Ο γενναίος, νέος κόσμος του ΔΝΤ

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel ανοίγει το μεγάλο φάκελο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και όπως συνήθως θέτει ορισμένες πολύ σκληρές ερωτήσεις στους συνομιλητές του. «Είστε η νέα παγκόσμια κυβέρνηση», «θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα - και αν ναι ποιές άλλες χώρες θα ακολουθήσουν;», «θα υπάρχει η Ευρώπη όπως την γνωρίσαμε ως ένας από τους πυλώνες της νέας οικονομικής τάξης πραγμάτων ή θα χαθεί στη σκιά των G20».

Οι Γερμανοί αρθρογράφοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους για την ενίσχυση του ρόλου του διεθνούς οργανισμού στην καρδιά της Ευρώπης αλλά και την ίδια την απαξίωση της Ευρώπης απέναντι στις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας. Τι ακριβώς περίμενε όμως το Βερολίνο όταν τοποθετούσε έναν αμερικανό κατ΄ ουσία τοποτηρητή στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ανοίγοντας την κερκόπορτα της ΕΕ στο ΔΝΤ, με αντάλλαγμα την επιβολή ακόμη αυτηρότερης λιτότητας και τη διάσωση των γερμανικών τραπεζών από τα χρέη των χωρών της περιφέρειας, το Βερολίνο αποκάλυψε την πολιτική και οικονομική γύμνια του ευρωπαϊκού οράματος. Άραγε άξιζαν τα τριάντα αργύρια;

Δεν έχει περάσει σχεδόν ούτε μια δεκαετία από τη στιγμή το ΔΝΤ φάνταζε σαν αποτυχημένος μαθητής μπροστά στα ερείπια των «τίγρεων της Ανατολικής Ασίας και της Αργεντινής». Κι όμως, ο οργανισμός που δημιουργήθηκε με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για να αποτελέσει διεθνή χωροφύλακα της παγκόσμιας οικονομικής αρχιτεκτονικής ανασταίνεται για δευτερη φορά (η πρώτη μετά την κατάρευση των συμφωνιών του Μπρέτον Γουντς, τη δεκαετία του ΄70). Kαι το ερώτημα είναι με εντολές τίνος και για λογαριασμό ποιού.