Στο άρθρο, μεταξύ άλλων, διατυπώνεται η άποψη ότι «η Ουάσιγκτον θα βοηθήσει το ευρώ, διασφαλίζοντας ότι θα τηρηθεί η ήδη καταγεγραμμένη υπαναχώρηση της Ελλάδας στο αίτημα για ελάφρυνση του χρέους. Μπορεί να μην ανακοινωθεί στο σημερινό Eurogroup στις Βρυξέλλες μια τελική λύση, αλλά έχει ήδη σημειωθεί επαρκής πρόοδος για την επίτευξη συμβιβασμού τις επόμενες ημέρες».
 
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, «η ελληνική οικονομία έχοντας χάσει το ένα τέταρτο του παραγόμενου προϊόντος της κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, παρουσίασε εκ νέου σημάδια εξασθένισης κατά το τέταρτο τρίμηνο του έτους, με το ποσοστό ανεργίας να φθάνει στο 28,5% και στους νέους στο 50,6%.» 
 
» Η Ιταλία παραμένει επίσης βυθισμένη σε μια ανυποχώρητη ύφεση με ποσοστό ανεργίας 12,9% και στους νέους 42%. Η Γαλλία με ποσοστό ανάπτυξης 0,4% το 2014 βρίσκεται για τρίτη συνεχή χρονιά σε κατάσταση στασιμότητας, με το ποσοστό ανεργίας, τον Δεκέμβριο, να φθάνει στο 10,3%. Η Ισπανία και η Πορτογαλία κατόρθωσαν να επιτύχουν κάποια ανάκαμψη, η οποία, ωστόσο, δεν μπόρεσε να βελτιώσει τη βαθειά υφεσιακή αγορά εργασίας, καθώς το ποσοστό ανεργίας για την πρώτη ανήλθε πέρυσι στο 23,7% και για τη δεύτερη στο 13,5%».
 
 

Ανοιχτός πόλεμος στην Ευρώπη
 

Στη συνέχεια, τονίζει ότι «ο Πρόεδρος Ομπάμα κατανόησε βεβαίως ότι αυτά αποτελούν συνέπειες της επιβολής μιας δημοσιονομικής πολιτικής στις υφεσιακές οικονομίες της Ευρωζώνης και όπως είχε παρατηρήσει ο πρώην υπουργός των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, ο Πρόεδρος Ομπάμα ήταν έντονα ανήσυχος για τις πολιτικές του Βερολίνου, καθώς θα οδηγούσαν σε κοινωνικοπολιτικές αλλαγές από δυνάμεις που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την πολύτιμη για τις ΗΠΑ Ατλαντική Συμμαχία. Αυτό βιώνουμε σήμερα, αντιμετωπίζοντας παράλληλα έναν ανοιχτό πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης και μια ταχεία ενδυνάμωση της κινεζικής επιρροής στην Ασία και στον Ειρηνικό».
 
O Μάικλ Ιβάνοβιτς αναφέρει ότι «η Ελλάδα, κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, βρίσκεται σήμερα στα χέρια μιας συμμαχίας της οποίας ηγείται ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί χώρα ιδιαίτερης σημασίας ως στρατηγικός εταίρος στην Αν. Μεσόγειο, σε μια περίοδο όπου μια αυταρχική Τουρκία συνεχίζει να διευρύνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, ενώ με τη Ρωσία και την Κίνα διευθύνουν τον Shanghai Cooperation Organization.» 
 
» Η Ουάσιγκτον κατανοεί, επίσης, ενδεχομένως, ότι αν ασκηθούν περαιτέρω πιέσεις η Ελλάδα θα μπορούσε, κατ' αρχήν, να οδηγηθεί περισσότερο στα ενεργειακά σχέδια της Ρωσίας και στις προσπάθειες της Κίνας να ολοκληρώσει τον θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού προς την Ευρώπη, μέσω των επενδύσεων στα ελληνικά λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και των σιδηροδρόμων που κατευθύνονται από την Ελλάδα στην Ουγγαρία, μέσω της Μακεδονίας (σ.σ. εννοεί την ΠΓΔΜ) και της Σερβίας», όπως επισημαίνει.
 
 

Η Ουάσιγκτον θα βοηθήσει το ευρώ
 

Στο άρθρο υποστηρίζει, επίσης, ότι «η Ουάσιγκτον θα βοηθήσει το ευρώ, διασφαλίζοντας ότι θα τηρηθεί η ήδη καταγεγραμμένη υπαναχώρηση της Ελλάδας στο αίτημα για ελάφρυνση του χρέους. Μπορεί να μην ανακοινωθεί στο σημερινό Eurogroup στις Βρυξέλλες μια τελική λύση, αλλά έχει, ήδη, σημειωθεί επαρκής πρόοδος για την επίτευξη συμβιβασμού τις επόμενες ημέρες.» 
 
» Παραμένει, ωστόσο, ζοφερή μια μακροπρόθεσμη προοπτική, καθώς θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας της Ευρωζώνης, ώστε να καθιστά εφικτή μια πιο εξισορροπημένη ανάπτυξη και μια πολιτική που θα συνάδει με μια αποτελεσματική νομισματική ένωση. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς περαιτέρω πολιτική ενοποίηση και χωρίς την μεταφορά κυριαρχίας, κάτι στο οποίο δεν θέλει να προχωρήσει καμία χώρα».
 
Καταλήγοντας, υπογραμμίζει ότι «ένα άλλο ζήτημα είναι η αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη την επομένη του πολέμου στην Ουκρανία και ένας αριθμός παγωμένων διενέξεων, οι οποίες μπορούν να ξεσπάσουν ανά πάσα στιγμή. Οι νεοσυντηρητικοί που συνωθούνται γύρω από τη μη ανακοινωθείσα ακόμη προεδρική υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον έχουν ήδη βγάλει τα μαχαίρια από τις θήκες τους, έτοιμοι να ενισχύσουν την Ατλαντική Συμμαχία ως τον πυλώνα της νέας παγκόσμιας τάξης. Ας τους ευχηθούμε καλή τύχη», αναφέρει, προσθέτοντας ότι «στο μεταξύ, η αναπτυσσόμενη αμερικανική οικονομία και το ισχυρό δολάριο θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως σωσίβιο για την πολιορκούμενη οικονομία της Ευρωζώνης».