Πως; Πουλώντας τον «διανοουμενισμό» της οκάς και της ευρυμάθειας των οπαδών του «Σκοιλ ελικικου», ψέγοντας με ύφος 300 προφεσόρων τους διαδηλωτές, επειδή – κατά τον γίγαντα της σκέψης και σε αντίθεση με αυτόν – δεν γνωρίζουν καν την καταγωγή του συνθήματος «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Γνώση την οποία, βέβαια, ο ίδιος παίζει στα δάκτυλα. Και έτσι προέκυψε αυτό που βλέπετε παρακάτω:
Ας επαναλάβουμε, λοιπόν, προς γνώση και του «άριστου» που περιφέρεται με την γίδα του εξυπνακισμού της ημιμάθειας στην πλάτη:
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ γράφει στην περίφημη «Μπροσούρα του Γιούνιους» ή άλλως «Η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας» (όπως παρατίθεται στο «marxists.org»):
«Friedrich Engels once said: “Bourgeois society stands at the crossroads, either transition to socialism or regression into barbarism”. What does “regression into barbarism” mean to our lofty European civilization? Until now, we have all probably read and repeated these words thoughtlessly, without suspecting their fearsome seriousness. A look around us at this moment shows what the regression of bourgeois society into barbarism means».
Και σε μετάφραση (από το «Rosa Luxemburg – Η εργατική τάξη και ο πόλεμος», εκδόσεις Κοροντζή):
«Ο Φρίντριχτ Ενγκελς είπε κάποτε: “Η αστική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα: ή πέρασμα στο σοσιαλισμό ή ξανακατρακύλισμα της ανθρωπότητας στη βαρβαρότητα”. Τι σήμαινε όμως “ξανακατρακύλισμα στη βαρβαρότητα” από το σημερινό επίπεδο του ευρωπαϊκού πολιτισμού; Μέχρι σήμερα διαβάζουμε, αναμφισβήτητα, τα λόγια αυτά χωρίς να εμβαθύνουμε στο νόημα που κρύβουν και τα παραθέτουμε χωρίς να προαισθανόμαστε την τρομερή βαρύτητά τους. Σήμερα όμως, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να καταλάβουμε τι σημαίνει κατρακύλισμα της αστικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα».
Και στη συνέχεια η Ρόζα Λούξεμπουργκ προσθέτει:
«Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά στην επιλογή όπως ακριβώς το είχε προβλέψει πριν από μια γενιά ο Φρίντριχτ Ενγκελς (σ.σ.: η υπογράμμιση, όπως και παραπάνω, δική μας): Είτε θρίαμβος του ιμπεριαλισμού (…). Είτε νίκη του σοσιαλισμού…».
Η Λούξεμπουργκ, λοιπόν! Ούτε το (ομώνυμο) ρεύμα που είχε συγκροτηθεί εντός του τροτσκιστικού κόμματος, ούτε ο Καστοριάδης, ούτε από το…περιοδικό. Η Λούξεμπουργκ. Αυτή είναι η… “αιρετική” που μας κληροδότησε την φράση. Και παρότι από μνήμης η Ρόζα (καθώς όταν έγραφε τα παραπάνω το 1915 ήταν φυλακισμένη) την αποδίδει στον Ενγκελς, μα η φράση ταιριάζει πολύ περισσότερο με το γραπτό του Κάουτσκι για το “πρόγραμμα της Ερφούρτης”, ένα είναι σίγουρο: Από εκεί, από την Λούξεμπουργκ, την έμαθε πιθανώς και ο Καστοριάδης και το περιοδικό και σίγουρα όλοι οι υπόλοιποι. Πλην του Θεοδωρόπουλου, βεβαίως.
*αναδημοσίευση από τον Ημεροδρόμος