Η αντίφαση να απαγορεύονται οι διαδηλώσεις από μία «κυβέρνηση της Αριστεράς» και μάλιστα, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, να θυροκολλείται η απαγόρευση των πορειών διαμαρτυρίας στα γραφεία οργανώσεων και σωματείων που έχουν προκηρύξει συγκεντρώσεις.
Η αντίφαση του χρόνου. Οι ίδιοι άνθρωποι που προσπαθούν να ντύσουν τον αμερικανό πρόεδρο με το μανδύα του «σωτήρα», μεθαύριο θα γιορτάζουν την επέτειο του Πολυτεχνείου, καταδικάζοντας την επταετή χούντα που κάποτε χαρακτήριζαν «αμερικανοκίνητη». Οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι πριν λίγα χρόνια διαδήλωναν κατά της αμερικανικής κυβέρνησης με κάθε ευκαιρία, πλέον πανηγυρίζουν για την επίσκεψη του αμερικανού προέδρου. Οι «κακοί ιμπεριαλιστές» έγιναν «πολύτιμοι σύμμαχοι», οι ανεπιθύμητοι επιθυμητοί, οι πορείες διαμαρτυρίας αναρτήσεις υποστήριξης στα κοινωνικά μέσα.
Η αντίφαση της εξουσίας (ή της απουσίας εξουσίας). Η κυβέρνηση επιχειρεί να χαρακτηρίσει την επίσκεψη Ομπάμα ως «ιστορική μέρα για την Ελλάδα» και τον αμερικανό πρόεδρο κρίσιμο παράγοντα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η αντιπολίτευση δεν παραλείπει να αναφέρει ότι ο Ομπάμα είναι «απερχόμενος πρόεδρος», μειώνοντας τη σημασία της επίσκεψης του. Είναι σίγουρο ότι εάν οι ρόλοι ήταν αντίθετοι, η ρητορική θα ήταν εντελώς διαφορετική και μάλλον πιο έντονη. Όταν η πολιτική άποψη σχετίζεται με τη θέση εξουσίας, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Η αντίφαση του να καταγγείλλει ο Μπαράκ Ομπάμα τη λιτότητα και να ζητεί ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα. Ο Ομπάμα είναι 8 χρόνια στη θέση του «ισχυρότερου ανθρώπου του πλανήτη» και η Ελλάδα 6 χρόνια σε προγράμματα και λιτότητας και (ολοένα και περισσότερο) υπερχρεωμένη. Η αποτυχία αυτής της πολιτικής είναι αποδεδειγμένη από το 2011 και 2012 (βλ. ανεργία, ΑΕΠ, «συγγνώμη» ΔΝΤ, κ.ά.).
Η αντίφαση του ίδιου του Μπαράκ Ομπάμα. «Έχετε περάσει πολλά» είπε, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό. «Αλλά έχετε πολύ δρόμο μπροστά σας» πρόσθεσε λίγο αργότερα. Κατά τα άλλα, είπε ότι η «λιτότητα δεν είναι λύση» και τάχθηκε υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Όμορφες δηλώσεις, αρκεί να τις ακούγαμε πρώτη φορά.
Τέλος, ίσως η μεγαλύτερη αντίφαση περιγράφεται χωρίς λόγια, αλλά με τη φωτογραφία του Μιχάλη Καραγιάννη για το Reuters:
Δυο παιδιά, προσφυγόπουλα ίσως, καθισμένα σε μια σκισμένη καρέκλα παρατηρούν τη διέλευση του ισχυρότερου ανθρώπου στον κόσμο, ενώ οι δρόμοι είναι άδειοι. Ίσως να πιστέψουν, με την παιδική τους αθωότητα, ότι η επίσκεψη Ομπάμα θα κάνει τη ζωή τους καλύτερη. Μάλλον όμως θα μάθουν ότι οι δηλώσεις πολλές φορές δε συνοδεύονται από πράξεις και τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται πάντα μόνο για το φαίνεσθαι, ποτέ για το είναι. Να, ακόμα μία αντίφαση.