Ο πρώτος, με ένα σκεπτικό στηριζόμενο σε καθαρά εκδικητικά – τιμωρητικά «εξωνομικά κριτήρια» και «εμφυλιοπολεμικά προτάγματα» απέρριπτε τη συγκεκριμένη υφ’ όρον απόλυσή, για να έρθει από τον αντεισαγγελέα Εφετών Κωνσταντίνο Σοφουλάκη η αυθαίρετη κατάργηση κάθε υπολογισμού προσμέτρησης ποινής, σύμφωνα με όλους τους Πίνακες Υπολογισμού Ποινής, τις βεβαιώσεις και τα Πιστοποιητικά κράτησης από τις αρμόδιες υπηρεσίες των Σωφρονιστικών Καταστημάτων, ο οποίος ξεπερνάει στην πραγματικότητα τα 27 χρόνια.
Πρόθυμοι εισαγγελείς και Δικαστικά Συμβούλια
Ο αντεισαγγελέας Εφετών αδειάζοντας ουσιαστικά όλο το αρμόδιο σύστημα των φυλακών, Εισαγγελέα, Διεύθυνση, ΚΕΜ, ΚΕΠΑ αλλά και τους γιατρούς του νοσοκομείου των φυλακών, επεμβαίνοντας αυθαίρετα στο τρόπο επιμέτρησης της ποινής για τον βεβαιωμένα με «98% αναπηρία, εφ’ όρου ζωής» Σ. Ξηρό, στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων το άρθρο 110 Α του Ποινικού Κώδικα αλλά και τα άρθρα 105 – 106 του Π.Κ., αντίστοιχα.
Το TPP, μόλις πρόσφατα, είχε αποκαλύψει αποκλειστικά τη «Νέα αίτηση αποφυλάκισης για τον Σάββα Ξηρό, με συμπληρωμένα τα προβλεπόμενα έτη» όλα τα έγγραφα που αποδείκνυαν με βάση την ερμηνεία του σημερινού νόμου, αλλά και την σωστή επιμέτρηση τού χρόνου έκτισης ποινής, ότι ο Σάββας Ξηρός έχει συμπληρώσει κατά πολύ τα 25 χρόνια ποινής, ξεπερνώντας μάλιστα και την προϋπόθεση της πραγματικής έκτισης των 16 χρόνων.
Τα αποδεικτικά στοιχεία της σωστής επιμέτρησης του χρόνου κράτησης – από το 2007 έως το 2012 – που αγνοήθηκαν στην προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Πειραιά, όπως τα παρουσίασε το ΤΡΡ και είχαν κατατεθεί στη νέα αίτηση αποφυλάκισης έρχεται τώρα να καταργήσει ο συγκεκριμένος αντεισαγγελέας Εφετών, ανακαλύπτοντας νέους δήθεν λάθους χρόνους επιμέτρησης κατά την κρίση του, ακυρώνοντας κάθε προβλεπόμενο κατά το νόμο ευεργετικό υπολογισμό προσμέτρησης εξαιτίας της αναπηρίας του Σ. Ξηρού.
Δυστυχώς ο αντεισαγγελέας Εφετών Κωνσταντίνος Σοφουλάκης αμφισβητώντας όλες τις αρμόδιες αρχές -με μια ακραία νομική ερμηνεία στο σκεπτικό του- ακυρώνει την ευεργετική επιμέτρηση που ισχύει και προβλέπεται από τον Ποινικό Κώδικα για τους ανάπηρους κρατούμενους, θέτοντας υπό αίρεση το σκεπτικό του νομοθέτη και ερμηνεύοντας κατά βούληση τον χρόνο κράτησης εντός του νοσοκομείου των φυλακών, έξω από κάθε επιστημονική – ιατρική γνωμάτευση και πιστοποίηση.
Ανακύπτει εύλογα το ερώτημα, ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης τελικά του ειδικού ευεργετικού άρθρου που διασφαλίζει την ταχύτερη αποφυλάκιση υπερήλικων, ανάπηρων, βαριά ασθενών όταν, κάποιοι τίθενται σε ένα καθεστώς εξαίρεσης και θα πρέπει υποχρεωτικά, δηλ. κατ’ εξαίρεση από το νόμο, ελέω δικανικών προφάσεων, τιμωρητικά και μόνο, να παραμείνουν 25 χρόνια στη φυλακή ως μελλοθάνατοι, στο όνομα του νόμου;
Γιατί αφού μπαίνει στην ιατρική ουσία του ποσοστού αναπηρίας, αφήνει ανοιχτή με -σαφή αντιδικονομική κρίση και ισχυρισμούς- την αθροιστική αναφορά υπολογισμού του ποσοστού αναπηρίας, αγνοώντας τον επιστημονικό τύπο που χρησιμοποιούν οι αρμόδιες ιατρικές ομάδες;
Αλήθεια, αμφιβάλει κανείς πως η εισαγωγή στο νοσοκομείο των φυλακών που συνοδεύεται πάντα με την έγκριση των γιατρών βάρδιας; Μπορεί αυτό μονομερώς να αμφισβητείται;
Χρειάζεται κάποιος κρατούμενος ο οποίος χρήζει άμεσης νοσηλείας να αναμένει την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών (ΚΕΜ), όταν και όποτε αυτή εκδοθεί; Να πιστέψει, δηλαδή, κανείς πως ο 26χρονος κρατούμενος στη Λάρισα που πέθανε από ένα απόστημα που προκάλεσε «οδοντική μόλυνση σε παρακείμενους ιστούς και στις επιπλοκές που προκάλεσε αυτή» έπεσε τελικά θύμα της απάνθρωπης γραφειοκρατίας του σωφρονιστικού μας συστήματος;
Επικοινωνήσαμε σχετικά με τη δικηγόρο Άννα Παπαρούσου, η οποία δήλωσε στο TPP τα εξής:
Και αυτή η εισαγγελική πρόταση σχετικά με την αίτηση για υφ´όρον απόλυση του Σάββα Ξηρού βάσει του ά. 110Α ΠΚ, έχει να εισφέρει πολλά στην προσαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας στην ανάγκη επιβολής της «τελικής λύσης» για τον Σάββα Ξηρό. Η αέναη παραγωγή νέων όρων και προυποθέσεων προκειμένου να μην εφαρμοστεί ένας σαφής και καθαρός νόμος για έναν κατά 98% ανάπηρο κρατούμενο, αποδεικνύει περίτρανα ότι στην περίπτωση αυτή, μόνο ο Σάββας Ξηρός είναι τυφλός και όχι η δικαιοσύνη. Η ισότητα απέναντι στο νόμο και η ασφάλεια δικαίου θα καταστούν δικαιικά προτάγματα άνευ νοήματος αν το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά υιοθετήσει την ως άνω εισαγγελική πρόταση και απορρίψει τη σχετική αίτηση.
