του Μηνά Κωνσταντίνου
Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, εξοικειωθήκαμε με όρους όπως «οικονομικός πόλεμος» και «οικονομικοί δολοφόνοι». Ο όρος «οικονομική τρομοκρατία» που εισάγεται στις ημέρες μας στην δημόσια σφαίρα στις ΗΠΑ, δεν έρχεται για να καταδείξει αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια ελέω καπιταλισμού σε πολλές τριτοκοσμικές, και όχι μόνο, χώρες. Ούτε, φυσικά, έρχεται από το κίνημα των πολιτών για να χαρακτηρίσει συμπεριφορές όπως των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ στους Έλληνες, ή των Αμερικανών στους Πορτορικανούς.
Η «οικονομική τρομοκρατία» προκύπτει ως ένα μικρό και περιεκτικό «flashforward» στην Αμερική του Τραμ, που σαν ελατήριο συγκεντρώνει τις δυνάμεις της για να εκτοξευτεί κατά των λαϊκών στρωμάτων από την 20η Ιανουαρίου και έπειτα. Από τους δρόμους των μεγαλουπόλεων και τις διαδηλώσεις «Not my president», έως τη Βόρεια Ντακότα και τους Ινδιάνους του Standing Rock απέναντι στον γιγάντιο πετρελαϊκό αγωγό, οι προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις τα επόμενα χρόνια προοιωνίζονται πρωτόγνωρα αναπάντεχες και ριζοσπαστικές.
Γι’ αυτό τον λόγο και οι Ρεπουμπλικάνοι συζητούν ήδη για ένα νομοσχέδιο που θα ποινικοποιεί τις «παράνομες» διαδηλώσεις, που σκοπό έχουν την «πρόκληση οικονομικής ζημιάς» στην Αγορά.
Ο νεολογισμός του νεοφιλελευθερισμού
Την συζήτηση άνοιξε το νομοσχέδιο που έχει κιόλας ετοιμάσει ο συντηρητικός γερουσιαστής, Νταγκ Έρικσεν. Ένα νομοσχέδιο που θα δημιουργήσει ένα νέο έγκλημα, αυτό της οικονομικής τρομοκρατίας.
Ο γερουσιαστής Έρικσεν, την ώρα που εξηγεί σε αμερικανικό δίκτυο τη «σύλληψή» του για την καταστολή των διαδηλώσεων
Όπως αναφέρει ο ίδιος στην προσωπική του ιστοσελίδα, το μέτρο αυτό θα μετατρέψει σε κακουργηματική την ποινική δίωξη όσων παραβιάζουν «συνειδητά» τον νόμο, σε μια προσπάθεια «να εκφοβίσουν ή να εξαναγκάσουν, τους ιδιώτες ή την κυβέρνηση, εμποδίζοντας την οικονομική δραστηριότητα».
Με απλά λόγια, το νομοσχέδιο Έρικσεν βάζει στο στόχαστρο κάθε διαμαρτυρία που θα πραγματοποιείται χωρίς την άδεια των αμερικανικών αρχών και, σύμφωνα με την εισήγησή του, θα «εμποδίζει τη μεταφορά και το εμπόριο, και μπορεί να προκαλέσει υλικές ζημιές, απειλεί θέσεις εργασίας και θέτει τη δημόσια ασφάλεια σε κίνδυνο».
«Σέβομαι το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, αλλά όταν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την περιουσία των ανθρώπων, ξεπερνάει τα όρια», δήλωσε ο Έρικσεν. «Ο φόβος, ο εκφοβισμός και ο βανδαλισμός δεν είναι μια νόμιμη μορφή πολιτικής έκφρασης. Εκείνοι που την ασκούν, πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν» σημειώνει, κάνοντας τον στόχο να μοιάζει με τους δικούς μας «μπαχαλάκηδες». Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική, και εκφέρεται σήμερα σε διάφορες γλώσσες και κάθε νεοφιλελεύθερη διάλεκτο σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Παρόλο που το νομοθέτημα «αναμένει» την ανάληψη των καθηκόντων από τον νεοεκλεγμένο Πρόεδρο (που θα κατέχει την πλειοψηφία σε Βουλή και Γερουσία), η Αμερικανική Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες (ACLU) έχει ήδη πάρει θέση.
