του Δημήτρη Τσίρκα

Εν τω μεταξύ, η τελευταία φορά που η Γαλλία κέρδισε πόλεμο ήταν επί Ναπολέοντα του Βοναπάρτη. Από τότε μετρά μόνο ταπεινωτικές ήττες και αν δεν υπήρχαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα θα ήταν επαρχία της Γερμανίας.

Σε ένα πράγμα όμως διαπρέπει η Γαλλία: στη διεθνή πειρατεία.

Ιδίως στις πρώην αποικίες της στην Αφρική όπου υποδαυλίζει ατελείωτους βρώμικους πολέμους και στηρίζει εγκληματικά καθεστώτα, ώστε οι εταιρείες της να συνεχίσουν να λυμαίνονται τον πλούτο αυτών των χωρών.

Σε μια τέτοια σύγκρουση στο Σαχέλ συμφώνησε η Ελλάδα να στείλει στρατό.

Οι πτωχευμένοι Έλληνες θα πληρώσουν 10 δισ. ευρώ πυροδοτώντας μια νέα κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία που δεν μπορούν να κερδίσουν και παράλληλα θα σκοτώνονται στις ερήμους της Αφρικής για το… εθνικό συμφέρον.

«Θέλετε αναδρομικά ή φρεγάτες;», είπε ο Γεραπετρίτης στους συνταξιούχους που διαμαρτύρονταν για την ακρίβεια και τις συντάξεις πείνας. Κυνικός αλλά ειλικρινής. Οι εθνικές φαντασιώσεις μεγαλείου κοστίζουν ακριβά.

Και όσο οι νέοι θα εγκαταλείπουν κατά χιλιάδες την παρηκμασμένη χώρα για άλλες πολιτείες, οι ξεμείναντες πίσω γέροι θα διασκεδάζουν τη φτώχεια τους με τα γραφικά του ΣΚΑΙ με τις ψηφιακές φρεγάτες και τα υπερσύγχρονα ραφάλ που «εξοργίζουν» τους Τούρκους.

Χωρίς αναδρομικά και θέρμανση, με κομμένο το ρεύμα, αλλά με φουσκωμένο το εθνικό το φρόνημα.