Μιλώντας από το βήμα του δεύτερου φόρουμ της Πρωτοβουλίας του Δρόμου του Μεταξιού (Belt and Road Initiative), που διεξάγεται στο Πεκίνο, ο Α. Τσίπρας έπλεξε το εγκώμιο της κινέζικης εταιρίας COSCO που εκμεταλλεύεται εμπορικά το λιμάνι του Πειραιά, υποστηρίζοντας ότι «το λιμάνι εξελίσσεται σε παγκόσμια πύλη προς την Ευρώπη για προϊόντα που έρχονται από κινεζικά και ασιατικά λιμάνια μέσω της Διώρυγας του Σουέζ».

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, ο σύγχρονος «Δρόμος του Μεταξιού» περνάει από την Ελλάδα και της δίνει τη δυνατότητα να πιάσει τους περιφερειακούς οικονομικούς στόχους στους οποίους στοχεύει η κυβέρνηση, ώστε να αφήσει πίσω της την κρίση και την εξάρτηση από τους δανειστές της. Υπογράμμισε ότι θέλει τα Βαλκάνια να αποτελέσουν τη γέφυρα ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή.

«Για την Ελλάδα, είναι εμφανές ότι οι στοχεύσεις της Πρωτοβουλίας του σύγχρονου “Δρόμου του Μεταξιού” συμβαδίζουν με τους περιφερειακούς οικονομικούς στόχους που έχουμε θέσει και που θέλουμε να προωθήσουμε, αφήνοντας πίσω μας την κρίση και την εξάρτηση από τους δανειστές μας. Η συνεργασία και η εξωστρέφεια είναι το μέλλον.

Η Ελλάδα, σήμερα, εκμεταλλεύεται τη μοναδική γεωπολιτική της θέση στο αντάμωμα τριών ηπείρων, καθώς και τον ρόλο της ως δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια στη ναυτιλία και τον τουρισμό. Θέλουμε η γειτονιά μας, η ΝΑ Μεσόγειος αλλά και τα Βαλκάνια να μην είναι το σύνορο ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, αλλά να είναι η γέφυρα ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή. Να γίνει η περιοχή μας παγκόσμιος κόμβος μεταφορών, ενέργειας και εμπορίου».

Ανέφερε πως «ο σύγχρονος δρόμος του μεταξιού μπορεί να αποτελέσει ένα όραμα και μία πρωτοβουλία με εξαιρετικά σημαντική στόχευση που θα αφορά το μέλλον αλλά θα παίρνει παραδείγματα από το παρελθόν», επισημαίνοντας ότι  «η σχέση ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή ήταν πάντα μια σχέση ιδιαίτερη». Έκανε λόγο για νέα εποχή που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και στους διεθνείς κανόνες και δίνει τη δυνατότητα να πάψει να υπάρχει «πόλεμος και αντιπαράθεση» ανάμεσα σε Κίνα και Ευρώπη.

«Ο πόλεμος και η αντιπαράθεση δηλητηρίαζε πάντα τις σχέσεις ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή αλλά υπήρχε πάντοτε κι ένα νήμα ειρήνης και συνεργασίας που ένωνε την Ευρασία, τη Δύση και την Ανατολή. Και αυτό ήταν το νήμα του εμπορίου. Η ιστορία του ελληνικού λαού ως δύναμη πολιτισμού, ως δύναμη εμπορίου, ως δύναμη ναυτιλίας και διπλωματίας ήταν πάντοτε στενά συνδεδεμένη με αυτό το ειρηνικό νήμα, που ένωνε πάντοτε τη Δύση με την Ανατολή. Σήμερα, με σύγχρονους όρους πρέπει πάλι να δουλέψουμε για την ανάπτυξη αυτού του ειρηνικού νήματος, με σύγχρονους όρους, που σημαίνει με όρους παγκόσμιου διαδρόμου διασυνδεσιμότητας. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να δουλέψουμε όλοι μαζί, με εξωστρέφεια και με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στους διεθνείς κανόνες».