«Η εξαγγελία του Έρικσεν έχει γίνει αιτία για πολύ συζήτηση, και θα πρέπει να δούμε το νομοσχέδιο όταν κατατεθεί. Αλλά είμαστε ήδη ανήσυχοι, αφού ορισμένοι από τους “χαλαρούς” όρους φαίνεται να απευθύνονται στην πολιτική ανυπακοή ως “τρομοκρατία”. Αυτό το είδος της υπερβολικής προσέγγισης στην ειρηνική διαμαρτυρία είναι που δεν χρειάζονται η χώρα και το κράτος μας» δήλωσε ο επικεφαλής του ACLU, Νταγκ Χόνιγκ .
Το νομοθέτημα του Έρικσεν θα δημιουργήσει ένα κακούργημα κατηγορίας Γ για περιπτώσεις που προκαλείται κάθε είδους «οικονομική αναστάτωση» ή «τίθεται σε κίνδυνο ανθρώπινη ζωή ή περιουσία», κάτι που θα σήμαινε πως, ανάλογα με την πολιτεία στην οποία διαπράττουν το «έγκλημα» της διαμαρτυρίας, οι παραβάτες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ποινή φυλάκισης έως και πέντε ετών, πρόστιμο 10.000 δολαρίων ή ένα συνδυασμό και των δύο.
Οι προθέσεις, ωστόσο, των Ρεπουμπλικάνων δεν σταματούν στη διάλυση των διαδηλώσεων, καθώς το νομοσχέδιο στρέφεται και κατά συλλογικοτήτων και άλλων οργανισμών που υποστηρίζουν τις διαμαρτυρίες αυτές με κάθε τρόπο.
Ποινικοποίηση της αλληλεγγύης
«Εμείς δεν πρόκειται απλώς να κυνηγήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που διαπράττουν αυτές τις πράξεις τρομοκρατίας», δήλωσε ο Έρικσεν, για να συμπληρώσει πως «εμείς θα κυνηγήσουμε τους ανθρώπους που τους χρηματοδοτούν. Οι πλούσιοι δωρητές δεν πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς όταν διαταράζουν τις θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης». Αξίζει να σημειωθεί πως για τις διαδηλώσεις κατά της εκλογής του, υποστηρικτές του Τραμπ «δείχνουν» τον Τζορτζ Σόρος ως «κορυφαίο οικονομικό υποστηρικτή».
Σύμφωνα με τον γερουσιαστή, οι κυρώσεις θα ισχύουν, όχι μόνο για τους συμμετέχοντες, αλλά και για όσους χρηματοδοτούν, οργανώνουν, προωθούν ή ενθαρρύνουν με άλλον τρόπο άλλους να διαπράξουν πράξεις της οικονομικής τρομοκρατίας.
Για περιπτώσεις, δηλαδή, όπως των 2.000 βετεράνων της οργάνωσης «Veterans Stand for Standing Rock», οι οποίοι βρέθηκαν στο πλευρό των Ινδιάνων στη Βόρεια Ντακότα ή οι διαδηλωτές που έκαναν μποϊκοτάζ στο λιμάνι της πόλης Ολύμπια της Ουάσιγκτον και μπλοκάρισαν φορτία με υλικά που χρησιμοποιούνται για το fracking στην «επένδυση». Οι τελευταίοι είχαν μπλοκάρει το 2007 πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού στην πορεία τους για το Ιράκ.
Οι βετεράνοι γονατίζουν μπροστά στους αρχηγούς της φυλής στο Standing Rock (φωτογραφία @Tina Malia/facebook)
Οι Ινδιάνοι μαζί με το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης, κατάφεραν τελικά να αποτρέψουν τη διέλευση του γιγαντιαίου πετρελαϊκού αγωγού από την περιοχή τους, που θα κατέστρεφε τα νερά τους και θα βεβήλωνε τα ιερά εδάφη του καταυλισμού τους. Εάν όμως θεσπιστεί η «οικονομική τρομοκρατία», οι επόμενοι «Ινδιάνοι» δεν θα έχουν τόσο εύκολο έργο.
Σύμφωνα με τον Έρικσεν, οι «συνεργοί» μπορεί να υποχρεωθούν να πληρώσουν για την αποκατάσταση μέχρι και τριπλάσιο το ποσό της οικονομικής ζημίας. Και μόνο το ύψος της «επένδυσης» στη Β. Ντακότα, που 17 τράπεζες και εταιρεία συμφερόντων του Τραμπ χρηματοδοτούν, αγγίζει τα 3,7 δισ. δολάρια.
«Ας έχουμε κατά νου ότι τα πολιτικά δικαιώματα των ανθρώπων που πραγματοποίησαν την καθιστική διαμαρτυρία “Greensboro sit-ins” μπροστά στα ταμεία ενός φαγάδικου, θα μπορούσαν να θεωρηθούν “διατάραξη της εργασίας” και “εμπόδια της οικονομικής δραστηριότητας”» προειδοποιεί ο Χόνιγκ.
Για την ιστορία, σύμφωνα με το μεγαλύτερο κρατικό μουσείο Ιστορίας των ΗΠΑ, το Smithonian, η ιστορία του Γκρίνσμπορο αποτελεί έναν θεμέλιο λίθο του αντιρατσιστικού κινήματος στις ΗΠΑ.
Την 1η Φεβρουαρίου του 1960 και ενώ ο ρατσισμός κατά όσων δεν ήταν λευκοί βρισκόταν στο απόγειό του, τέσσερις Αφροαμερικανοί φοιτητές κάθισαν στον πάγκο του φαγάδικου Woolworth στο Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνα, και ευγενικά ζήτησαν να εξυπηρετηθούν. Το αίτημά τους απορρίφθηκε. Όταν τους ζητήθηκε να φύγουν από το μαγαζί, εκείνοι αρνήθηκαν και παρέμειναν στις θέσεις τους.
Η παθητική τους αντίσταση και η ειρηνική τους καθιστική διαμαρτυρία, έριξε το σπίρτο στο εύφλεκτο νεανικό κίνημα, για να αμφισβητήσει τη φυλετική ανισότητα σε όλο το Νότο, ξεσηκώνοντας εκατοντάδες φοιτητές, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκκλησίες και μέλη της κοινότητας. Το περιστατικό στο Woolworth αποτελεί σήμερα σημείο αναφοράς για το αντιρατσιστικό κίνημα στις ΗΠΑ. Το μαγαζί έκλεισε τον Ιούλιο του ίδιου έτους, και σήμερα στεγάζεται εκεί το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Όπως αναφέρει ο Χόνιγκ, οι θαρραλέες πράξεις τους να αντιταχθούν σε όσους κάνουν διακρίσεις, θα μπορούσε να θεωρηθεί τότε ως «προσπάθεια εξαναγκασμού των επιχειρήσεων και της κυβέρνησης».
Τον Μάιο του 2013, ο Έρικσεν ήταν για το Associated Press «ο μεγαλύτερος δικαιούχος των λογαριασμών εξόδων των λόμπι» των πετρελαϊκών εταιρειών έναντι των υπόλοιπων γερουσιαστών της Ουάσιγκτον για τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2013. Σημειωτέον, ο Έρικσεν είναι ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Τηλεπικοινωνιών της Γερουσίας.
Γεγονός που εξηγεί τη συμπάθεια που του τρέφουν λομπίστες και μεγιστάνες, αρκετοί εκ των οποίων έχουν ήδη προαναγγελθεί ως μελλοντικά κυβερνητικά στελέχη της «νέας τάξης πραγμάτων» του Ντόνταλντ Τραμπ, κατά των κοινωνικών αντιδράσεων που αναμφίβολα θα αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.