του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Η Ένωση Δημοκρατικής Νεολαίας της Συρίας αναφέρεται ως μια «κοσμική, δημοκρατική και προοδευτική ένωση νέων, που εργάζονται για την οικοδόμηση του έθνους». Το τελευταίο χρειάστηκε να το κάνει πράξη, τόσο κατά τη διάρκεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου δια αντιπροσώπων κατά της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, όσο και μετά τον πρόσφατο πολύνεκρο σεισμό. Οι εθελοντές διασώστες με τα κόκκινα περιβραχιόνια έκαναν την εμφάνισή τους, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας, για να συμμετάσχουν στην έρευνα, διάσωση και διαλογή θυμάτων, καθώς και τη διανομή βοήθειας στος πλήγέντες.
Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις της Δύσης υποβαθμίζουν τις ζωές των Σύρων, εμμένοντας στα μονομερή μέτρα καταναγκασμού, τις αποκαλούμενες «κυρώσεις», που δυσχεραίνουν τη διεθνή αλληλεγγύη στην χτυπημένη από το σεισμό χώρα. Παράλληλα, η Ουάσινγκτον ξεκαθαρίζει πως θα παράσχει βοήθεια μόνο μέσω ΜΚΟ, όπως οι «διασώστες» με τα «Λευκά Κράνη», που κάνουν τον γύρο των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, παρότι έχει τεκμηριωθεί πως η -χρηματοδοτούμενη από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο- οργάνωση, στο παρελθόν σκηνοθετούσε προβοκάτσιες κατά της συριακής κυβέρνησης, από κοινού με ντόπια παρακλάδια της Αλ Κάιντα.
«Στο υπό τουρκική κατοχή Ιντλίμπ δεν επιτρέπουν να εισέλθουν οι διασώστες»
Η επικοινωνία μας με τον Σαλαμ Αμπνταλά ήταν δύσκολη. Τα κινητά τηλέφωνα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην κινητοποίηση των νέων της Συρίας, αλλά «μόλις και μετά βίας προλαβαίνουν να φορτίσουν». Όπως μας αναφέρει, αυτή είναι μόνο μία από τις συνέπειες των συνεχιζόμενων διακοπών ρεύματος, που προκαλούνται από τον οικονομικό αποκλεισμό της Δύσης. Στον λίγο χρόνο που είχαμε, του ζητήσαμε να αναφερθεί στα αποτελέσματα του σεισμού, καθώς και ποια είναι η κατάσταση των περιοχών, που έχουν κυρίως πληγεί.
«Τα πρώτα αποτελέσματα στις περιοχές που επλήγησαν από τον σεισμό είναι ο θάνατος 3.000 ανθρώπων κάτω από τα συντρίμμια. Περίπου 10.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν.* Περισσότερες από 50.000 οικογένειες στις πληγείσες περιοχές έχασαν τα σπίτια τους και τώρα είναι δίχως στέγη, καθώς πολλές οικογένειες απομακρύνθηκαν από τα κτίρια που είναι πιθανόν να καταρρεύσουν. Ακόμα και αν κάποια κτίρια δεν έχουν ακόμα καταρρεύσει, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συμβεί. Οι περιοχές που έχουν κυρίως πληγεί στη Συρία είναι το Χαλέπι, το Ιντλίμπ, η Λαττάκεια -δεν αναφέρομαι μόνο στις ομώνυμες πόλεις, αλλά συνολικά στις επαρχίες. Στον παλαιστινιακό καταυλισμό Al Raml στη Λαττάκεια και στη πόλη Χάμα κατέρρευσαν επίσης κτίρια και υπήρξαν τραυματισμοί και θάνατοι».
Τονίζει ότι «στις περιοχές που βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή, όπως το Ιντλίμπ, δεν επιτρέπεται στους εργαζομένους παροχής βοήθειας και τους διασώστες της κυβερνησης να εισέλθουν, παρότι αποφασίστηκε να ανοίξουν τα σημεία διέλευσης που οδηγούν στη κατεχόμενη ζώνη. Ωστόσο, επικαλέστηκαν υλικοτεχνικούς λόγους ώστε να σταματήσει η είσοδος των διασωστών της κυβερνητικής πλευράς. Θα δούμε τι μέλλει γενέσθαι».
Οι συνέπεις του σεισμού προστίθενται στην καταστροφή των υποδομών της Συρίας από τον πόλεμο
Στη συνέχεια, ζητήσαμε από τον Σαλαμ Αμπνταλά, να αναφερθεί στις επιπτώσεις του πάνω από δέκα ετών πολέμου ενάντια στη Συρία, στις υποδομές των περιοχών που σήμερα πλήττονται από τον σεισμό. Ο ίδιος αναφέρει πως «η πόλη του Χαλεπίου θεωρούνταν η οικονομική και βιομηχανική πρωτεύουσα της χώρας. Το Χαλέπι ήταν κάτι σαν κέντρο της βιομηχανίας, με μεγάλα εργοστάσια χιλιάδων εργαζομένων που εργάζονταν εκεί. Δεν ήταν πόλη ανειδικευτων εργατών, αλλά το αντίθετο. Οι κάτοικοι του Χαλεπιού ήταν άνθρωποι με δεξιότητες, που ήταν εκπαιδευμένοι να δουλεύουν σε βιομηχανίες και εργοστάσια, ήδη από τα πρώτα χρόνια της σύγχρονης εποχής της Συρίας. Το Χαλέπι καταστράφηκε κυρίως σε ό,τι αφορά τις βιομηχανικές υποδομές, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθεί σε μια διαφορετική πόλη μετά τον καταστροφικό τρομοκρατικό πόλεμο εναντίον της Συρίας· για να μην αναφέρουμε τις καταστροφές ιστορικών μνημείων».
