του Σπύρου Απέργη
Η αποχή είναι ο μεγάλος “νικητής” των εκλογών. Έφτασε το 58,61% κι έτσι ψήφισαν μόνο 4.062.092 άτομα, μια επίδοση που συνιστά τη μικρότερη συμμετοχή σε εκλογές όλων των εποχών. Η απαξίωση των συστημικών κομμάτων και της πολιτικής, γενικότερα, η συνακόλουθη αδιαφορία των πολιτών, η διάρρηξη των σχέσεων πολιτών και πολιτικού συστήματος, η απογοήτευση από τις πολιτικές των κομμάτων εξουσίας, η συνειδητή απόρριψη των κομμάτων συνιστούν μερικούς από τους σημαντικότερους παράγοντες που οδήγησαν στην αποχή-ρεκόρ.
Η Νέα Δημοκρατία υπέστη βαριά ήττα ακόμα και με βάση το διακηρυγμένο στόχο του πρωθυπουργού για το αποτέλεσμα των προηγούμενων ευρωεκλογών (33,19%). Η κυριαρχία της στο πολιτικό σκηνικό παραμένει, λόγω ανυπαρξίας ουσιαστικής αντιπολίτευσης, αλλά η ηγεμονία της τερματίζεται με πάταγο.
Στην πραγματικότητα, η Νέα Δημοκρατία υπέστη πανωλεθρία σε επίπεδο ψήφων των πολιτών καθώς έχασε το 46,78% των περσινών ψήφων του (989.720 ψήφους από πέρσι τον Ιούνιο 2023 καθώς από τις 2.115.322 ψήφους, έλαβε φέτος μόλις 1.125.602 ψήφους)! Ο Μητσοτάκης κατάφερε να φέρει στο κόμμα του το χαμηλότερο αριθμό ψήφων όλων των εποχών, χειρότερο ακόμα και από την επίδοση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος στις εθνικές εκλογές του Μαΐου 2012 είχε λάβει 1.192.000 ψήφους με ποσοστό 18,85%! Συνεπώς, η αποδοκιμασία της κυβέρνησης είναι ηχηρότατη.
Ο Συ.Ριζ.Α. υπό τη νέα εκδοχή του Κασσελάκη, απέτυχε να αποτελέσει ένα αντιπολιτευτικό πόλο με κυβερνητική προοπτική. Όχι μόνο δε κέρδισε από τη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στην κυβέρνηση αλλά υπέστη και νέα συρρίκνωση καθώς έχασε επιπλέον 336.880 ψήφους σε σχέση με τον Ιούνιο 2023 (και πάνω από 750.000 ψήφους από τις ευρωεκλογές του 2019), διασώζοντας ένα 14,92% στις χτεσινές εκλογές, σαφώς αποδυναμωμένος, όπως κι αν το δει κάποιος/α. Δεν αποτελεί ούτε καν τον κυρίαρχο πόλο στην Κεντροαριστερά, απέχοντας μόνο 2 μονάδες από το ανταγωνιστικό στον ίδιο πολιτικό χώρο Πα.Σο.Κ.
Το Πα.Σο.Κ., επίσης, απέτυχε κι αυτό στο βασικό στόχο τους να καταστεί δεύτερο κόμμα, παρά την κρίση και την πτώση του Συ.Ριζ.Α., δε συνιστά εδώ και χρόνια πόλο με κυβερνητική προοπτική, λαμβάνοντας μόνο 508.399 ψήφους και 12,79% κι έτσι παραμένει ένα μικρό κόμμα σε στρατηγικό, πλέον, αδιέξοδο.
Η φαινομενική άνοδος (σε ποσοστά) του ΚΚΕ (που έχασε, όμως, 33.428 ψήφους από πέρσι) και της Ελληνικής Λύσης συνιστούν, στην ουσία, ψήφο διαμαρτυρίας με διαφορετικά χαρακτηριστικά αντίδρασης στα συστημικά κόμματα. Μοιάζουν περισσότερο ως «δανεικές» ψήφοι διαμαρτυρίας αλλά θα το δούμε αυτό στη συνέχεια.
Τα ακροδεξιά κόμματα, συνολικά, ξεπέρασαν το 20%, πάντα, όμως, σ’ ένα σκηνικό τεράστιας αποχής στις εκλογές.
Η υπόλοιπη Αριστερά ουσιαστικά εξαφανίστηκε από το πολιτικό σκηνικό καθώς τόσο η Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25 απέτυχαν στους στόχους για εκλογή ευρωβουλευτή ενώ τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς έχουν ελάχιστη εκλογική παρουσία κάτω του 1%.
Η Αριστερά, πλην ΚKΕ, αποδεικνύεται ότι δεν έχει ούτε αξιόλογη κοινωνική γείωση, ούτε σοβαρή εκλογική παρουσία ή προοπτική και θα χρειαστεί να «δει τον εαυτό της στον καθρέφτη» για τη παγιωμένη, πλέον, αδυναμία της να απευθύνεται σε ευρύτερα ακροατήρια και να ανταποκρίνεται ουσιωδώς, με οργάνωση πρόγραμμα και πρόσωπα, στις τρέχουσες ανάγκες στου κόσμου για μια αξιοπρεπή ζωή (εργασία, παιδεία, υγεία, καθημερινότητα) και βιώσιμο περιβάλλον.