Με μία εφημερίδα που κιτρινίζει ασυστόλως τα βάζεις, με έναν σκιτσογράφο όμως ποτέ. Η αυθυπαρξία των σκίτσων είναι δεδομένη. Και η ελευθεριότητα του σκιτσογράφου ακόμα περισσότερο. Ειδάλλως δεν θα είχε και δεν έχει νόημα.
Και δεν ασχολείσαι -ως κόμμα- ακόμα και όταν έχεις να κάνεις με σκίτσα, όπως το σημερινό του Δημήτρη Χατζόπουλου στα ΝΕΑ, σκίτσα που μπαίνουν στην υπηρεσία του (ίδιου του) σκιτσογράφου. Απίστευτο. Στρατευμένη γελοιογραφία; Επί προσωπικού; Ούτε καν οι αρθρογράφοι δεν αναφέρονται επί προσωπικού, πολλώ δε μάλλον ένας σκιτσογράφος. Τα σκίτσα κυκλοφορούν ελεύθερα, είναι αυτόνομα και ανεξάρτητα, πολεμούν εκεί έξω. Επ ουδενί δεν αποτελούν βέλη στη φαρέτρα του σκιτσογράφου, προς ίδιον όφελος. Ακόμα κι αν δεν είναι σκίτσο αλλά λίβελος όπως αυτό εδώ. Αν αναφερθείς επί προσωπικού το κάνεις προς όφελος του κοινού, όχι προς υπεράσπιση δικής σου.
(Θα) Έχει και συνέχεια η κατηφόρα.
