Κι εγώ γέλασα με το κόλπο που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος της ομάδας προπαγάνδας της Νέας Δημοκρατίας, όταν την πρόλαβε στην κατοχύρωση της ηλεκτρονικής διεύθυνσης neaellada.gr, το νέο σύνθημα και τον νέο τίτλο που επιχειρούσε να λανσάρει η Νέα Δημοκρατία για λόγος πολιτικούς, αλλά ενδεχομένως και… φοροτεχνικούς.
 
Είχε μια μαγκιά αυτή η κίνηση, ήταν μια ένδειξη ετοιμότητας, ψυχραιμίας, εναργέστερης κατανόησης του πεδίου μέσα στο οποίο διεξάγεται σήμερα μια προεκλογική αναμέτρηση. Ήταν επίσης και μια υπόμνηση της φουρτούνας που επικρατεί στο επικοινωνιακό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, καθώς βλέπει τους σχεδιασμούς του να καταρρέουν έναν προς ένα και την αντιπολίτευση να έχει πλήρως επιβάλει την ατζέντα της (δες εδώ).
 
Ακόμα περισσότερο εμένα μου άρεσε όλο αυτό το σκηνικό γιατί περιείχε μια ισχυρή δόση χιούμορ, στοιχείο πολιτικού πολιτισμού που λείπει πάρα πολύ στη χώρα μας και που θα ’θελα να το βλέπω να εκδηλώνεται πιο συχνά στην κεντρική πολιτική αναμέτρηση.
 
Αλλά μέχρι εδώ! Ενώ η κίνηση πέτυχε, και επιβραβεύθηκε από μεγάλη δόση δημοσιότητας ακόμα και από καθεστωτικά ΜΜΕ, νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να παρασυρθεί από την επιτυχία, και κατά κάποιον τρόπο να το παρακάνει. Καλό ήταν το αρχικό τρολάρισμα, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν χρειαζόταν να δοθεί τόσο μεγάλη συνέχεια από την πλευρά του (πχ να υπογράφεται με το neaellada.gr το κατά τα άλλα πολύ ωραίο και αφαιρετικό καινούριο τηλεοπτικό σποτάκι).
 
Δεν χρειάζεται νέα συνθήματα η Αριστερά, μια χαρά είναι αυτά που έχει λανσάρει και, πολύ περισσότερο, δεν χρειάζεται να θολώσει την εικόνα της καμπάνιας της, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, δανειζόμενη ασαφή και απολιτικά συνθήματα από τη Νέα Δημοκρατία (ασχέτως αν κι εκείνη με τη σειρά της το δανείστηκε από το ΚΚΕ, που το είχε λανσάρει το 1974 και αργότερα, για άγνωστους λόγους, το εγκατέλειψε).
 
Ούτε έχει νόημα, κατά τη γνώμη μου, να μετατραπεί αυτό το ριφιφί σε κεντρικό αντικείμενο της προεκλογικής διαμάχης. Η χώρα αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερα διακυβεύματα, η κοινωνία έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το συνεχίσει να ασχολείται με μια λεπτομέρεια της προεκλογικής αναμέτρησης, που εντέλει ενδέχεται να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά.
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να μιλήσει για την υπέρβαση της κρίσης σε πανευρωπαϊκή κλίμακα σύμφωνα με την πρόταση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, για τις αρμοδιότητες της Ευρωβουλής, για το νιου ντιλ που έχει ανάγκη η Ε.Ε. Για την κοινή πανευρωπαϊκή υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα. Για την αποκέντρωση του κράτους και για τις λύσεις που προτείνει στις 13 αυτοδιοικητικές περιφέρειες. Για την αναγέννηση των δήμων και την υπέρβαση του Καλλικράτη. Και πάνω απ’ όλα για τα μνημόνια, για τη λιτότητα και την ύφεση, για τους ανέργους και για το κοινωνικό κράτος, για αλληλεγγύη και για άμεσα μέτρα κοινωνικής προστασίας.
 
Η υποκλοπή του συνθήματος Νέα Ελλάδα, όσο ιδιοφυής κι αν ήταν, αποτελεί απλώς μια παρωνυχίδα της συγκυρίας, μια χαρούμενη αλλά πεπερασμένη στιγμή που απέδωσε ό,τι ήταν να αποδώσει και πρέπει να δώσει το ταχύτερο τη θέση της στην ουσία της πολιτικής αναμέτρησης.
 
Το κυριότερο: αποτελεί σημαντικό λάθος να δοθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι οι εκλογές είναι μια σύγκρουση δύο προπαγανδιστικών μηχανισμών. Αυτό εξομοιώνει τους δύο χώρους, αδικώντας εντέλει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι, οι εκλογές δεν είναι μάχη ανάμεσα σε δυο παρόμοιους μηχανισμούς, που απλώς ο ένας διαθέτει μεγαλύτερη ευφυΐα από τον άλλο και του τη φέρνει. Οι εκλογές είναι μια μείζων πολιτική και κοινωνική αναμέτρηση, σύγκρουση μεταξύ δύο εναλλακτικών σχεδίων για το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης.
 
Αλλά και σε επίπεδο μηχανισμών αν θέλει κανείς να τις δει, οι εκλογές είναι μάχη ανάμεσα σε έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό και σε μια δύναμη που θέλει να τ’ αλλάξει όλα – ανάμεσα σ’ αυτά, και τη στενά επικοινωνιακή και επιφανειακή λογική των μηχανισμών.