«Η Χρυσή Αυγή ασκεί μόνο βία. Συγκριτικά με το κακό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που ασκεί τη βία της εξουσίας επάνω σε χιλιάδες ανθρώπους συγχρόνως και η οποία μεταβιβάζεται σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο επικίνδυνος για τον τόπο και την Ευρώπη ολόκληρη. Τις κορδελίτσες περί ναζιστών και φασιστών, τυλίξτε τις στα κενά κουτάκια της σκέψης σας. Πιο φασίστες, πιο παρανοϊκοί, πιο ολοκληρωτικοί από τον ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του, δεν υπάρχουν. Οι Χρυσαυγίτες, έχουν έστω μια ιδεολογία. Οι Συριζαίοι δεν έχουν τίποτα, δεν αγαπούν ούτε τον Έλληνα, ούτε τη χώρα, όπως έστω εντελώς λάθος, αγαπάει η Χρυσή Αυγή. Αν η Χρυσή Αυγή είναι το αυγό του φιδιού, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φίδι».

Αυτό το κείμενο της Έλιας Ζερβού προσυπογράφει ο Θάνος Τζήμερος αναδημοσιεύοντάς το στο facebook του, με τον τίτλο «Για όσους δεν κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο». Με άλλα λόγια, ο Τζήμερος είναι φασίστας. Εδώ και αρκετά χρόνια η κατηγορία του φασισμού εκτοξευόταν προς οποιονδήποτε επιδείκνυε αυταρχική συμπεριφορά, γιατί δεν μας περνούσε από τον νου ότι στην Ελλάδα θα υπήρχε κόμμα υμνητών του Χίτλερ που τα ποσοστά του ξεπερνούν το 10%. Έχουμε μείνει με ένα κενό στη γλώσσα λοιπόν, τώρα που χρειάζεται να πούμε ότι όταν αποκαλούμε κάποιον φασίστα δεν μιλούμε μεταφορικά, αλλά εννοούμε ακριβώς ότι ασπάζεται όσα πρεσβεύει ιστορικά ο φασισμός.
 
Γιατί έχει σημασία τι πιστεύει ο Θάνος Τζήμερος ως εκπρόσωπος ενός εξαφανισμένου κόμματος; Γιατί γνωρίζουμε πως το κεφάλαιο, δια των εκπροσώπων του, δεν έχει κανένα πρόβλημα να συμμαχήσει με τέρατα προκειμένου να γίνει η δουλίτσα του. Το γνωρίζαμε από την πρόσφατη ιστορία, από τις συμμαχίες ανθρώπων σαν τον Ωνάση και άλλους με τη δική μας χούντα (στο βιβλίο του Γιώργη Κρεμμυδά για τους συνεργάτες της χούντας υπάρχει και ωραία φωτογραφία χειραψίας του Ωνάση με τον Παπαδόπουλο), και το λέμε ως μια δυνατότητα της ιστορίας, όταν το κεφάλαιο ανησυχήσει ότι η Αριστερά σηκώνει κεφάλι (ακόμη και αν αυτή η Αριστερά είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ με πολύ νερό στο κρασί του). Με αφορμή τη στάση της Χρυσής Αυγής στο ζήτημα της εξαγοράς του υγιούς μέρους της ΑΤΕ από την τράπεζα Πειραιώς και στην τροπολογία ρύθμισης των χρεών των ΠΑΕ, ξαναθυμηθήκαμε πως ο λόγος για τον οποίον τόσοι αξιοπρεπείς κύριοι με γραβάτες υπερασπίζονται τους φονιάδες, είναι πως οι φονιάδες δεν τους εμποδίζουν να κάνουν τη δουλειά τους. Εκτονώνονται με μια φιλολαϊκή ρητορική, όπως ο Μεταξάς που έλεγε «θα στηρίξωμεν το αστικό καθεστώς υπό μίαν προϋπόθεσιν: ότι τούτο θα κάμη θυσίας υπέρ των πενομένων τάξεων». Η συνέχεια είναι γνωστή, ξέρετε: το αστικό καθεστώς σκίζεται στις θυσίες άμα το στηρίζεις. Αυτό έκανε τον Σπύρο Λιναρδάτο να δηλώνει πως η μεταξική δικτατορία ήταν παράδεισος για τα μεγάλα κεφαλαιοκρατικά συγκροτήματα. Όσο για τον Χίτλερ, οι εταιρείες που άνθισαν στον καιρό του μερικές φορές δεν έκαναν καν τον κόπο να αλλάξουν το όνομά τους μετά. Οι άνθρωποι είναι πολύ ανεκτικοί απέναντι στους επιτυχημένους επιχειρηματίες, φαίνεται.
 
Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι ότι αρχίζουν σιγά σιγά να ξεπετάγονται αυτοί που δίνουν σάρκα και οστά σε κάτι που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ένα ιστορικό δίδαγμα ή μια ενοχλητική προβολή στο μέλλον: καλογυαλισμένοι γραβατωμένοι αστοί που δηλώνουν αδίστακτα ότι δεν έχουν πρόβλημα να λιώνει η Χρυσή Αυγή και κανένα κεφάλι Πακιστανού το βράδυ στον δρόμο, αρκεί να γίνεται η δουλειά τους. Αναλογίζομαι την καταπληκτική φράση «η Χρυσή Αυγή ασκεί μόνο βία». Τι θα πει «μόνο» βία; Λίγο είναι; Σε σχέση με τι είναι λίγο; Παρατηρήστε τους έναν έναν. Ο Τζήμερος ξεκίνησε ως αξιοπρεπής κύριος που έπεισε φίλους και γνωστούς μας ότι θα ασκήσει πολιτική χωρίς πολιτικούς. Ο οπορτουνισμός του πρωτοεκδηλώθηκε με την απόφασή του να συνεργαστεί με τον Στέφανο Μάνο για να δείξει πώς είναι η πολιτική χωρίς πολιτικούς, ενώ στη συνέχεια δήλωνε ευθαρσώς ότι θα συνεργαστεί μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τώρα κλείνει το ματάκι του και στη Χρυσή Αυγή, ανερυθρίαστα. Όποιος είχε διαβάσει τις προτάσεις του για το μεταναστευτικό ήξερε βεβαίως από την αρχή ότι ήταν ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Τώρα προχωράει ένα βήμα παραπέρα, και βεβαίως δεν τα έχουμε δει όλα. Ας μη μας μπερδεύει ο τυχοδιωκτισμός του, ο τυχοδιωκτισμός θα οδηγήσει πολλούς στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Εκτός από τους αγνούς ιδεολόγους που εδώ και δεκαετίες ονειρεύονταν κρεματόρια και υμνούσαν το Άουσβιτς, θα υπάρξουν και αυτοί που θα βρουν μια ζεστή φωλίτσα εκεί για να κάνουν τις μπίζνες τους, αδιαφορώντας για το αίμα. «Μόνο βία» είναι, όπως λέει  και η Ζερβού.

Δύο πράγματα είναι κρίσιμο να σκεφτούμε με αυτή την αφορμή. Το πρώτο είναι μια προέκταση της συζήτησης που έγινε για τη Χρυσή Αυγή μεταξύ των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου. Απευθύνομαι σε όλους τους καλοπροαίρετους που πίστεψαν στην «πολιτική χωρίς πολιτικούς». Τώρα πια ξέρουν, συνεπώς η στήριξή τους σε μια τέτοια πολιτική συνιστά συνειδητή υπεράσπιση του ρατσισμού. Το δεύτερο είναι πως πολύ σύντομα θα ξεπεταχτούν κι άλλα φυντάνια, με την ανακατανομή του πολιτικού σκηνικού που βρίσκεται σε εξέλιξη, που θα πουν ότι μερικά λιωμένα κεφάλια μεταναστών δεν πειράζουν, αρκεί να μην εμποδίζονται οι επενδύσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τζήμερος και οι όμοιοί του δηλώνουν δίχως ντροπή ότι δεν ενοχλούνται από τους φόνους. Υπάρχει λόγος: η προβολή που του παρέχουν τα ΜΜΕ δίνεται σε αντάλλαγμα γι’ αυτή την υπηρεσία.