Ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει μπει στο μάτι των γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες αφού το στυλ του έσπασε την παγωνιά των άκαμπτων εμφανίσεων στα κολλεγιόπαιδα που δεν αλλάζουν πεζοδρόμιο αν δεν συμβουλευτούν πρώτα το εγχειρίδιο. Όχι βέβαια πως η υπερέκθεση του υπουργού οικονομικών στα μίντια είναι θέαμα που μπορεί να συνοδευτεί από χειροκροτήματα. Από το σημείο αυτό μέχρι την επιδέξια παράφραση δηλώσεων του και εμφανίσεων υπάρχει απόσταση. Είχε προηγηθεί και ιταλική σοβαρή εφημερίδα η οποία φρόντισε να εμφανίσει την ερμηνεία της σε συνέντευξη του ως δήλωσή του. Θαρρώ πάντως πως δεν συναγωνίζεται ακόμη τον ρυθμό και τον ημερήσιο αριθμό συνεντεύξεων του Σόιμπλε (όχι πως είναι και καλό παράδειγμα).

Ο Βαρουφάκης έχει μπει στο μάτι των κουμανταδόρων της Ευρώπης όχι για το ντύσιμό του ή το στυλ της περπατησιάς του. Αυτά απλώς χρησιμοποιούνται ως όχημα για πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για την πολιτική που θέλει να ασκήσει. Και επειδή μια συζήτηση για την ουσία της πολιτικής διαφοράς θα αναδείκνυε οχληρά ζητήματα εφευρέθηκε η ενόχληση για το στυλ. Τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό και το εσωτερικό παραπέμπουν πάντα στο αδόκιμο των εμφανίσεων Βαρουφάκη και όχι σε όσα υποστηρίζει. Εν ολίγοις, υπονοούν ότι αν αφήσει το χαλαρό ενδυματολογικό ύφος όλα θα πάνε καλύτερα αλλά επειδή δεν το εγκαταλείπει καλά θα κάνει ο πρωθυπουργός να τον αντικαταστήσει με έναν γραβατωμένο. Εάν αυτό ήταν το ζήτημα τότε ίσως άξιζε να φορέσουμε με το ζόρι λαιμοδέτη στο λαιμό του για να λυνόταν όλα τα προβλήματα. Όλοι φυσικά γνωρίζουν ότι όλα ετούτα είναι πρόφαση. Μια αποπομπή του θα σήμαινε ότι οι πιέσεις των ευρωπαίων έπιασαν και μπορούν να αλλάζουν υπουργούς σε μια χώρα όποτε θέλουν. Βέβαια, κι αυτό δεν είναι ά-λογο, με δεδομένο ότι πράγματι ήταν μαθημένοι όχι μόνο υπουργούς αλλά και πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις ολόκληρες να τοποθετούν όποτε στραβοξυπνούσαν. Οπότε ξεκινάνε την διαδικασία ταπείνωσης των ανταρτών εμφανίζοντας τους ως ινδιάνους με φτερά στο κεφάλι. Από το σημείο αυτό μέχρι να τους φορέσουν αλυσίδες και να τους βάλουν να γονατίσουν μπροστά στον αφέντη και θεό βασιλιά η απόσταση είναι μια γκαζόζα δρόμος.

Η Ελλάδα και η κυβέρνηση με την πολιτική της δίνει την εικόνα βρέφους που έχει ξεκινήσει το κλάμα στο μαιευτήριο. Οι τρυφηλοί βρεφοκόμοι των Βρυξελλών ξέρουν ότι το κλάμα είναι σαν το γέλιο, μεταδοτικά. Τα άλλα μωρά στις  θερμοκοιτίδες λίγο θέλουν να αρχίσουν κι αυτά να κλαίνε και οι βρεφοκόμοι των Βρυξελλών δεν θέλουν φυσικά να επιτρέψουν αυτή την αταξία. Δεν τους ενδιαφέρει αν το κλάμα οφείλεται σε κάποια ενόχληση, ή στο γεγονός ότι κάποια βρεφονηπιοκόμος ζουπάει διαρκώς  σαδιστικά το βρέφος επειδή είναι κακιασμένη. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως αυτό είναι το πρόβλημα και όχι κάποια ιδιαιτερότητα του μωρού. Μέχρι τότε απειλούν ότι θα το βγάλουν από την αίθουσα αλλά επειδή αυτό δεν προβλέπεται καμώνονται ότι φταίει που διαμαρτύρονται έντονα οι συγγενείς γι αυτή τη συμπεριφορά. Και, κυρίως επειδή δεν φοράνε γραβάτα.

* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected]