Ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου υπογραμμίζει ότι «στη Μονάδα Μαστού πραγματοποιούνταν όλες οι σύγχρονες διαγνωστικές και θεραπευτικές πράξεις που αφορούν σε βιοψίες, στερεοτακτικές βιοψίες, χειρουργεία με ογκοπλαστική και πλαστική αποκατάσταση, παρακολούθηση των ασθενών, πρωινά τακτικά εξωτερικά ιατρεία, πλήρες πρόγραμμα ολοήμερης λειτουργίας ιατρείων, αλλαγές χειρουργικών τραυμάτων, διοικητική υποστήριξη ασθενών, εξιτήρια, αναρρωτικές άδειες, φάκελοι ΚΕΠΑ, συνταγογράφηση και όλα αυτά χωρίς απολύτως καμία υποστήριξη σε ανθρώπινο δυναμικό. Όπως είναι προφανές οι αυξημένες ανάγκες λειτουργίας της κλινικής οδηγούν στην τελική παραίτηση της μοναδικής ιατρού».
«Με βάση τα στοιχεία ερευνών ο καρκίνος του μαστού είναι ο πιο συχνός καρκίνος στο γυναικείο πληθυσμό και η πρώτη αιτία θανάτου από νεοπλασματική νόσο. Τα στοιχεία αποδεικνύουν πως η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση μπορούν να οδηγήσουν σε ίαση της νόσου (που αφορούν την πενταετή επιβίωση έως και 95%). Γι’ αυτό επισημαίνουμε πως η ανάγκη ύπαρξης, πλήρους στελεχωμένης, ειδικής Μονάδας Μαστού, σε ένα ογκολογικό νοσοκομείο είναι προφανής και αναντίρρητη, καθώς μπορεί να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο που θα αφορά την πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, την παροχή κατάλληλης θεραπείας και τη συστηματική παρακολούθηση των ασθενών μετεγχειρητικά.
Να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη μονάδα έχαιρε υψηλής επιστημονικής και κοινωνικής αναγνώρισης, όπως καταμαρτυρείται από την ιατρική κοινότητα, τις εθελοντικές οργανώσεις των ασθενών, αλλά και τους ίδιους τους ασθενείς. Για τη λειτουργία μιας τέτοιας μονάδας είχε κατατεθεί επανειλημμένα αίτημα για την πρόσληψη τουλάχιστον 2 ειδικευμένων επικουρικών γιατρών. Επιπλέον απαιτείται πέρα από τους εξειδικευμένους γιατρούς, η παρουσία ειδικού ακτινολόγου και εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού» προστίθεται στην ανακοίνωση, με τους εργαζόμενους να κάνουν λόγο για «εγκατάλειψη από μέρους της πολιτείας ενός σημαντικού κομματιού του ογκολογικού νοσοκομείου στο οποίο εργαζόμαστε, όταν την ίδια στιγμή πριν λίγες ημέρες, την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού, οργανώνονταν ημερίδες, ενημερώσεις του κόσμου και μοιράζονταν φυλλάδια. Και ωραία όλα αυτά, αλλά στην πράξη όταν κάποιος θα έχει ανάγκη, πού θα καταλήγει να βρίσκει τη λύση στο πρόβλημα, όταν κλείνει μια κλινική δημόσιου νοσοκομείου; Οι ευθύνες των διοικήσεων και του Υπουργείου τεράστιες και απαιτούμε τις άμεσες ενέργειές τους για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση».