Η χώρα μας έχει ένα νεοναζιστικό κόμμα στη βουλή και διάφορες φυλλάδες που υπηρετούν με συνέπεια και αυταπάρνηση τον πιο εμετικό ρατσιστικό λόγο. Η «Καθημερινή» δεν χρησιμοποιεί χρώμα και πηχυαίους τίτλους στο πρωτοσέλιδο, δεν κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τίτλο «Με τον λούτσο στο χέρι» και φωτογραφία του πρωθυπουργού, συνεπώς θα έλεγε κανείς πως υπηρετεί μια δημοσιογραφία υψηλότερου επιπέδου. Αυτό πιστοποιούσαν για πολλά χρόνια οι συνεργασίες της με αξιόλογους δημοσιογράφους και της Αριστεράς, που σιγά σιγά απολύονται ή υποβαθμίζονται.
Αυτή τη στιγμή η εφημερίδα «Καθημερινή», σε μια χώρα όπου οι ναζιστές είναι τρίτη πολιτική δύναμη, θεωρεί σκόπιμο να ισχυριστεί πως τα παιδιά των προσφύγων εκπαιδεύονται για να γίνουν τρομοκράτες. Κάθε προσφυγόπουλο θα είναι στα μάτια των αναγνωστών της ο δυνάμει φονιάς μας. Πώς τεκμηριώνεται αυτό; Ποιο είναι το ρεπορτάζ; Ποια είναι τα στοιχεία; Δεν τεκμηριώνεται, δεν υπάρχει ρεπορτάζ, δεν υπάρχουν στοιχεία. Υπάρχει μια ενιαία ρητορική μίσους που τη χρησιμοποιεί όλο το δεξιό πολιτικό φάσμα, είτε προσποιείται πως είναι η έξαλλη φωνή των αγανακτισμένων φασιστών είτε το κέντρο των ανθρώπων της κοινής λογικής.
Η «Καθημερινή» συνεχίζει τη συνεργασία της με μια από τις πιο χυδαίες παρουσίες του δημοσιογραφικού χώρου, τον Στέφανο Κασσιμάτη, και τώρα υιοθετεί στο κύριο άρθρο της την επιχειρηματολογία του Στέφανου Χίου. Όλη η επίκληση της μετριοπάθειας και του κοινού νου είναι εργαλείο πολεμικής για την αποδόμηση του αντιπάλου, ίσα ίσα για να ισχυριστεί ο καθένας ότι διεκδικεί το αποκλειστικό προνόμιο να είναι νηφάλιος και λογικός στις απόψεις του. Το να οδύρεται το συγκρότημα Αλαφούζου για το χτύπημα στον Παπαδήμο το καταλαβαίνω και το θεωρώ μια θεμιτή διαφορά πολιτικής προοπτικής. Η αναφορά στα σχολεία τρομοκρατών και στη νέα γενιά που ετοιμάζεται από τα προσφυγόπουλα όμως είναι η εφημερίδα «Μακελειό» που άλλαξε γραφίστα.
Υ.Γ. Ευχαριστώ την Ιλεάνα Μορώνη που σχολίασε το άρθρο στο Facebook της, θα μου είχε διαφύγει και θα ήταν κρίμα.