Η γερμανική έκδοση των «Financial Times» παρατηρεί: «Πολλοί επενδυτές θεωρούν δεδομένο εδώ και καιρό ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. Όμως οι χώρες της ευρωζώνης και οι ιδιώτες πιστωτές καταβάλλουν προσπάθειες να αποφευχθεί μια στάση πληρωμών με τη βοήθεια ενός δεύτερου πακέτου οικονομικής βοήθειας. Στόχος ένα κούρεμα 50%.
Πιέσεις του Βερολίνο για χαμηλά επιτόκια
Η οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» επισημαίνει: «Σκληραίνουν τα μέτωπα μεταξύ ιδιωτών πιστωτών και ελληνικής κυβέρνησης. Την Τετάρτη θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις που διακοπήκαν χωρίς αποτέλεσμα την περασμένη Παρασκευή. Ιδίως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε άσκησε παρασκηνιακά πιέσεις για χαμηλότερα επιτόκια στα νέα ομόλογα αναφέρουν πληροφορίες από Αθήνα και Βερολίνο. Λέγεται μάλιστα ότι το Βερολίνο τάσσεται υπέρ ενός επιτοκίου κάτω από 3% έτσι ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους».
Το ελληνικό κράτος δεν λειτουργεί πια….
Το περιοδικό «Der Spiegel» σημειώνει: «Η ανεργία έχει φθάσει σε ύψος ρεκόρ, στο 18% και η οικονομία θα συρρικνωθεί φέτος για πέμπτη συνεχή χρονιά κατά 7% σύμφωνα με τους Βρετανούς οικονομολόγους του Economist Intelligence Unit. Ως προς την ανταγωνιστικότητα η Ελλάδα καταλαμβάνει σταθερά μια από τις τελευταίες θέσεις στην κατάταξη Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ίσως ο λόγος να είναι ότι για να ιδρύσεις μια επιχειρήσεις υπάρχουν 120 διαφορετικοί δρόμοι. Στην Ελλάδα χρειάζονται 6 μήνες για αυτό που στη Βουλγαρία απαιτεί 5 μέρες».
Η Γερμανία επωμίζεται μεγαλύτερο βάρος
Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» φωτίζει τη σχέση Γαλλίας – Γερμανίας μετά την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας σε ΑΑ από την Standard & Poor's:
«Η υποβάθμιση του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης προκαλεί νέα ένταση στις γαλλογερμανικές σχέσεις. Η Γερμανία αναλαμβάνει όλο και περισσότερο το ρόλο του απάνεμου λιμανιού στην όλη υπόθεση. Και ο Νικολά Σαρκοζί μοιάζει με καταδιωκόμενο, που το μόνο που του απομένει είναι να υιοθετήσει τις γερμανικές σχέσεις. Η υποβάθμιση πιστοποιεί εν πολλοίς τον ηγετικό ρόλο του Βερολίνου. Ταυτόχρονα όμως αυξάνεται το βάρος και η ευθύνη που επωμίζεται η Γερμανία.