«Ο συνάδελφος ήταν ένας ακόμη από τους χιλιάδες μετανάστες που ζουν σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας, που αναγκάζονται να ζουν κυνηγημένοι χωρίς χαρτιά, άρα και χωρίς δικαιώματα. Για το θάνατό του δε φταίει η «κακιά στιγμή», υπάρχουν από πίσω απτοί υλικοί παράγοντες και συγκεκριμένες κρατικές και εργοδοτικές ευθύνες» τονίζει η συνέλευση.

Και προσθέσει πως «ο Ανέες Μιρ πέθανε στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής, “δολοφονήθηκε” στο βωμό του κέρδους. Για εμάς που έχουμε δει δικούς μας ανθρώπους να χάνονται στην άσφαλτο, που έχουμε κινδυνέψει οι ίδιοι και οι ίδιες, είναι καθήκον να μην αφήσουμε να ξεχαστεί ο θάνατός του. Το έχουμε πει και θα το λέμε πάντα: Στα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα είμαστε τα θύματα του πολέμου που έχουν κηρύξει τα αφεντικά στην τάξη μας.

«Για να πάψουμε να θρηνούμε, για να πάψουμε να σκύβουμε το κεφάλι και να καταπίνουμε το δίκιο μας, η μόνη λύση είναι η οργάνωση και ο αγώνας μέσα από ταξικά σωματεία και συνελεύσεις. Ο συνεχής αδιαμεσολάβητος ταξικός συνδικαλισμός βάσης. Γιατί αν δε νοιαστούμε και δεν παλέψουμε εμείς οι ίδιοι για τους εαυτούς μας δεν θα το κάνει κανείς» καταλήγει η ανακοίνωση.