Τα τελευταία περίπου 2 χρόνια, ζούμε μια συγκινητικά συντονισμένη προσπάθεια των ιδιωτικών ΜΜΕ και πολλών στελεχών της ΝΔ, να παρουσιάσουν μια εικονική πραγματικότητα βίας, ανομίας και τρομοκρατίας. Να παρουσιάσουν μια πραγματικότητα που ουδόλως συμφωνεί με τα στοιχεία εγκληματικότητας, όπως τα καταγράφουν επίσημοι εγχώριοι και διεθνείς φορείς και κρατικοί οργανισμοί. Υπομονετικά και μεθοδικά, με στόχο την πρόταξη ως προτεραιότητας της περισσότερης ασφάλειας. Μας λένε λοιπόν, ότι στη χώρα που το 1/3 των πολιτών ζει στα όρια της φτώχειας, αυτό που βασανίζει την πλειοψηφία των εξαθλιωμένων οικονομικά ανθρώπων, είναι το έλλειμμα…ασφάλειας και τάξης. Την οποία ασφάλεια μπορεί να την εγγυηθεί ποιος άλλος, αν όχι η παράταξη που έχει εγκολπώσει αρμονικά φιλοχουντικούς, ακροδεξιούς, θερμοκέφαλους μακεδονομάχους και συμπαθούντες τους νεοναζί;
Ωστόσο η ανασφάλεια και το άγχος, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έχουν τις ρίζες τους σε 3 βασικούς πυλώνες: Την εργασία, την οικονομική ασφάλεια και την περιρρέουσα οικονομία. Οι πολίτες δεν οδηγούνται στον ψυχίατρο ή στον ψυχολόγο επειδή φοβούνται ότι θα τους επιτεθεί ο κάθε Ρουβίκωνας, αλλά όταν υπάρχει ανεργία, όταν δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα και να φάνε. Η απόγνωση των πολιτών που έχει κορυφωθεί στη χώρα μας τα τελευταία έτη, οφείλεται στις καταστροφικές πολιτικές επιλογές εκείνων, που την ώρα που ψηφίζουν τάχα μου με δυσαρέσκεια τις «μεταρρυθμίσεις» και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, μας καθοδηγούν να στρέψουμε την οργή μας στο Ρουβίκωνα και να πεισθούμε ότι πηγή της ανασφάλειας μας είναι η ανομία των πανό και των φειγ βολάν.
Στη χώρα που οι πολίτες έχασαν το 30% των εισοδημάτων τους, που η υγεία επιδεινώθηκε δραματικά, με εκτίναξη της κατάθλιψης και του άγχους, με μεγάλη μείωση στο προσδόκιμο ζωής και με αύξηση 43% στις αυτοκτονίες, καλούμαστε να πιστέψουμε ότι κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια και λόγος ανησυχίας για τον πολίτη που ζει στην Καρδίτσα, την Πάτρα και τα Πετράλωνα, αποτελούν οι συμβολικές διαμαρτυρίες μιας ομάδας αναρχικών σε πρεσβείες και δημόσιες υπηρεσίες.
Την ώρα που η επικαιρότητα βρίθει σκανδάλων διαφθοράς, διαπλοκής, φοροδιαφυγής και μαύρου χρήματος, σκάνδαλα που αγγίζουν τα ίδια τα κόμματα και τα στελέχη τους, και που έχουν ζημιώσει το Ελληνικό Δημόσιο κατά δισεκατομμύρια, την ώρα που ο κόσμος απαξιώνει τη Δικαιοσύνη που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κουκουλώνει τα σκάνδαλα ή τα αφήνει ατιμώρητα με ποινές-χάδια, τα κανάλια πατάνε γκάζι στο θέμα ανομία, προσπαθώντας απεγνωσμένα να αλλάξουν την ατζέντα. Και καθώς οι μνημονιακές μεταρρυθμίσεις θα είναι εδώ για πολλά ακόμα χρόνια, βαθαίνοντας την οικονομική κρίση, και κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν έχει πρόθεση να τις αμφισβητήσει, η οργή πρέπει να διοχετευθεί κάπου αλλού.
Δεν είναι πολύ μακρινό το 2015, όταν οι εφημερίδες μιλούσαν για συμβολικές ενέργειες της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας, ο ΣΚΑΙ μιλούσε για απλή εισβολή και δεν αφιέρωνε πάνω από 8 σειρές στην είδηση, και η Καθημερινή μιλούσε με ήπια λόγια για «παρέμβαση- διαμαρτυρία» και «ακτιβιστικές ενέργειες» με «συμβολισμό». Oι τόνοι στις εφημερίδες και στα κανάλια όμως κλιμακωτά ανέβηκαν. Με καθημερινή αναφορά στις ίδιες ενέργειες περίπου ως τρομοκρατικές, τα κανάλια σαν ένας νέος Μπομπ Ρος, τα τελευταία χρόνια άρχισαν να συνθέτουν στον τηλεοπτικό καμβά, ερήμην της πραγματικότητας, μια δυστοπία, μια χώρα που τη μαστίζει η τρομοκρατία και η βία, και ως εκ τούτου έναν τόπο όπου οι πολίτες (πρέπει να ) νιώθουν καθημερινή ανασφάλεια .
Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα
Στην ετήσια έκθεση της Ελληνικής Αστυνομίας, που αναρτήθηκε στις 26 Μαρτίου του 2018 έχουμε την επίσημη διάψευση του αφηγήματος που παρουσιάζει ο ΣΚΑΙ που παίζει ολημερίς το σήριαλ «ανομία και εγκληματικότητα» και της ΝΔ που ακολουθεί κατά πόδας. Τι λέει αυτή η έκθεση;
Καταγράφεται μείωση σε κατηγορίες αδικημάτων που επηρεάζουν άμεσα το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και συγκεκριμένα μειώθηκαν οι ανθρωποκτονίες σε ποσοστό 3,7%, οι ληστείες σε ποσοστό 9,6%, ενώ ανεπαίσθητη διαφοροποίηση της τάξης του 0,8% παρατηρείται στις κλοπές. Στις άλλες κατηγορίες αδικημάτων, μείωση εμφανίζουν οι υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας κατά 49%, παράβασης της νομοθεσίας για την πνευματική ιδιοκτησία κατά 39,7%, οι ζωοκλοπές κατά 36,9%, οι υποθέσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης κατά 26,3%, οι υποθέσεις απατών κατά 14,2% και οι υποθέσεις νομοθεσίας περί όπλων κατά 4,8%.
-Τι και αν το σύνολο σχεδόν των ταξιδιωτικών οδηγών παρουσιάζουν την Ελλάδα σα μια ασφαλή χώρα; «Σε γενικές γραμμές η Ελλάδα είναι μια ασφαλής χώρα για τους τουρίστες». Τι και αν οι οδηγίες του Unites States Department of State Bureau of Diplomatic Security στην έκθεση του 2017 αναφέρουν ότι η Ελλάδα είναι τόπος μέτριας επικινδυνότητας για τρομοκρατία;
-Τι και αν στον κατάλογο με τις πιο ασφαλείς χώρες του κόσμου, η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 46 με ποσοστό ασφάλειας 72.9%; Σύμφωνα μάλιστα με το Global Peace Index, η Ελλάδα από τη θέση 97 που είχε κατρακυλήσει το 2014, βρίσκεται σήμερα στην θέση 73.Τι κι αν τα στοιχεία του Our World In Numbers για την τρομοκρατία στη χώρα μας δείχνουν επίσης ότι όχι μόνο δεν αυξήθηκαν τα περιστατικά, αλλά μειώθηκαν σημαντικά:
Τι κι αν η Αμερικάνικη κυβέρνηση δίνει τα εύσημα στη χώρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας;
Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Εταίρος στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας η Ελλάδα
Τετάρτη, 19 Σεπτεμβρίου 2018
“ Θετικό πρόσημο για την Ελλάδα έχει η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη τρομοκρατία σε διεθνές επίπεδο, η οποία δόθηκε την Τετάρτη στη δημοσιότητα και καταγράφει τη στενή συνεργασία που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στις δύο χώρες μέσω προγραμμάτων ανταλλαγής πληροφοριών και εκπαίδευσης.”
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ο τύπος και τα ιδιωτικά μμε θα συνεχίσει απτόητος να παρουσιάζει το δικό του αφήγημα: τους Έλληνες να τρέμουν από την αυξημένη εγκληματικότητα και να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν. Η Καθημερινή, σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και των στοιχείων περί εγκληματικότητας, γράφει σε άρθρο της στις 30-6-2018 και αφού έχει προηγηθεί 2 μήνες πριν η έκθεση της αστυνομίας περί μείωσης της εγκληματικότητας:
«Με τον φόβο του εγκλήματος το 69% των πολιτών» διαβάζουμε τον τίτλο του άρθου την ίδια στιγμή που στο νοητικό μας ηχείο παίζει παβλοφικά η δραματική μουσική, με την οποία μας σερβίρουν συνήθως τα τέτοιου τύπου ρεπορτάζ τους.
«Η Αθήνα άλλαξε. Ρημαγμένο το κέντρο, οι περιοχές γύρω και κάτω από την Ομόνοια. Κι όχι μόνο. Ο φόβος των πολιτών μήπως πέσουν θύματα εγκληματικής ενέργειας έντονος, καθώς το έγκλημα παρουσιάζει αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια.
Και για πειστήρια παραθέτει μια έρευνα που διενέργησε μια εταιρεία για λογαριασμό της εφημερίδας. Και παρόλο που οι πολίτες σε πλειοψηφία (53,7% ) θεωρούν ότι δεν έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα ή μειώθηκε ( 7,67%) τα τελευταία 2 χρόνια, συνεχίζει το τρομοκρατικό της κρεσέντο ακάθεκτη:
«Ο φόβος του εγκλήματος, ανεξάρτητα από τη βασιμότητά του ή μη, επηρεάζει αποφασιστικά την καθημερινή ζωή των πολιτών, δηλητηριάζει τον κοινωνικό ιστό και διαμορφώνει αρνητικό κοινωνικό και ψυχολογικό κλίμα μεταξύ των πολιτών».
Αν δεν υπήρχε ο Ρουβίκωνας, θα έπρεπε να τον εφεύρουν
Η αιδώς και η μετριοπάθεια, είναι μια άγνωστη λέξη για τους πολιτικούς καριέρας, και δεν διστάζουν να εξισώσουν καταδικασμένους δολοφόνους με ανθρώπους που πετάνε χαρτάκια. Για να φανούν χρήσιμοι ως το αντίπαλον δέος των «φιλό-τρομοκρατών», και να διαφοροποιηθούν από τους κυβερνητικούς εφαρμοστές και χειροκροτητές του Μνημονίου, η αξιωματική αντιπολίτευση, κατά κύριο λόγο, με κορυφαία στελέχη της έχουν πάρει εργολαβία τη διασπορά της θεωρίας της ανομίας. Της βολικής και μονομερούς ανομίας ωστόσο, που ποτέ δεν συμπεριλαμβάνει στο κάδρο τα οικονομικά σκάνδαλα που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη και που κλονίζουν, και δικαιολογημένα, την εμπιστοσύνη σε θεσμούς και δικαιοσύνη.
«Δημοσιογράφος ΕΡΤ: Δε φοβάμαι τον Ρουβίκωνα. Ντόρα Μπακογιάννη: Και ο Παύλος δε φοβόταν»
Είμαστε 2, είμαστε 3, είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Η αγωνία να βγάλουν από το καπέλο τρομοκράτες, αλλά και να γυαλίσουν το προφίλ τους ως θαρραλέοι αλλά διωκόμενοι αγωνιστές της Δημοκρατίας, οδηγεί δημοσιογράφους και πολιτικούς από τη μια να εξευτελίζονται δημόσια, από την άλλη να ανοσιουργούν απέναντι σε ιστορικά γεγονότα.
