Εκ πρώτης όψεως, το χθεσινό όργιο της αστυνομίας στην Αθήνα -αλλά και σε άλλες πόλεις- θα μπορούσε να θεωρηθεί σύμπτωμα του γεγονότος ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τελείως τον έλεγχο.
 
Όλοι καταλαβαίνουμε ωστόσο ότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί φαίνεται να αποτελούν το έσχατο οχυρό της κυβέρνησης, το τελευταίο χαρτί του συστήματος εξουσίας που παραπαίει.
 
Αρνούμαι να δεχτώ ότι ο κ. Σαμαράς δεν είχε χθες τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης. Φαίνεται μάλιστα ότι ο κ. Κικίλιας γρήγορα έπιασε το νόημα των πραγμάτων.
 
Αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο γίνεται η μύηση των εκάστοτε νέων υπουργών Δημόσιας Τάξης (αποφεύγω τον ευφημισμό «Προστασίας του Πολίτη», ιδίως μετά από κάτι τέτοιες βραδιές) στα μυστικά κόλπα της Αστυνομίας. Δηλαδή πώς να τους το λένε, άραγε, ότι σήμερα θα αιματοκυλίσουμε την Αθήνα; Ότι θα ρίξουμε στην πιάτσα μερικούς δικούς μας κουκουλοφόρους; (Όπως αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, με αδιάσειστα ντοκουμέντα) Ότι ακόμα κι αν οι διαδηλωτές διαλυθούν ησύχως, εμείς θα τους στριμώξουμε στη φάκα και θα τους εξωθήσουμε ώστε να γίνουν επεισόδια, προσαγωγές, συλλήψεις, να τους ταράξουμε στα χημικά, στις αύρες, στις μάνικες και στις χειροβομβίδες κρότου-λάμψης για να έχουν εικόνες φρίκης να δείχνουν τα δελτία; Πώς ακριβώς τους βάζουν στο κόλπο της προβοκατόρικης στρατηγικής και της κλιμακούμενης έντασης, τα ’χουν κανονίσει από πριν ή τους «εκπαιδεύουν» μέσα στη φωτιά της σύγκρουσης που δημιουργούν οι ίδιοι;
 
Την απάντηση δεν την ξέρω, αλλά -για να πω την αλήθεια- αναρωτιέμαι πάντα ποιος θα είναι ο τυχερός που θα αναλάβει το υπουργείο εφόσον εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, και με ποιον τρόπο θα γίνει άραγε η εισαγωγή του στα μυστικά του σώματος. Για να το διατυπώσω αλλιώς, ποιος θα μυήσει ποιον και σε ποιες πολιτικές αστυνόμευσης – ο υπουργός τους επικεφαλής της αστυνομίας ή οι αστυνομικοί τον υπουργό. Και μη βιαστείς να απαντήσεις, οι απαντήσεις σ’ αυτά δεν είναι πάντα αυτονόητες.
 
Η στρατηγική της έντασης από την πλευρά της αστυνομίας ήταν –όπως γράφαμε και προχθές– δεδομένη. Το πιθανότερο είναι να εκδηλωθεί και σήμερα, στο συλλαλητήριο που έχουν εξαγγείλει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στο Σύνταγμα (και σε άλλες πόλεις), με αφορμή την ψήφιση του Προϋπολογισμού (5.00 μ.μ.).
 
Γνώμη μου είναι πως η αντιπολίτευση, και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα ’πρεπε να αρκεστούν στην καταγραφή και την καταγγελία της αστυνομικής βίας και πρόκλησης (πράγμα που χθες το έκαναν πάντως με επάρκεια). Είναι πολύ σημαντικό, εφόσον επαναληφθούν οι προκλητικές μεθοδεύσεις και εφαρμοστούν ανάλογοι σχεδιασμοί, να υπάρξει πολιτική παρέμβαση του κόμματος, ακόμα καλύτερα του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πρέπει να καλέσει τον πρωθυπουργό να αποσύρει τα στρατεύματά του από τους δρόμους, να δώσει τέλος στις αμφιλεγόμενες αστυνομικές πρακτικές, να πάψει να χρησιμοποιεί την αστυνομία προκειμένου να δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα και να εγγυηθεί επιτέλους την ειρήνη και την ασφάλεια των διαδηλωτών, αλλά και όλων των πολιτών, των δημόσιων χώρων και των επιχειρήσεων.
 
Η αντιπολίτευση μπορεί αυτή τη στιγμή να αντιστρέψει την κατάσταση και να καταδείξει με υπεύθυνο τρόπο σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία την κυβερνητική ευθύνη για την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους, μετατρέποντας όλο αυτό το άθλιο σενάριο της κατευθυνόμενης βίας σε μπούμερανγκ για τους εμπνευστές του.