Η απόφαση επίσης για μεταφορά των αποθεματικών των δήμων στην Τράπεζα της Ελλάδας δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε εύκολη. Ειδικά όταν στο παρελθόν η Αριστερά έχει τονίσει τη σπουδαιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης και έχει καταγγείλει την υποχρηματοδότηση που μειώνει τα περιθώρια παρέμβασης στις τοπικές κοινωνίες.
Οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν ευθύνη να υπερασπίζονται και την αυτονομία τους και τη δημοκρατία και να στέκονται απέναντι σε αποφάσεις της εξουσίας, όταν δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολλών καλών ανθρώπων αυτού του τόπου. Δυστυχώς όμως δεν το έπραξαν ούτε όταν ο Φούχτελ και η παρέα του έκαναν πάρτυ στους δήμους, ούτε όταν εργαζόμενοι της τοπικής αυτοδιοίκησης απολύονταν και έμπαιναν σε διαθεσιμότητα, ούτε όταν εργολάβοι έπαιρναν τις δραστηριότητες ων οργανισμών που διοικούσαν, ούτε όταν οι συμπολίτες τους ζητούσαν να επανασυνδεθεί το ρεύμα που τους έκοβε η ΔΕΗ.
Δεν τόλμησαν στην πλειοψηφία τους –με εξαίρεση κάποιους ηρωικούς δημάρχους- να πάρουν θέση για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα, ενώ δεν δίσταζαν να δηλώσουν πως είναι με «το γκουβέρνο» και πως δεν μπορούν να καταπατήσουν νόμους του κράτους.
Μερικούς μήνες μετά από τον νομιμόφρονα κ. Καμίνη , μέχρι τον Πατούλη και τον τρισμέγιστο Αγοραστό, οι δήμαρχοι της Ενωμένης Δεξιάς αρνούνται να εφαρμόσουν νόμο του ελληνικού κράτους και κρατώντας κατσαρόλια στα χέρια δεν παραδίδουν τα αποθεματικά τους. Τουλάχιστον κάποιοι είναι ειλικρινείς και ευθαρσώς δηλώνουν πως με τα χρήματα αυτά πρέπει να πληρώσουν τους εργολάβους των δήμων.
Είναι ίσως το πρώτο οργανωμένο κίνημα αντίδρασης στην Αριστερή κυβέρνηση, που θυμίζει Λατινική Αμερική και αποδεικνύει γιατί τον περασμένο Μάιο η Αριστερά όφειλε να δώσει πιο αποφασιστικά τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών, ξεπερνώντας το 3% και τη δική σου ψήφο.
Τώρα που ο πόλεμος ξεκίνησε ας πάρουν πρωτοβουλία οι τοπικές κοινωνίες για να εξηγήσουν απλά και καθαρά στους δημάρχους αν είναι με αυτούς ή με την κυβέρνηση.