O νέος Σύλλογος Γονέων 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών καταγγέλλει τον άγριο ξυλοδαρμό γονιού χθες το βράδυ στο γήπεδο μπάσκετ του λόφου Στρέφη ενώ βρισκόταν μαζί με τα παιδιά του, όταν προσπάθησε να υπερασπιστεί κοπέλα που ήθελε να περάσει στον χώρο αλλά δεν της επιτρεπόταν η είσοδος.

Ο Σύλλογος αναφέρει πως ο άνθρωπος φέρει οίδημα στο κεφάλι, μώλωπες στα χέρια, στο πρόσωπο και σ’ όλο του το σώμα, ενώ δέχτηκε και χημικά στο πρόσωπο.

Υπενθυμίζουμε πως ο γονιός συνελήφθη και κρατείται στη Γ.Α.Δ.Α. με κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, βία κατά υπαλλήλου κι απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Το συμβάν όπως βιντεοσκοπήθηκε χθες το βράδυ από κατοίκους στα πέριξ:

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων:

EΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ ΓΟΝΙΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ. ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΤΕ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΤΕ

«Θύμα άγριου ξυλοδαρμού από αστυνομικούς των ΥΜΕΤ έπεσε γονιός του σχολείου μας ενώ βρισκόταν στο γήπεδο μπάσκετ του λόφου Στρέφη μαζί με τα παιδιά του. Ο Δ. ξυλοκοπήθηκε άγρια μπροστά στα παιδιά του όταν προσπάθησε να υπερασπιστεί κοπέλα που ήθελε με την παρέα της να περάσει από τον χώρο του γηπέδου και τους απαγορεύτηκε η διεύλευση τη στιγμή που ήδη υπήρχε κόσμος μέσα. Έχει οίδημα στο κεφάλι, μώλωπες στα χέρια, στο πρόσωπο και σ’ όλο του το σώμα, ενώ δέχτηκε και φυσουνιά χημικών στο πρόσωπο. Σαν να μην έφτανε όλο αυτό συνελήφθη και κρατείται στη Γ.Α.Δ.Α. με κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, βία κατά υπαλλήλου κι απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης. (https://www.youtube.com/watch?v=ZCTW2b6b2kE)

Με αφορμή την κατασκευή σταθμού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και την ανάπλαση του λόφου Στρέφη από την ιδιωτική εταιρία Prodea η γειτονιά μας βρίσκεται υπό κατοχή. Τη Δευτέρα, 4/10, στον λόφο Στρέφη στήθηκε το πρώτο εργοτάξιο, ενώ τα συνεργεία συνοδεύονταν από πάνοπλες δυνάμεις αστυνομικών, οι οποίες και εγκαταστάθηκαν κατά μήκους του λόφου και των γύρω δρόμων. Η διέλευση στον λόφο παρεμποδίζεται διαρκώς μέσα στην ημέρα. Ήδη το πρωί της Τρίτης πήγαμε τα παιδιά μας σχολείο περνώντας μέσα από τις διμοιρίες. Στην επιστροφή δε κάποιοι γονείς παρεμποδίστηκαν να κάνουν το συνηθισμένο δρομολόγιο επιστροφής προς το σπίτι τους, ενω σε άλλους/ες ζητήθηκε και άδεια από τον δήμο για να τους επιτραπεί να κάτσουν στο θεατράκι του λόφου!

Κλούβες της αστυνομίας βρίσκονται διαρκώς παρκαρισμένες στην είσοδο του γηπέδου. Το απόγευμα η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τρομακτική με τις διμοιρίες να αυξάνονται και τις συμπεριφορές των ανδρών της αστυνομίας να ξεφεύγουν μέχρι τώρα σε λεκτικό επίπεδο και το βράδυ της 5ης Οκτωβρίου πλέον και σε επίπεδο πρακτικής.

