«Η ψήφος για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, δεν προϋποθέτει την ύπαρξη ενός «αριστερού» βιογραφικού», αναφέρει ο Νίκος Ξυδάκης, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β Αθηνών.

Στη συνέντευξή του στο «TPP», είναι κατηγορηματικός πως είναι «μονόδρομος για το ΣΥΡΙΖΑ «Η αποτροπή της αποσάθρωσης της λαϊκής κυριαρχίας και της καταπάτησης του δημόσιου συμφέροντος». Για το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, αναφέρει ότι« διαφαίνεται δυνατότητα αυτοδυναμίας». Σε αντίθετη περίπτωση, εξηγεί, ότι υπάρχουν «πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες μπορούμε να συναντηθούμε», εφόσον αυτές «θα τεθούν ενώπιον της ιστορικής ευθύνης να στηρίξουν μια κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, χωρίς στενά κομματικό χαρακτήρα».

-Για ποιο λόγο αποφασίσατε να αφήσετε τη δημοσιογραφία για την πολιτική;

«Όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια υπήρξαν συνταρακτικά. Τα παρακολουθούσα από την πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Τα άρθρα μου ήταν έτσι κι αλλιώς πολιτικές αναλύσεις και δημόσιες παρεμβάσεις. Βίωνα τις ιστορικές στιγμές. Ύστερα, υπάρχει ένα σημείο καμπής στη ζωή των ανθρώπων όταν πρέπει να πάρουν μια απόφαση. Να κάνουν μια επιλογή. Ως πολιτικό ον, έκανα τη δική μου. Εκτίθεμαι στην πολιτική για να προσφέρω με τις δικές μου δυνάμεις από ένα διαφορετικό βήμα. Από την άλλη, η επιλογή αυτή, σκέφτομαι, δεν είναι μόνιμη. Θα βοηθήσω όπως μπορώ, με όλες μου τις δυνάμεις και με όλο το γνωστικό και εμπειρικό φορτίο που διαθέτω. Για το συλλογικό καλό. Εκτίθεμαι στους συμπολίτες μου, στη Β΄ Αθηνών, σε αυτές τις εκλογές και κατ’ αρχήν ζητώ να επικροτήσουν με την ψήφο τους την απόφαση αυτή. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις. Δεν είναι κάτι που μπορώ από τώρα να προκαθορίσω. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, μέλος κάποιου κόμματος, και δεν σκοπεύω να γίνω στο άμεσο μέλλον. Ας πούμε πως είμαι ένας από τα εκατομμύρια των συμπολιτών μου, που είδα πράγματα που δεν μου αρέσουν και που θέλω να τα αλλάξω».  

-Τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ φιλοξενούν πάρα πολλούς δημοσιογράφους. Κάποιοι από αυτούς  δεν είχαν διατυπώσει πριν τις εκλογές του 2012 δημοσίως ούτε καν την άποψή τους  για την πολιτική των μνημονίων. Μήπως από ορισμένους συναδέλφους σας υπάρχει και ένας καιροσκοπισμός;

«Είμαι ο τελευταίος που θα έπαιζα ρόλο εισαγγελέα απόψεων, προθέσεων, επιλογών αλλά και πρακτικών των άλλων συναδέλφων δημοσιογράφων.
Πάντως, όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, οι συμμετέχοντες στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, είχαν αντιτεθεί στην πολιτική των μνημονίων. Όσο για το θέμα του καιροσκοπισμού; Σαν δημόσια πρόσωπα, όλοι, κι εγώ, κρινόμαστε».

-Σας ανησυχεί το γεγονός, ότι έχουν πλησιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον θα συνεχίσουν, άνθρωποι οι οποίοι  είτε δεν είχαν σχέση με την Αριστερά είτε ακόμα ήταν εχθρικοί απέναντί της;

«Τα τελευταία χρόνια έγιναν τεκτονικές μεταβολές στους πολιτικούς χάρτες και τις ανθρωπογεωγραφίες των κομμάτων… Τα πράγματα αύριο, στον άμεσο ορίζοντα, θα διαπιστώσετε ότι δεν θα είναι όπως τα γνωρίσαμε στην Μεταπολίτευση. Ούτε θα πρέπει να μείνουν απαράλλακτα. Η στροφή προς την Αριστερά, η βοήθεια προς την Αριστερά, ας πούμε η ψήφος για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, δεν προϋποθέτει την ύπαρξη ενός «αριστερού» βιογραφικού. Θα έλεγα πως ούτε την χρειάζεται. Το άνοιγμα μόνον τότε θα έχει ουσία. Και τότε θα εκπληρώνεται η πολιτική: Με τις αλλαγές προσανατολισμών, στάσεων, πεποιθήσεων, νοοτροπιών. Αυτά έχουν ήδη συντελεστεί και συντελούνται. Νέα πολιτικά υποκείμενα είναι εδώ. Και αυτό είναι ευπρόσδεκτο. Ένας μεγάλος σχηματισμός θέλει τον κόσμο μαζί του. Οι Podemos λένε: Η Αλλαγή δεν είναι προνόμιο της Αριστεράς, είναι δικαίωμα του λαού».

-Με τη διαπλοκή και τις τηλεοπτικές άδειες τι εκτιμάτε ότι πρέπει να γίνει;

«Ο, τι εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας: Ανοιχτός δημόσιος διαγωνισμός. Εφαρμογή διαφανών κανόνων μιας ευνομούμενης πολιτείας, δημόσιος έλεγχος, κανόνες δίκαιου παιχνιδιού. Έχει λεχθεί, ότι αν η τηλεόραση ήταν μη διαπλεκόμενη, στοιχειωδώς ευαίσθητη και δημοκρατική, τα δεινά του τόπου θα ήταν πιο περιορισμένα. Όλα αυτά τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους, θα αποκατασταθούν βλάβες εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και θα επέλθουν οι αναγκαίες ισορροπίες».

-Είναι βάσιμος κατά τη γνώμη σας ο φόβος να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ;

«Πολιτική δεν σημαίνει ότι μπαίνω στο κάτεργο μου και σέρνω τις κακοδαιμονίες και το κακό ριζικό των προηγούμενων. Σημαίνει ότι κάνω τομές, επινοώ, γκρεμίζω λάθη αλλά και εσφαλμένες πεποιθήσεις ή νοοτροπίες. Ο 21ος αιώνας θα μάθει από την εμπειρία του 20ού. Δεν θα τη μεταφέρει ούτε θα την αντιγράψει. Από την άλλη, οι επιφυλάξεις είναι θεμιτές και ανθρώπινες. Η φυσιογνωμία του ηγεμονικού ΣΥΡΙΖΑ μένει να αποδειχθεί με τις πράξεις του και τη συγκρότηση ενός ανανεωτικού λόγου για την Αριστερά του 21ου αιώνα».

-Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία θα θέλατε κυβέρνηση συνεργασίας ή ξανά εκλογές;

«Οι πολιτικές δυνάμεις της 26ης Ιανουαρίου θα τεθούν ενώπιον της ιστορικής ευθύνης να στηρίξουν μια κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, χωρίς στενά κομματικό χαρακτήρα, όπως θα την προτείνει ο εντολοδόχος πρωθυπουργός Αλ. Τσιπρας. Με το μίνιμουμ πρόγραμμα διάσωσης και ανόρθωσης της χώρας που έχει ήδη κατατεθεί. Πολλά από αυτά τα έχουν κατά νου και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες μπορούμε να συναντηθούμε. Κυρίως, τα έχει κατά νου και τα θέλει ο κόσμος. Αυτή τη στιγμή διαφαίνεται δυνατότητα αυτοδυναμίας. Αλλά σε κάθε άλλη περίπτωση είμαι αισιόδοξος. Οι Έλληνες θα τα καταφέρουμε».

-Σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας, ποιον θα προτιμούσατε από τους δύο: το ΚΚΕ ή το Ποτάμι;

«Δεν είναι θέμα γούστου, είναι θέμα ανάληψης ιστορικής ευθύνης εκ μέρους του συμμετέχοντος. Πόσο συμφωνεί προγραμματικά για διάσωση και ανόρθωση της χώρας».

