Το κείμενο της Ομάδας Γονέων:
Το πρωί της Κυριακής της 21ης Απριλίου, μιας τόσο σημαδιακής για τη χώρα ημερομηνίας, λήγει η «φρούρηση» του κτηρίου και της αυλής της κατάληψης «Ρόζα Νέρα». Οι αστυνομικές δυνάμεις αποποιούνται το ρόλο των security της εταιρείας “Belvedere ΕΠΕ” αποχωρώντας από το λόφο Καστέλι, ο οποίος άμεσα ανακαταλαμβάνεται από μέλη της κατάληψης καθώς και αλληλέγγυο κόσμο, που δραστηριοποιείται στον χώρο εδώ και 20 χρόνια.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπαίνουν ξανά στην απελευθερωμένη αυλή υπερασπιζόμενοι τη δημόσια χρήση του χώρου, δηλώνοντας ταυτόχρονα την εναντίωσή τους στη ξενοδοχοποίηση. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζουν (οπτικές και οσφρητικές) παραπέμπουν σε τρομοκρατία, αφού τα όργανα της τάξης φρόντισαν επιμελώς ούτως ώστε να μεταβληθούν τα κτήρια σε υγειονομικές βόμβες.
Ανθρώπινα κόπρανα σε πατώματα και κρεβάτια. Δωμάτια γεμάτα κοπριά, αδειασμένοι πυροσβεστήρες και εθνικιστικά συνθήματα στους τοίχους συνθέτουν ένα σκηνικό βίας, φρίκης και αποστροφής. Αφόρητη δυσωδία, που γίνεται αισθητή ακόμα κι έξω από τα κτήρια. Κατεστραμμένα είδη ρουχισμού που προορίζονταν για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σκορπισμένα και σπασμένα παιδικά παιχνίδια και υλικά χειροτεχνιών, όλα βουτηγμένα σε σκόνες πυροσβεστήρα.
Σε διάστημα είκοσι ημερών η κατάληψη «Ρόζα Νέρα» από χώρος πολιτισμού και κέντρο αγώνα μετατρέπεται σε εστία μόλυνσης. Παιδότοποι, αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες (παιδικές και δανειστικές) και θέατρα, που φιλοξένησαν κάθε λογής αυτό-οργανωμένες δράσεις απευθυνόμενες σε παιδιά και ενήλικες, χρειάστηκαν μέρες απολύμανσης με ρίσκο τη σωματική υγεία των συμμετεχόντων στις καθαριότητες και την έκθεσή τους σε σοβαρές μολύνσεις.
Το εγχείρημα του καθαρισμού του χώρου, όσο περνούν οι μέρες, μοιάζει ακατόρθωτο κι έτσι, αναπόφευκτα, καλείται επαγγελματική εταιρεία καθαρισμού και απολύμανσης. Ως γονείς καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις στα ίδια τα παιδιά μας, μένοντας και οι ίδιοι άναυδοι μπροστά στην προκλητική για όλη την κοινωνία συμπεριφορά της αστυνομίας.
Τί να πρωτοεξηγήσεις; Τη βία; Την έλλειψη αυτοσεβασμού; Τη διαστροφή; Το μένος; Την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης;
«Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει».
Στεκόμαστε απέναντί της. Απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βίας και τρομοκρατίας.
Καταγγέλλουμε την ακρότητα των πράξεων της αστυνομίας.
Τους βανδαλισμούς χώρων πολιτισμού.
Τη λεηλασία παιδικών ψυχών που μεγάλωσαν παίζοντας στην αυλή της ελευθερίας και εκείνη την Κυριακή την αντίκρισαν ρημαγμένη.