Δικαιοσύνη με 98% πιστοποιημένη αναπηρία εφ’ όρου ζωής;
Πόσο επικίνδυνος είναι για την κοινωνία ή τη δημοκρατία ένας ανάπηρος κρατούμενος με 98% πιστοποιημένη αναπηρία εφ’ όρου ζωής, και πρακτικά τυφλός, πέρα όλων των άλλων;
Γιατί εισαγγελείς και δικαστές οι οποίοι κρίνουν παρόμοιες υποθέσεις αγνοούν επιδεικτικά, πως η χώρα μας για την περίπτωση κράτησης του Σάββα Ξηρού έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, περί βασανισμού ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης, ενώ ο ίδιος παραμένει ακόμα φυλακισμένος;
Ποιοι είναι οι αληθινοί λόγοι που το ίδιο επιδεικτικά αγνοούν το γεγονός πως ο Σάββας Ξηρός, με 98% αναπηρία, έχοντας από χρόνια εκτίσει την προβλεπόμενη ποινή κατά τον σωφρονιστικό κώδικα και με κατοχυρωμένο το δικαίωμα της αποφυλάκισής του εξακολουθεί να κρατείται στις ελληνικές φυλακές σε συνθήκες όπου το υπάρχον σύστημα έχει καταγγελθεί επίσημα σε μια σειρά εκθέσεων από τις Ευρωπαϊκές αρχές και τους διεθνείς οργανισμούς;
Γιατί η κοινωνία έχει μόνιμα την αίσθηση ότι η Δικαιοσύνη και οι αρχές ευαισθησίας ή επιείκειας -όποτε και όταν την διακρίνουν- αποτελούν σύνηθες προνόμιο για εξαιρετικά λίγους, και κυρίως επώνυμους της αστικής τάξης, των οικονομικά ισχυρών και της κατασκευασμένης πολιτικής ή επιχειρηματικής ολιγαρχίας;
Γιατί εξακολουθεί η αγοραία στοχοποίηση – ενοχοποίηση του νόμου Παρασκευόπουλου από το πολιτικό, μιντιακό και δικαστικό κατεστημένο ως μέρος μιας μαύρης προπαγάνδας με στόχο την εδραίωση της καταστολής και του αστυνομικού κράτους στο όνομα της δήθεν «ασφάλειας»;
Προκύπτει ξεκάθαρα πως, με βάση τον σημερινό νόμο, τη σωστή επίμετρηση του χρόνου έκτισης ποινής -και όχι τη βούληση του σκεπτικού του αντεισαγγελέα Εφετών Κωνσταντίνου Σοφουλάκη, ότι ο Σάββας Ξηρός έχει συμπληρώσει τα 25 χρόνια ποινής.
Εκτός αν για μια κατηγορία κρατουμένων η νομική παρέκκλιση και το καθεστώς εξαίρεσης επιδιώκεται από συγκεκριμένα και πάντα πρόθυμα δικαστικά κέντρα ώστε να λειτουργούν καταχρηστικά, υπακούοντας σε εξωδικαστικά και πολιτικά κέντρα -παρά τους ισχύοντες νόμους- με αποτέλεσμα άτυπα να εφαρμόζεται η ποινή της θανατικής καταδίκης.
Τέλος, επειδή ο νομικός πολιτισμός, και όχι μόνο, επιτρέπει στην πράξη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τον αρμόδιο υπουργό να εκδίδει ερμηνευτικές εγκυκλίους, ας φροντίσει να αποστείλει και μια για τα άρθρα 105, 106 και 110Α του Νόμου 4322/2015–ΦΕΚ Α 42- 27.04.2015.
Ίσως, έτσι, απαλλαγούμε οριστικά από την κατά το δοκούν ερμηνεία που δημιουργεί πλέον νομολογία εξαίρεσης αποκλειστικά για τον μοναδικό 98% ανάπηρο κρατούμενο και «βαρέως πολυσυστηματικό πάσχοντα ασθενή, ηλικίας μόλις 57 ετών» που παραμένει ακόμα στις φυλακές έχοντας εκτίσει κατά τον νόμο 27 χρόνια, κάτι μήνες και κάτι ημέρες.
Διαφορετικά ας προσθέσουν έναν αστερίσκο στο άρθρο 110Α με την σημείωση πως ισχύει για όλους και για όλες εκτός από τον Σάββα Ξηρό, γιατί έτσι κάνει κέφι η Αμερικάνικη πρεσβεία μαζί με κάποιες άλλες, η «Αγία Οικογένεια» του εγχώριου πολιτικού συστήματος, το μιντιακό σύστημα συγκεκριμένων ολιγαρχών, καναλαρχών και εκδοτών, ταυτόχρονα με κάποιους φανατικούς αυτόκλητους υπερασπιστές ιδεοληπτικών αρχών εντός και εκτός του δικαστικού μας συστήματος.