«Μίλησα κυρίως για το Χαλέπι, αλλά ειλικρινά μιλώντας οι υποδομές της χώρας γενικά υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Στην πρωτεύουσα, τη Δαμασκό, η ίδια κατάσταση με την καταστροφή βιομηχανικών υποδομών, κατοικημένων περιοχών, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες αναγκάστηκαν σε εκτοπισμό σε άλλες περιοχές. Όπως και το Χαλέπι, έτσι και η Δαμασκός μετατράπηκε σε ζώνη συγκρούσεων. Σε οικονομικό επίπεδο, οι γύρω περιοχές στα προάστια της Δαμασκού ήταν επίσης διάσημες για τη παρουσία εργαζομένων σε βιομηχανίες. Η επαρχία της Δαμασκού καταστράφηκε και περιοχές της βομβαρδίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ οι περιοχές στη νότια και ανατολική επικράτεια επλήγησαν άσχημα, καθώς τέθηκαν υπό την κατοχή τρομοκρατικών ομάδων για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Σημειώνει πως «σε στρατιωτικό επίπεδο, μετά από πολλές προόδους στη συμφιλίωση, πολλοί άνθρωποι άφησαν τα όπλα και επέστρεψαν στον ειρηνικό βίο. Άλλοι όμως αρνήθηκαν και κινήθηκαν στα βορειοδυτικά, στο Ιντλίμπ, που είναι ακόμα κάτω από τον έλεγχο τρομοκρατών ομάδων και της τουρκικής κατοχής. Η ανατολική επικράτεια είναι επίσης υπό τον έλεγχο της αμερικανικής κατοχής, μέσα από τις μαριονέτες της, τις αποκαλούμενες «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» (SDF). Αυτή η περιοχή είναι σημαντική, καθώς 47% του εθνικού εισοδήματος προερχόταν από την ανατολική επικράτεια, όπου βρίσκονται τα κοιτάσματα πετρελαίου, καθώς και το πιο σημαντικό αγροτικό εισόδημα. Αυτό την καθιστά πολύτιμη για τη χώρα, καθώς εκεί καλλιεργούταν βαμβάκι και άλλα αγροτικά είδη. Αξίζει ακόμα να να αναφέρουμε ότι ο Ευράτης, ο μεγαλύτερος ποταμός της περιοχής, ρέει από εκεί στη χώρα, με το φράγμα να παράγει ηλεκτρισμό για όλη την επικράτεια».
«Οι κυρώσεις κάνουν τους φτωχούς, φτωχότερους»
Ρωτήσαμε, τέλος, τον Σαλαμ Αμπνταλά για το αντίκτυπο του οικονομικού πολέμου κατά της Συρίας, που παίρνει τη μορφή των μονομερών μέτρων καταναγκασμού, που δεν αίρονται ούτε μετά τον πολύνεκρο σεισμό. «Σήμερα, ιδιαίτερα μετά την όξυνση του οικονομικού αποκλεισμού κατά της Συρίας, ο συριακός λαός στερείται τα αγαθά της γης, όπως το βαμβάκι και άλλα αγροτικά προϊόντα, το πετρέλαιο και τον ηλεκτρισμό. Οι διακοπές ρεύματος είναι τρομερές και γίνονται χειρότερες. Μετά βίας μπορούμε να εξασφαλίσουμε μια ή δύο ώρες ηλεκτρισμού κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δεν μπορούμε καν να φορτίσουμε τα κινητά μας, ούτε να εισάγουμε προϊόντα, εξαιτίας του αποκλεισμού κατά της χώρας μας» μας απαντά.
Εξηγεί πως οι λεγόμενες κυρώσεις πλήττουν «τους απλούς ανθρώπους, που μπορεί να μην εμπλέκονται σε καμιά πολιτική δραστηριότητα. Αυτοί δεν έχουν σχέση με τον πόλεμο ή άλλα πολιτικά θέματα, αλλά είναι θύματα των κυρώσεων. Κάθε άνθρωπος επηρεάζεται από τον αποκλεισμό, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Οι φτωχοί άνθρωποι γίνονται φτωχότεροι και η μεσαία τάξη φτωχοποιείται. Πλέον, χάρη στις κυρωσεις, η μαύρη αγορά ελέγχεται από ένα μάτσο καπιταλιστές, οι οποίοι είναι πολύ ικανοποιημένοι, καθώς συσσωρεύουν κεφάλαιο. Οι διεφθαρμένοι ολιγάρχες βγάζουν περισσότερα χρήματα. Άρα, οι κυρώσεις πλήττουν τον λαό και όχι την άρχουσα καπιταλιστική τάξη, που μπορεί να ταξιδέψει, να ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς εδώ κι εκεί και να να συνεχίσει τις δραστηριότητες της. Η χώρας μας είναι στερημένη από το να εισάγει τροφή, πετρέλαιο και άλλα αγαθά για τον λαό, αλλά αυτοί μπορούν να εισάγουν τα πιο νέα μοντέλα iPhone ή αυτοκινήτων».
«Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει κάτι για αυτό, αλλά από την άλλη πλευρά ξέρουμε ότι υπάρχει μεγάλη επιρροή των καπιταλιστών και δεν είναι εύκολο να αγωνιστείς εναντίον τους. Αυτος είναι ο ρόλος μας ως κομμουνιστές» καταλήγει ο πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικής Νεολαίας της Συρίας.
* Τη στιγμή της δημοσίευσης, ο αριθμός των νεκρών από το σεισμό στη Συρία έχει εκτιναχθεί στους 5.810 θανάτους και 14.500 τραυματίες.