-Η απερχόμενη κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση που απέτρεψε τον έλεγχο όσων έχουν λειτουργήσει εναντίον του  δημόσιου συμφέροντος,  παρά τη λαϊκή απαίτηση.  Τι εγγυήσεις έχουμε ότι με κυβέρνηση Σύριζα δεν θα γίνει το ίδιο;

«Η αποτροπή της αποσάθρωσης της λαϊκής κυριαρχίας και της καταπάτησης του δημόσιου συμφέροντος είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο λόγος ύπαρξής του. Και βεβαίως ο έλεγχος και τιμωρία όλων όσοι έχουν λειτουργήσει εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος είναι εκφρασμένη πολιτική μας. Είναι θέμα πολιτικής και κοινωνικής ουσίας. Είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης».  

-Με τον κώδικα δεοντολογίας που έφτιαξε ο Σύριζα συμφωνείτε; – βάσει του οποίου ο βουλευτής πρέπει να παραδώσει την έδρα του αν το ζητήσει το κόμμα.  Σύμφωνα με το Σύνταγμα ο βουλευτής πρέπει να αποφασίζει σύμφωνα με τη συνείδησή του.

«Ο κώδικας είναι ουσιαστικά μια ηθική δέσμευση του βουλευτή έναντι του κόμματος, για την αποτροπή ιδιοτελών αποσχίσεων.Φυσικά, ο κάθε ένας, την κρίσιμη στιγμή αποφασίζει κατά συνείδηση και κατά το Σύνταγμα και κρίνεται για αυτό. Αλλά αυτό που προέχει είναι το κύρος της πολιτικής. Το κύρος του πολιτικού προσώπου. Και σε κάθε περίπτωση σήμερα, τα πρόσωπα κρίνονται αυστηρά για τέτοια ζητήματα».  

-Πολλές φορές έχει ειπωθεί, ότι η κρίση δεν είναι μόνο κοινωνική, οικονομική και πολιτική, αλλά είναι κυρίως κρίση πολιτισμού. Υπό αυτή την έννοια, τι μπορούν να περιμένουν οι πολίτες αυτής της χώρας, σ΄αυτό το επίπεδο, από μία αριστερή κυβέρνηση;

«Είμαι από πρώτους που μίλησα για πολιτισμική, πνευματική και ηθική κρίση.
Μια αριστερή κυβέρνηση οφείλει κατ’ ελάχιστον ειλικρίνεια, διασφάλιση ισονομίας, ισοπολιτείας. Πρώτα από όλα θα πρέπει να πάρει πίσω ο κόσμος τη χαμένη του αξιοπρέπεια. Να ανακουφιστεί ο πόνος. Από κει και πέρα, η αριστερή κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει τις πολιτικές προϋποθέσεις για πνευματική ανάταση, για ανάκτηση αυτοπεποίθησης και εθνικής υπερηφάνειας, όλα όσα στοιχειωδώς αποτελούν τη βάση να απλωθεί ένα κλίμα πνευματικής αναγέννησης. Ο πολιτισμός δημιουργείται από πρόσωπα και συλλογικότητες. Είναι η άλλη σφαίρα.  Η κυβέρνηση δίνει το ηθικό και πνευματικό παράδειγμα, δεν επιβάλλει, δεν πειθαναγκάζει».

-Λένε κάποιοι αστειευόμενοι ότι μόνο ένα πράγμα είναι χειρότερο από το να μη νικήσει η Αριστερά και αυτό είναι… να νικήσει! Υπάρχει κάτι σας ανησυχεί αν νικήσετε, ή είστε απολύτως βέβαιος πως όλα θα πάνε καλά;

«Μοίρα μας είναι νικήσουμε, δηλαδή μοίρα της Ελλάδας είναι να νικήσει τον φόβο και την υποταγή και να βαδίσει προς την ελπίδα και τη δημιουργία. Και επιπλέον δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας».