια θάλασσα καθόλου φιλόξενη για τους θαλασσοπόρους. Έπρεπε λοιπόν με κάποιον τρόπο να κατευναστούν τα θαλάσσια στοιχειά, εξ ου και η επιλογή ενός φιλικού ονόματος. Το ίδιο συνέβη χιλιετίες αργότερα με την ονοματοδοσία του Ειρηνικού Ωκεανού.
Υπάρχει ωστόσο μια θεμελιώδης διαφορά. Οι παλιοί χρησιμοποιούσαν τον ευφημισμό για να κατευνάσουν τα πνεύματα, για να τα ηρεμήσουν ώστε να μην έρθει το κακό. Η σύγχρονη εξουσία χρησιμοποιεί έναν εντελώς αντίστροφο μηχανισμό: Χρησιμοποιούν τον ευφημισμό για να μασκαρέψουν το κακό, για να μετριάσουν τις εντυπώσεις που δημιουργεί και να το διευκολύνουν να χτυπήσει την κατάλληλη στιγμή.
«Όταν η νεογλώσσα επικρατήσει, κάθε αιρετική σκέψη θα είναι αδύνατη» προειδοποιούν οι εμπνευστές της καμπάνιας εναντίον του New Speak, που παίρνει σάρκα και οστά με την έκθεση γελοιογραφίας που διοργανώνουν από σήμερα 22 Νοεμβρίου μέχρι την 1η Δεκεμβρίου στον Πολυχώρο – Καφέ μπαρ ΑΠΛΙΚΑ, Κ. Παλαιολόγου 17 στη Νέα Σμύρνη.
Το θέμα είναι σοβαρό, οπότε οι γελοιογράφοι είναι οι καταλληλότεροι για να το αντιμετωπίσουν με τον δικό τους καταλυτικό τρόπο. Κάπως έτσι οι εργαζόμενοι έγιναν απασχολήσιμοι, δηλαδή μονίμως απλήρωτοι, και κάπως έτσι ο Σαμαράς ξεκίνησε να πάει να ενημερώσει (κατ’ άλλους να προσκυνήσει) τη Μέρκελ και το ονόμασε πολιτική διαπραγμάτευση.
Είχα πει να μη γράψω σήμερα για το ιστορικό αυτό γεγονός μαζικής παραπλάνησης, αλλά από ’δω το πήγα από ’κει το έφερα, και τελικά δεν το απέφυγα. Η αλήθεια όμως είναι ότι κατάφερα τουλάχιστον να το πω με διαφορετικά λόγια – είδος ανάποδου new speak κι αυτό…
