Πέραν της μείωσης του όγκου του συντελεστή εργασία στην παραγωγική διαδικασία, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης συνδέονται αρνητικά και με την παραγωγικότητα, η οποία με τη σειρά της προσδιορίζει τη μεταβολή του ΑΕΠ, και κυρίως τη διατηρησιμότητα της ανταγωνιστικότητας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε όσους κλάδους «ανθεί» η επένδυση στις νέες τεχνολογίες απουσιάζουν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Oι ενδείξεις από την ενδοσκόπηση της αυξητικής πορείας των ευέλικτων μορφών εργασίας δείχνουν ότι αυτά τα θεσμικά εργαλεία μείωσης του κόστους εργασίας (μερική και προσωρινή απασχόληση, εκ περιτροπής εργασίας κ.λπ.), είναι πολύ πιθανό να λειτουργούν ως υποκατάστατα και αντικίνητρα επενδύσεων για τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και την οργανωτική αναδιάρθρωση της παραγωγής.
Η αύξηση των ευέλικτων μορφών εργασίας είναι πιθανό να εγκλωβίζει επιχειρήσεις και κλάδους της οικονομίας σε φαύλο κύκλο απουσίας επενδύσεων, χαμηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης και χαμηλής παραγωγικότητας, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του ΙΝΕ ΓΣΕΕ.
Αύξηση κατά 28,4% της μερικής απασχόλησης
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι την περίοδο 2008-2014 η μερική απασχόληση αυξήθηκε κατά 28,4% και ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης το 2014 ήταν στο 9,5%.
Η προσωρινή απασχόληση, αν και περισσότερο διαδεδομένη, καθώς καλύπτει μεγαλύτερο φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας, μειώθηκε την ίδια περίοδο κατά 24%, διατηρώντας ωστόσο το μερίδιό της στο 7,5% της συνολικής απασχόλησης.
Η ευελιξία της αγοράς εργασίας ενισχύθηκε ωστόσο και από τη δυνατότητα απόλυσης χωρίς αποζημίωση των εργαζομένων που δεν έχουν συμπληρώσει ένα χρόνο στην επιχείρηση.
Στην πλειονότητά τους οι κλάδοι που αύξησαν την παραγωγικότητά τους εμφάνισαν είτε μείωση της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης είτε περιορισμένη αύξηση, υπό την επίδραση κυρίως της γενικότερης τάσης αύξησης της μερικής απασχόλησης.