Στο σχετικό κείμενο για την παρέμβασή τους, αναφέρουν:
Εδώ και πάνω από δύο μήνες οι καλλιτέχνες βρισκόμαστε σε διαρκείς κινητοποιήσεις, καταλήψεις κρατικών θεάτρων, διαδηλώσεις. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών και των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στην ολοένα και αυξανόμενη επιβολή των ιδιωτικών κολλεγίων ως φορέων καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, ενάντια στη συνολική υποτίμηση της τέχνης και του πολιτισμού, μαχόμενοι υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της κατάκτησης της εργασιακής μας αξιοπρέπειας και της ζωής μας συνολικά.
Η απάντηση της κυβέρνησης στον αγώνα μας υπήρξε αισχρή, γεμάτη επίπλαστες εγγυήσεις και προεκλογικές αοριστολογίες. Στην νεοφιλελεύθερη πρακτική της ήρθε να προστεθεί και η δολοφονική αμέλεια κράτους και κεφαλαίου που κόστισε την ζωή σε 57 ανθρώπους μετά την μετωπική σύγκρουση αμαξοστοιχιών στα Τέμπη. Σύσσωμη η εργατική τάξη κατακλύει τους δρόμους φωνάζοντας μαζικά “αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές”. Οι διαδηλώσεις καταπνίγονται με χημικά και η κυβέρνηση ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους για το δυστύχημα, μην αναλαμβάνοντας την ευθύνη της.
Εάν η Ελλάδα είναι, πράγματι, η γενέτειρα της Δημοκρατίας, σήμερα στεκόμαστε ακριβώς μπροστά από το μεγαλύτερο σύμβολό της, φωνάζοντας όλες και όλοι “οι ζωές μας μετράνε”.
For more than two months now, artists have been in constant mobilisations, occupations of state theatres, demonstrations. We are fighting against the downgrading of our studies and our labour rights, against the ever-increasing imposition of private colleges as providers of artistic education, against the overall devaluation of art and culture. We are fighting for public and free education as well as the restoration of our working dignity and our lives as a whole.
The government’s response to our struggle has been shameful, full of contrived guarantees and pre-election rhetoric. Added to its neoliberal practice was the murderous negligence of the state and capital which cost the lives of 57 people after the head-on train collision in Tempi. The working class as a whole is flooding the streets, chanting all together ‘they talk about profits and losses, we talk about human lives’. The demonstrations are suppressed with chemicals and the government is looking for scapegoats for the accident, not taking responsibility.
If Greece is indeed the birthplace of democracy, today we are standing right in front of its greatest symbol, shouting ‘our lives matter’.