Ο παρουσιαστής του ΣΚΑΙ Ά. Πορτοσάλτε πριν μερικές ημέρες παρουσίασε τον εαυτό του διωκόμενο και θύμα «επίθεσης», όταν άγνωστοι έγραψαν με μαρκαδόρο υβριστικά μηνύματα έξω από το σπίτι του. Αλλά τα όρια της χυδαιότητας τα ξεπέρασε όταν παρομοίωσε τον εαυτό του με τα θύματα του Χίτλερ: «Νιώθουμε σαν τους Εβραίους με το αστεράκι στο πέτο και με το σημαδεμένο σπίτι στην εποχή της ναζιστικής Γερμανίας» είπε, αναγκάζοντας το Ισραηλίτικο Συμβούλιο Ελλάδας με ανακοίνωση του να τον βάλει στη θέση του:
«Οι «Εβραίοι στις γειτονιές της Χιτλερικής Γερμανίας», που διώκονταν μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν Εβραίοι, δεν είχαν ούτε δική τους εκπομπή στο ραδιόφωνο, ούτε καν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, κριτικής και διακίνησης ιδεών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τους έκαψαν τα βιβλία και τις συναγωγές τους, τους έκλεισαν τα καταστήματα, τους εκτόπισαν από τα σπίτια τους και τους εξόντωσαν στα στρατόπεδα θανάτου. Τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν ούτε να ταυτίζονται ούτε να σχετικοποιούνται στο πλαίσιο οιασδήποτε πολιτικής αντιπαράθεσης»
Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης στο πλαίσιο της επίθεση των αναρχικών στις 7/6 στον Οικοδομικό Προμηθευτικό Συνεταιρισμό Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων Αθήνας, όπου πραγματοποιήθηκε ως κίνηση «αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα» στην οδό Γενναδίου, προσπάθησε να αποκομίσει πολιτικό όφελος και να παρουσιάσει τον εαυτό του ως στόχο και θύμα της επίθεσης, κάνοντας ηρωικές αναρτήσεις αντίστασης, παρότι η οργάνωση αργότερα με προκήρυξη της διευκρίνισε ότι δεν ήταν εκείνος ο στόχος τους. Δυστυχώς οι επικίνδυνες αποστολές του βουλευτή έληξαν άδοξα για εκείνον, με το σχηματισμό δικογραφίας σε βάρος του αστυνομικού του φρουρού για άσκοπους πυροβολισμούς.
Διαβάζοντας λίγο παλιότερα, το αιτιολογικό του εισαγγελέα στην καταδίκη της Πόλας Ρούπα για τρομοκρατία, μου τραβάει την προσοχή ένα σημείο :
«…(της) ασκήθηκε δίωξη για συγκρότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, με τρόπο, έκταση και υπό συνθήκες που είναι ικανές να βλάψουν ένα πληθυσμό, να βλάψουν σοβαρά και να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις, συνταγματικές, πολιτικές και οικονομικές δομές».
Σκεπτόμενη πόσο λεπτομερειακά περιέγραφε το Μνημόνιο, ανατρίχιασα.
Η εγκληματική κάλυψη της πραγματικής ανομίας των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, και της πραγματικής βίας των ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων, με σιωπή ή την υποβάθμιση της βαρύτητας τους, με το θάψιμο τους στον πάτο της ειδησεογραφίας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το διαζύγιο των συστημικών μ.μ.ε και πολιτικών προσώπων και κομμάτων με την πραγματικότητα είναι οριστικό, και κείνοι λειτουργούν σαν γονείς που προσπαθούν με κίβδηλα τεκμήρια να πάρουν την κηδεμονία μας. Δείχνει την ανεπάρκεια και την απροθυμία του πολιτικού προσωπικού να απευθυνθεί στα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα από τη λιτότητα, και όσο ο πολιτικός στρουθοκαμηλισμός θα τα αφήνει να διογκώνονται, τόσο στην εξίσωση θα εισχωρεί η ανάγκη να κατασκευάζονται εσωτερικοί εχθροί και τρομοκράτες.