Ο Κασάμ, ο Σινουάρ και ο …Κυναίγειρος

Για να καταλάβουμε τον αντίκτυπο του θανάτου του Σινουάρ θα πρέπει να κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο. Θα πρέπει να μεταφερθούμε περίπου 90 χρόνια πίσω, και συγκεκριμένα στους ελαιώνες των λόφων μεταξύ Τζενίν και Νάμπλους της σημερινής Δυτικής Όχθης. Εκεί σημειώθηκε μια συμπλοκή που η σκιά της σκεπάζει ακόμα το Παλαιστινιακό Ζήτημα. Είναι τότε που αποσπάσματα Βρετανών εντοπίζουν μετά από ανθρωποκυνηγητό πολλών ημερών τον ιεροκήρυκα Ιζεντίλ αλ-Κασάμ που κατηγορείται για το θάνατο του Μοσέ Ρόζενφλεντ, γιου Εβραίου μετανάστη που δούλευε για τη Χωροφυλακή της Παλαιστίνης (σ.σ. ναι έτσι αναφερόταν τότε η περιοχή και ήταν υπό βρετανική διοίκηση).

Ο Κασάμ και οι σύντροφοί του αρνούνται να παραδοθούν παρά το γεγονός ότι είναι περικυκλωμένοι. Αντίθετα δίνουν τη μάταιη μάχη μέχρις εσχάτων. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ο Κασάμ παρότρυνε τους άντρες του να γίνουν μάρτυρες παρά να καταθέσουν τα όπλα. Και κάπως έτσι, μετά από πολύωρη ανταλλαγή πυρών, πέφτει τελικά νεκρός. Η θυσία του προκάλεσε θαυμασμό και δέος στον τοπικό πληθυσμό κάνοντας την κηδεία την στη Χάιφα την μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση στην μέχρι τότε ιστορία της υπό Βρετανικής Εντολής Παλαιστίνης.

Αυτό που ήταν πολύ ιδιαίτερο με τον Κασάμ ήταν το γεγονός ότι δεν ήταν από την περιοχή, αντίθετα προερχόταν από τη Συρία. Πριν εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη ο Κασάμ είχε μετάσχει στον αγώνα των Λίβυων εναντίον των Ιταλών αποικιοκρατών. Επιπλέον έδινε μεγαλύτερη έμφαση στη θρησκεία απορρίπτοντας τις κοσμικές πολιτικές ιδέες. Με άλλα λόγια ήταν το απόλυτο πρότυπο του θεοσεβούμενου που είχε αφιερωθεί στον αντιαποικιακό αγώνα πέρα από εθνικές διαχωριστικές γραμμές. Ο Κασάμ έγινε θρύλος και η θυσία του ήταν μια από τις αφορμές για την αραβική εξέγερση του 1936-1939. Ο θρύλος του άντεξε στο χρόνο και όταν η Χαμάς αποφάσισε να αναπτύξει ένοπλη δράση ονόμασε την ένοπλη πτέρυγα της «Ταξιαρχίες του Μάρτυρα Ιζεντίν αλ-Κασάμ» κάνοντας πρακτικά τους πάντες να εξοικειωθούν με την παρακαταθήκη του Σύρου ιεροκήρυκα.

Ο Σινουάρ γεννήθηκε 27 χρόνια μετά το θάνατο του Κασάμ και η εμπειρία της κατοχής τον ώθησε από νεαρή ηλικία στην αντίσταση και κατ’ επέκταση στις ισραηλινές φυλακές. Αναπτύσσοντας πιο ακραία δράση καταδικάστηκε σε ισόβια για τη δολοφονία τεσσάρων πληροφοριοδοτών. Στη φυλακή έμαθε άπταιστα εβραϊκά και, όπως αποδείχθηκε, ξεγέλασε τους ανακριτές του αναφορικά με τις μελλοντικές του προθέσεις. Ο Σινουάρ αποφυλακίστηκε το 2011 στο πλαίσιο της απελευθέρωσης κρατουμένων για τον απαχθέντα από το 2006 στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ. Το 2017 αναλαμβάνει επικεφαλής της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Η ανέλιξη του ερμηνεύεται ως χειρονομία επιδοκιμασίας προς το στρατιωτικό σκέλος, τις Ταξιαρχίες Κασάμ, που αναβαθμίζονται μετά την αποκατάσταση των σχέσεων με την Τεχεράνη. Παράλληλα η Χαμάς προχωρά σε πρωτοβουλίες που δείχνουν διάθεση για συμβιβασμό και ειρηνική διευθέτηση. Πρωτοβουλίες σαν την έκδοση της de facto αναθεώρησης του ακραίου καταστατικού της χάρτη και τις «Πορείες της Επιστροφής» μπροστά στο φράχτη της Γάζας. Το πρώτο αντιμετωπίζεται με αδιαφορία και το δεύτερο με τη σαδιστική σκοποβολή των ελευθέρων σκοπευτών του ισραηλινού στρατού.

Προφανώς τότε είναι η στιγμή που ο Σινουάρ και οι Ταξιαρχίες Κασάμ βγάζουν τελεσίδικα συμπεράσματα και αρχίζουν να δουλεύουν σε ένα σχέδιο που κανένας δεν θωρούσε πιθανό. Ο Σινουάρ κατάφερε να ξεγελάσει όλους τους ειδικούς και όλες τις υπηρεσίες πληροφοριών σχεδιάζοντας και εκτελώντας ένα άλμα στο άγνωστο. Μετά την 7^η Οκτωβρίου, όπως ήταν αναμενόμενο, γίνεται το κόκκινο πανί για το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τη Δύση εν γένει. Κανείς ποτέ δεν θα μάθει πόσοι ακριβώς ανθρώπινοι και υλικοτεχνικοί πόροι αφιερώθηκαν στον εντοπισμό και την εξολόθρευση του. Στην πορεία διαδόθηκαν διάφοροι μύθοι όπως ότι κυκλοφορούσε μεταμφιεσμένος ως γυναίκα, ή ότι ήταν μαζί με κάποιους από τους ομήρους για να αποφύγει χτύπημα εναντίον του. Οι παραπάνω υποθέσεις απέκτησαν το κύρος επιβεβαιωμένης είδησης για πολλά από τα έγκριτα δυτικά μέσα. Ο υπαινιγμός παραπάνω από σαφής· «φυσικά και ξέρουμε που είναι, τον παρακολουθούμε και δεν τον χτυπάμε για να μην κάνουμε κακό στους ομήρους».

Υπό αυτό το πρίσμα, η συμπλοκή που οδήγησε στο θάνατο του στις 17 Οκτωβρίου 2024 μάλλον κακό έκανε στην επικοινωνιακή διαχείριση της γενοκτονίας από πλευράς Τελ Αβίβ. Μάλιστα για αυτό το λόγο ήταν δύσκολο να γίνει πιστευτή. Τις τελευταίες μέρες ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει ανηλεώς τη Τζαμπαλίγια στη Βόρεια Γάζα και άρα θα μπορούσε να γίνει η υπόθεση ότι οι παραπάνω επιθέσεις είχαν στόχο τον Σινουάρ. Όμως η είδηση για το θάνατο του τελευταίου αφορούσε μια συμπλοκή στη Ράφα. Πάλι, θα περίμενε κανείς, να πρόκειται για κάποια εντυπωσιακή επιχείρηση απελευθέρωσης ομήρων με πληροφορίες που εξασφάλισαν οι, υποτίθεται, παντοδύναμες μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ. Καμία τέτοια επιχείρηση όμως δεν σημειώθηκε. Αντίθετα γίνεται λόγος για μια τυχαία συμπλοκή όπου δυνάμεις του ισραηλινού στρατού εντοπίζουν ενόπλους εντός οικίας και καλούν τη συνδρομή άρματος μάχης.

Το κτίριο βομβαρδίζεται, υπάρχει μόνο ένας επιζών που είναι βαριά τραυματίας και που παρακολουθείται από ένα μικρό drone. Οι άνδρες του φερόμενου πιο ηθικού στρατού του κόσμου επιλέγουν την εξολόθρευση μέσω ελεύθερου σκοπευτή. Δηλαδή δεν τολμούν να μπουν στην οικία που βρίσκεται ο τραυματίας και ούτε τους περνά από το μυαλό να τον συλλάβουν ώστε να αποσπάσουν πολύτιμες πληροφορίες. Μετά την εκτέλεση εισέρχονται στο χώρο βγάζουν φωτογραφίες οι οποίες κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα.

Η ομοιότητα της σωρού στις φωτογραφίες με τον Σινουάρ είναι υπαρκτή αλλά όχι αδιαμφισβήτητη. Επιπλέον κυκλοφορεί βίντεο με την καταγραφή του drone όπου δείχνει το Σινουάρ καθισμένο σε πολυθρόνα, καλυμμένο με την τυπική παλαιστινιακή κέφια, με στρατιωτική περιβολή, με κομμένο το δεξί χέρι, να μαζεύει όση δύναμη του έχει απομείνει προκειμένου να αρπάξει μια βέργα για να την πετάξει στο drone το οποίο αλλάζει απότομα πορεία. Η σκηνή έχει χαρακτηριστικά Hollywood, κάτι από το τέλος των 300, ή, για όλους όσοι είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία των Περσικών Πολέμων, με το μύθο του Κυναίγειρου. Ο τελευταίος, που μεταξύ άλλων θρυλείται ότι ήταν αδελφός του Αισχύλου, ήταν ο περίφημος Μαραθωνομάχος που ρίχτηκε στη θάλασσα για να τραβήξει στην ακτή πλοίο των υποχωρούντων Περσών. Σύμφωνα με το θρύλο, ένας Πέρσης έτρεξε στην πλώρη και έκοψε το χέρι του Κυναίγειρου και εκείνος απτόητος άρπαξε το πλοίο με το άλλο για να το κόψει και αυτό ο Πέρσης. Μην μπορώντας να κάνει τίποτα άλλο ο Κυναίγειρος άρπαξε το πλοίο με τα δόντια του ωθώντας τον Πέρση να τον αποκεφαλίσει.

Η εικόνα του Σινουάρ να αντιμετωπίζει το drone με το ένα χέρι που του έχει απομείνει επιτρέπει συνειρμούς με τον πολεμιστή που ο θρύλος του δεν έσβησε για πάνω από δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Ο συνδυασμός των παραπάνω, και όσο ακόμα δεν υπήρχε επιβεβαίωση από την παλαιστινιακή πλευρά, έκανε πολλούς να δυσπιστούν όχι γιατί οι Ισραηλινοί δεν θα μπορούσαν να έιχαν σκοτώσει τον Σινουάρ, αλλά γιατί η προχειρότητα με την οποία διαχειρίζονταν το γεγονός ήταν τόσο μεγάλη που καταντούσε σχεδόν ύποπτη.

Τελικά αποδείχτηκε ότι τίποτα το μυστήριο ή μεγαλεπήβολο σχέδιο δεν κρυβόταν πίσω από την προχειρότητα. Αντίθετα ήταν τόσο ανεπαρκείς και δειλοί ώστε να προσφέρουν το οπτικό υλικό με το οποίο θα ενδυθεί ο μύθος του Σινουάρ, ένας μύθος που θα ρίξει βαριά τη σκιά του πάνω από τη μαρτυρική Παλαιστίνη. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν η Χαμάς εξαφανιστεί και οι Ταξιαρχίες Κασάμ εξαϋλωθούν μονομιάς, πως εφόσον το Παλαιστινιακό παραμένει άλυτο είναι δυνατόν να αποτραπεί μεσοπρόθεσμα η σύσταση των Ταξιαρχιών …Σινουάρ;