Όταν πριν από χρόνια με το νόμο Πετραλιά οδηγηθήκαμε εκβιαστικά στο (δήθεν) Ενιαίο Ταμείο Προσωπικού ΜΜΕ, πολλοί στον κλάδο μας αγωνίζονταν «με νύχια και με δόντια» να μην μπουν στο Ταμείο οι… κάμεραμαν, οι κομμώτριες, οι μακιγιέζ κι οι ηλεκτρολόγοι.
Τώρα που οδηγούμαστε βιαίως στον ΕΟΠΥΥ θυσιάζοντας ό,τι έχει απομείνει από την περιουσία των Ταμείων μετά το «κούρεμα» για να κλείσει η τρύπα του χρέους, κάποιοι αποδίδονται σε αγώνα να βρεθούν λύσεις σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου.
Η πορεία όχι μόνο του ΕΤΑΠ ΜΜΕ, αλλά και όλου του ασφαλιστικού συστήματος προς την κατάρρευση, είναι προδιαγεγραμμένη εφόσον συνεχιστεί ανεμπόδιστα αυτή η μνημονιακή πολιτική με ψήφιση και του νέου πακέτου μέτρων που θα κατατεθούν την Δευτέρα (5/11). Η δαιμονοποίηση των όποιων κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων έχουν απομείνει, η απαξίωση του κοινωνικού συστήματος υγείας και πρόνοιας και η παράδοσή τους στα χέρια των ιδιωτών είναι βασικός στόχος της τρόικας και των κυβερνήσεων που έχουν παραδώσει τη χώρα στους εκπροσώπους των τραπεζιτών και των υπερεθνικών ιδιωτικών ομίλων. Η διάλυση καθετί Δημόσιου σε όφελος του Ιδιωτικού, είναι ο ιδεολογικός μανδύας για το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας και την ανάθεση στους ιδιώτες «επενδυτές» και της υγείας, μαζί με την ενέργεια, το νερό, τον ορυκτό πλούτο, τις συγκοινωνίες, τις τηλεπικοινωνίες και ό,τι άλλο συνιστά αυτό που ονομάζουμε δημόσιο πλούτο.
Η κοινωνική ασφάλιση από δικαίωμα του κάθε πολίτη αυτής της χώρας, μετριέται με λογιστικές πράξεις εσόδων – εξόδων. Το φάρμακο και το νοσοκομείο, η σύνταξη και το προνοιακό επίδομα θα παρέχεται όχι σε όποιον το έχει ανάγκη αλλά σε όποιον το έχει «πληρώσει». Αυτή είναι η λογική των λογιστών της τρόικας, αυτή είναι η λογική των κυβερνώντων, αυτή είναι η λογική του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας μας, που τζόγαρε τα λεφτά των ασφαλισμένων άλλοτε για να χρηματοδοτηθούν επενδυτικά σχέδια, άλλοτε για στηθεί ο μύθος του εκσυγχρονισμού της οικονομίας μέσω του χρηματιστηρίου και τώρα για να αποπληρωθούν οι τοκογλύφοι δανειστές της ελληνικής οικονομίας και να διασωθούν οι ιδιωτικές τράπεζες.
Τώρα που και ο κλάδος μας (ή για την ακρίβεια ό,τι έχει απομείνει από αυτόν, αφού χιλιάδες είναι οι άνεργοι που βρίσκονται ήδη εκτός κλάδου ή φυτοζωούν ως «μαύροι», ετεροαπασχολούμενοι, δήθεν «ελευθεροεπαγγελματίες», εκτός των ασφαλιστικών ταμείων του Τύπου) έρχεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπος με τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της πολιτικής, κάποιοι αρπάζονται και πάλι από τις εξαιρέσεις. Κι επειδή η σαρωτική εφαρμογή των Μνημονίων δεν αφήνει περιθώρια για εξαιρέσεις («όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι») ξαναβγαίνει στην επιφάνεια ως Plan B, η αυτό-εξαίρεσή μας από ένα κοινωνικό σύστημα ασφάλισης.
Δηλαδή στην βάρβαρη υποβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης και την πορεία απόσυρσης του κράτους υπέρ του ιδιωτικού κεφαλαίου που διεκδικεί περισσότερο χώρο δραστηριοποίησης στην υγεία προτείνεται ως λύση ένα ταμείο με λειτουργία Ιδιωτικού Δικαίου και βασικό κριτήριο την ανταποδοτικότητα.
 
Η πρόταση
«Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όσα προβλέπει ο νόμος και να δρομολογηθούν αμέσως οι διαδικασίες για να μετατραπούν οι κλάδοι υγείας του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ σε ΝΠΙΔ, ώστε και αυτοί να διασφαλισθούν, αλλά να προστατευθεί και όλο το ασφαλιστικό σύστημα των εργαζομένων στα ΜΜΕ». Αυτή είναι η ουσία της πρότασης που καταθέτει γραπτώς η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων στις 2/11 στον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ. Μια πρόταση με την οποία καλεί την ΕΣΗΕΑ, της οποίας τα μέλη δεν ασφαλίζονται στους κλάδους Υγείας του ΕΤΑΠ, αλλά στον ΕΔΟΕΑΠ που λειτουργεί ως ΝΠΙΔ, να αποφασίσει για άλλους: τους ασφαλισμένους δημοσιογράφους του περιοδικού τύπου, τους τεχνικούς τύπου, τους εφημεριδοπώλες, τους φωτορεπόρτερ, τους ανταποκριτές ξένου Τύπου. Μάλιστα φθάνει στο σημείο να καταθέτει και σχέδια νομικών κειμένων που αφορούν την ΕΣΠΗΤ και την ΕΤΗΠΤΑ.
Ένα πρώτο σχόλιο: Αφού η ΚΕΔ έχει προτάσεις που αφορούν μέλη άλλων σωματείων γιατί δεν συμμετείχε στις συσκέψεις που έγιναν στις 30/10 – μέρα που αποφασίστηκε η κήρυξη της απεργίας και στις 31/10 την ημέρα της απεργίας, όπου εκπρόσωποι πολλών σωματείων εξέταζαν τους τρόπους αντίδρασης και την πορεία των απαιτούμενων κινητοποιήσεων; Μάλιστα ο εκπρόσωπός της στο Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ δεν παραβρέθηκε καν στην έκτακτη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ το πρωί της Τρίτης 30/10, όπου αποφασίστηκε η κήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων εφόσον κατατίθετο τροπολογία ένταξης του ΕΤΑΠ ΜΜΕ στον ΕΟΠΥΥ (η τροπολογία Στουρνάρα κατατέθηκε το απόγευμα της ίδιας μέρας).
Αλλά καλύτερα να δούμε την ουσία της πρότασης, η λογική της οποίας φαίνεται ότι έχει αρκετούς οπαδούς στον κλάδο μας.
Ο ΕΔΟΕΑΠ, ο οποίος λειτουργεί ήδη ως ΝΠΙΔ, με βάση όσα έχει υποστηρίξει η διοίκησή του δημοσίως έχει χρόνο ζωής 2,5 χρόνια. Κι αυτό γιατί οι εισφορές από το αγγελιόσημο έχουν μειωθεί, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΤΑΠ ΜΜΕ που είναι ο φορέας που συγκεντρώνει αυτό τον πόρο, κατά 70-80% από το 2008. Κι επίσης γιατί οι εργοδοτικές εισφορές που πληρώνουν οι ιδιοκτήτες των εφημερίδων είναι σχεδόν μηδενικές και των ηλεκτρονικών Μέσων ελάχιστες. Και τέλος γιατί με τα κανόνια που έχουν βαρέσει πολλά ΜΜΕ και τις συνεχείς απολύσεις οι ενεργοί δημοσιογράφοι και διοικητικοί υπάλληλοι που ασφαλίζονται στον ΕΔΟΕΑΠ συνεχώς μειώνονται (άρα και τα έσοδα στο σύστημα).
Άρα ο κλάδος μας έχει ένα ζωντανό παράδειγμα ταμείου με μορφή ΝΠΙΔ που οδηγείται ταχέως σε πτώχευση.
Αλλά ακόμα και να υπάρχει μια περίπτωση διάσωσης του ασφαλιστικού μας συστήματος από μια ενδεχόμενη ενοποίηση των κλάδων Υγείας του ΕΤΑΠ με τον ΕΔΟΕΑΠ, όπως υποστηρίζουν άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις του κλάδου μας, η επερχόμενη υφαρπαγή του κύριου χρηματοδότη των δυο ταμείων– του αγγελιόσημου- θα καταστήσει αυτό το «οικοδόμημα» ερείπιο πριν καλά-καλά προλάβει να στηθεί. Χώρια που αυτή η λύση έχει ορκισμένους πολέμιους εντός των σωματείων που απολαμβάνουν την ασφάλιση του ΕΔΟΕΑΠ με πρώτη και κύρια την ίδια την Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων.
 
Τα Επαγγελματικά Ταμεία εξυπηρετούν
την απόσυρση του κράτους από την ασφάλιση
Η λύση της μετατροπής των κλάδων υγείας σε ΝΠΙΔ στηρίζεται σε μια παράγραφο του τελευταίου ασφαλιστικού νόμου (παρ.14, άρθρο 44 Ν. 4075/2012) των Κουτρουμάνη – Λοβέρδου, με την οποία δινόταν αυτή η δυνατότητα μετά από αναλογιστική μελέτη και μέχρι 31/12/2012. Τη λύση επέλεξαν κάποια Ταμεία τραπεζοϋπαλλήλων κ.λπ. Η τροπολογία Στουρνάρα, βέβαια, καταργούσε και αυτή τη δυνατότητα, οπότε το λεγόμενο «plan B του κλάδου» είναι να προλάβουμε την επανακατάθεση της σχετικής τροπολογίας, εκκινώντας τις διαδικασίες ίδρυσης ταμείων Ιδιωτικού Δικαίου.
Τα Ταμεία αυτά είχαν προβλεφθεί με το νόμο 3029/2002, στηρίζονται στην αρχή της ανταποδοτικότητας και οι ασφαλισμένοι γίνονται μεριδιούχοι, απολαμβάνοντας παροχές αναλόγως με τις εισφορές που καταβάλλουν. Με τον τρόπο αυτό το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωση χρηματοδότησης και στήριξης του ασφαλιστικού συστήματος. Ο ίδιος ο νόμος Κουτρουμάνη – Λοβέρδου, ο οποίος «δίνει» τη δυνατότητα μετατροπής των ταμείων υγείας σε ΝΠΙΔ γράφει επί λέξει: «Με τη μετατροπή τους σε ΝΠΙΔ απαγορεύεται οποιαδήποτε χρηματοδότηση από τον Κρατικό Προϋπολογισμό».
Με λίγα λόγια το plan A (της κυβέρνησης) ορίζει ουσιαστική κατάσχεση της περιουσίας των κλάδων Υγείας μας (και έπεται και η Πρόνοια) άμεσα με την ένταξη σε ένα ΕΟΠΥΥ υποχρηματοδοτούμενο και υπό κατάρρευση και το plan B (όσων από τον κλάδο φλερτάρουν με την ιδέα) προβλέπει κατάρρευση από έλλειψη χρηματοδότησης σε μερικούς μήνες ή λίγα χρόνια.
Μήπως ο κλάδος μας πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί από όσους τόσα χρόνια καλλιεργούσαν τη λογική του «περιούσιου» ασφαλισμένου; Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να βαυκαλιζόμαστε ότι μια εξαίρεση θα μας σώσει και να αγωνιστούμε απαιτώντας αξιοπρεπή εργασία με κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια για όλους, σε ένα σύστημα που θα εγγυάται το κράτος και θα πληρώνουν τα αφεντικά;
Μήπως αντί να στοιχιζόμαστε πίσω από «πονηρούς πολιτευτές», κρατικοδίαιτους εκδότες, συνδικαλιστές των διαδρόμων και ευκαιριακούς σωτήρες – λαμόγια, πρέπει χαράξουμε ένα διαφορετικό μοντέλο αντίστασης μαζί με όσους αγωνίζονται για να απαλλαγούμε από τις τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού;
Την ερχόμενη Τρίτη και Τετάρτη που όλοι οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται στους δρόμους, το μπλοκ των εργαζομένων στα ΜΜΕ θα έπρεπε να είναι από τα μαζικότερα. Γιατί ο συντάκτης που εργάζεται για 500-600 ευρώ, 8 ώρες μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή ανεβάζοντας ειδήσεις στο διαδίκτυο δεν διαφέρει σε τίποτα από τον ενοικιαζόμενο εργάτη της τράπεζας, ή τον κακοπληρωμένο βιβλιοϋπάλληλο. Γιατί ο ρεπόρτερ που τρέχει όλη μέρα για να βγάλει την είδηση που θα του κλείσει τη σελίδα ή θα καλύψει μερικά λεπτά τηλεοπτικού ή ραδιοφωνικού χρόνου έχει τους ίδιους αντίπαλους με τον απεργό ταχυδρομικό ή τον νοσοκόμο.
Είναι η τρόικα κι η κυβέρνηση που προσπαθούν να ισοπεδώσουν την κοινωνία για να στήσουν κάποια νέα ή παλιά αφεντικά τις τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών.