Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Είναι γενικά γνωστό σε όσους παρατηρούν με μία σχετική συνέπεια τις πολιτικές εξελίξεις πώς οι θέσεις των περισσότερων κομμάτων για τα τηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης είναι …ιδιαίτερα ευέλικτες προσαρμοζόμενες στις ανάγκες της εκάστοτε συγκυρίας. Από τον κανόνα δεν φαίνεται να ξεφεύγει η Νέα Δημοκρατία που ασκεί έντονη πολεμική στην κυβέρνηση με αφορμή την τροπολογία που επιτρέπει την υλοποίηση του ψηφισμένου νόμου για τα κανάλια. Την σχετική «εκστρατεία» έχει αναλάβει εργολαβικά ο Νίκος Δένδιας, επιφανές στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που την εκπροσώπησε άλλωστε τόσο στην Διάσκεψη των Προέδρων για την σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης όσο και στην σχετική συζήτηση που έγινε πρόσφατα στην Βουλή, καταγγέλλοντας την αποψίλωση του ΕΣΡ από τις αρμοδιότητες του. Το εντυπωσιακό στοιχείο, είναι ο πρόκειται για τον ίδιο βουλευτή ο οποίος την τελευταία φορά που συζητήθηκε στην Βουλή νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των καναλιών (επί κυβέρνησης Καραμανλή) είχε ασκήσει εμμέσως πλην σαφώς κριτική στην … εμπλοκή του ΕΣΡ, την οποία μάλιστα χαρακτήρισε «παραλογισμό»!
Η τοποθέτηση αυτή έγινε στις 4 Ιουλίου του 2007, όταν στην Βουλή συζητούνταν το νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, για την ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου με τίτλο «Συγκέντρωση και αδειοδότηση Επιχειρήσεων Μέσων Ενημέρωσης και άλλες διατάξεις». Επρόκειτο για το νομοθέτημα που είχε προκύψει μετά τις αντιδράσεις της Κομισιόν για την νομοθεσία περί «βασικού μετόχου» που είχε αρχικά προσπαθήσει εκείνη η κυβέρνηση να νομοθετήσει.
Με ιδιαίτερα διπλωματικό τρόπο ο Νίκος Δένδιας είχε διαφοροποιηθεί τότε από την εμπλοκή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης στην εποπτεία και την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, προκαλώντας –τότε- αίσθηση με την τοποθέτησή του. Τοποθετούμενος στην ολομέλεια της Βουλής είχε επισημάνει πως «οι ανεξάρτητες αρχές, είναι προϊόν απορίας του πολιτικού συστήματος. Αυτό είναι. Το πολιτικό σύστημα της χώρας και ιδίως η νομοθετική εξουσία οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Οφείλει να αναλάβει το κόστος, έστω ως πλειοψηφία, λήψεως συγκεκριμένων αποφάσεων. Δεν πρέπει να εκχωρούμε πάρα πολλές εξουσίες στις ανεξάρτητες αρχές. Είναι διφυής η ίδια τους η φύση. Νομοτεχνικά οι ανεξάρτητες αρχές αποτελούν ένα absurdum (μτφ παραλογισμό) στην τριμερή διάκριση των εξουσιών: στην εκτελεστική, στην νομοθετική και τη δικαστική». Μάλιστα είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως «εγώ κατ’ αρχάς -επαναλαμβάνω, κατ’ αρχάς, και αποτελώ ελάχιστη μειοψηφία σ’ αυτό το Κοινοβούλιο- είμαι εναντίον των ανεξαρτήτων αρχών: Όχι συνολικά της ύπαρξής τους, αλλά είμαι υπέρ της άποψης ότι οι ανεξάρτητες αρχές πρέπει να είναι πάρα πολύ περιορισμένες και με πάρα πολύ σαφή ρόλο».
Βέβαια, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, δεν είχε καταψηφίσει το προτεινόμενο από την κυβέρνηση Καραμανλή νομοθέτημα ούτε διαφοροποιήθηκε συνολικά. Φρόντισε όμως να αναφερθεί στην εμπλοκή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης παρουσιάζοντάς το σαν αναγκαστική λύση. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του Νίκου Δένδια: «Καταλαβαίνω απολύτως και συμμερίζομαι τη θέση του Υπουργού σ’ αυτό το νομοθέτημα. Δεν θα μπορούσε σ’ αυτό το νομοθέτημα να υπάρξει άλλη λύση»
Είναι κάτι παραπάνω από φανερή η ουσιαστική αντίθεση των τότε τοποθετήσεων του Νίκου Δένδια, με αυτές που πρεσβεύει σήμερα. Χαρακτηριστική άλλωστε ως προς αυτό ήταν και η δήλωση του Ν.Δενδια σε χθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ όπου επισήμανε ότι «βεβαίως να υπάρχει ρύθμιση στα τηλεοπτικά αλλά την αρμοδιότητα πρέπει να την έχει το ΕΣΡ, από το οποίο την αφαίρεσαν» ενώ διευκρίνισε πως «δεν ήταν η διαφωνία στα πρόσωπα το ζήτημα στο ΕΣΡ. Αν η κυβέρνηση είχε συναινέσει στις αρμοδιότητες θα είχε συσταθεί αμέσως».