Εδώ και καιρό καταγγέλλουμε αυτό που συμβαίνει. Εδώ και καιρό φωνάζουμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε έτσι. Εδώ και καιρό ανησυχούμε για εμάς και τα παιδιά μας που είναι διαρκώς εκτεθειμένα σε εικόνες και πρακτικές βίας. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Αλλά τι να απαντήσεις σε ένα παιδί όταν σε ρωτάει γιατί δεν μπορεί να παίξει ελεύθερο στο πάρκο που μέχρι τώρα έπαιζε κάθε μέρα; Τι να απαντήσεις σε ένα παιδί που ρωτάει “γιατί οι κύριοι κρατάνε όπλα”; Τι να απαντήσεις σε ένα παιδί που χθες το βράδυ έβλεπε από το μπαλκόνι του να χτυπάνε κόσμο κάτω από το σπίτι του αυτοί που θεωρητικά το προστατεύουν;

Δεν πρόκειται για μια αφήγηση στο αστυνομικό δελτίο ειδήσεων. Είναι η καθημερινότητα όσων ζούμε σε αυτήν τη γειτονιά και πια έχει ξεπεράσει τα όρια της επικινδυνότητας. Στη θέση του Δ. θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε από εμάς που καθημερινά ανεβαίνουμε στον λόφο για να παίξουν τα παιδιά μας ελεύθερα, να βρεθούμε με τους φίλους και τις φίλες μας. Θα μπορούσε να είναι ένας έφηβος-μια έφηβη που επιστρέφει από προπόνηση μπάσκετ. Θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος που περπατά αμέριμνος, ένα άνθρωπος που βγάζει βόλτα τον σκύλο του, ένας άνθρωπος που θέλει να βρίσκεται σε έναν δημόσιο χώρο και δεν του επιτρέπεται.

Για την αστυνομία που φυλάει λαμαρίνες και δέρνει κόσμο λεφτά υπάρχουν. Για τα σχολεία μας που τα μπαλκόνια πέφτουν στο κεφάλι των παιδιών και έχουν να συντηρηθούν από τότε που χτίστηκαν δεν υπάρχουν. Και τελικά, κύριε δήμαρχε ας μιλήσουμε καθαρά για τις παρανομίες και τα εγκλήματα που πράγματι συμβαίνουν. Είναι παράνομο και εγκληματικό να έχεις παιδιά να κάνουν μάθημα σε τάξεις με μούχλα. Είναι παράνομο και εγκληματικό με την πρώτη βροχή να πλημμυρίζει ολόκληρο σχολείο και να αοπεγκλωβίζονται νήπια. Είναι παράνομο και εγκληματικό να πέφτουν μεταλλικές εσωτερικές πόρτες και ξύλινα ντουλάπια εν ώρα μαθήματος. Είναι παράνομο και εγκληματικό να σε παρακαλάνε για μια ράμπα και τελικά, να τη φτιάχνεις χωρίς καν να έχεις εξασφαλίσει την πρόσβαση σε αυτήν.

Όσο για τον Στρέφη… Εκατομμύρια θα δοθούν για μια ανάπλαση από ιδιωτική εταιρία που αλλάζει χαρακτήρα και ουσιαστική χρήση στον μοναδικό ελεύθερο χώρο μας, στη μοναδική ανάσα πρασίνου στην περιοχή μας, στον λόφο μας όταν το μόνο που χρειάζεται είναι αντιπλημμυρικά έργα που του αντιστοιχούν, πυρασφάλεια, φροντίδα και συντήρηση του πρασίνου και των αθλητικών εγκαταστάσεων από τις υπηρεσίες του δήμου στον οποίο πληρώνουμε υπέρογκα τέλη χωρίς κανένα αντίκρισμα.

Επιτέλους! Αφήστε μας να ζήσουμε εδώ που διαλέξαμε να ζούμε!
Όχι άλλες μπίζνες στο όνομά μας και με τα λεφτά μας.

Σήμερα Τετάρτη, 6/10, στις 12 το μεσημέρι ο Δ., ο μπαμπάς, ο φίλος, ο γείτονας περνάει αυτόφωρο στο κτίριο 16 και θα είμαστε εκεί. Γιατί χτυπήσατε πάλι εμάς.
Και στον λόφο μας εκεί θα είμαστε. Κάθε μέρα. Με τα παιδιά μας, την παρέα μας, μόνοι και μόνες, όπως εμείς θέλουμε και επιλέγουμε και όχι όπως εσεις προσπαθείτε να μας επιβάλετε μόνο με καταστολή και ξύλο. Και ξέρετε εκεί στον λόφο είναι ψηλά και έχει καλή ακουστική. Θα μας ακούτε να μιλάμε, να γελάμε, να τραγουδάμε για όσο καιρό θα ζούμε σε αυτόν… ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ»