της Ασπασίας Βελισσαρίου *

Γιατί άραγε ο Τσίπρας αυτοπαγιδεύτηκε σε αυτό που αποδίδει σε συνέργεια Μητσοτάκη-Βαρουφάκη, όταν δηλώνει στην life-style εκπομπή “Πάμε Δανάη» (Mega) ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται σε «μειονεκτική θέση» γιατί την τελευταία τετραετία «δεν τα πήγε καλά» και «γι’ αυτό πετάει τη μπάλα στο 2015 και στον Βαρουφάκη» που ασμένως την πήρε; Προσπαθώντας συνειδητά να γελοιοποιήσει τον Βαρουφάκη, και με τα γνωστά αποτυχημένα του λογοπαίγνια,σε συγκέντρωση στην Ιτέα είπε τα εξής: «Ε λοιπόν το δικό μας σχέδιο δεν λέγεται ‘Δήμητρα’, λέγεται ‘Κυριάκος’».

Έκτοτε κορυφώνεται η διολίσθησή του στην αντιστροφή της πραγματικότητας που αφορά στον πρώην Υπουργό Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ με την εκστόμιση συνειδητών ψευδών. Ας τα δούμε: “Ο κ. Βαρουφάκης αυτοεξαιρέθηκε αυτοβούλως από το προσκλητήριο των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων” (debate). Μα ξέρει καλά, γιατί έχει χιλιοειπωθεί τόσο από τον ίδιον τον Βαρουφάκη όσο και από όλα τα στελέχη του ΜέρΑ25, ότι εδώ και 2 χρόνια απευθύναμε πρόταση διαλόγου σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις και βεβαίως στον ΣΥΡΙΖΑ (σιωπή ιχθύος).

Σε συνέντευξή του στον Θεοδωράκη μάλιστα χρησιμοποιεί ανερυθρίαστα το ίδιο το παράδειγμα του Βαρουφάκη για τη Γερμανία όπου τα 3 κόμματα για 2-3 μήνες συζητούν προγραμματικά για να φτιάξουν κυβέρνηση. Ο μεν Βαρουφάκης ισχυρίζεται το αυτονόητο, δηλ. ότι αυτό είναι αδύνατον να γίνει στις 3 ημέρες μετά την ανάληψη εντολής ενώ ο Τσίπρας το κλωτσάει στις 15 μέρες ξεκινώντας από την Δευτέρα!  Είναι απλό τι επιδιώκει, το λέει καθαρά: Οι δεύτερες εκλογές θα είναι «δημοψήφισμα για τα δυο μεγάλα κόμματα» όπου εκεί (για πολλοστή φορά και σε αυτήν τη συνέντευξη)θα συνθλιβούν οι μικροί διότι δεν θα επιβιώσουν! Τόσο απλά! Κατά τα άλλα μετά από αυτό το παράδειγμα απίστευτου κυνισμού, που παραπέμπει στον Κοινωνικό Δαρβινισμό, έχει το θράσος να μιλάει  για την «ηθική του αντίληψη στην πολιτική και την δημοκρατικότητά του» ενώ πρόκειται περί ξεκάθαρου εκβιασμού. «Φέρετε τις ψήφους σας σε εμάς γιατί ούτως ή άλλως είσαστε χαμένοι (lose-lose)».

«Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου για συμμαχικές κυβερνήσεις στη βάση προγραμματικής σύγκλισης» ενώ ισχυρίζεται ότι δεν τον διακατέχει αλαζονεία.  Αλήθεια μιλάει για  τα 11 σημεία-κόκκινες γραμμές που έβγαλε στο παρά 5’ όταν δεν απαντούσε επί δυο χρόνια στις 7+1 τομές του ΜέΡΑ25; Ας αναλάβει λοιπόν αυτός τις ευθύνες του γιατί ο ίδιος σκόπιμα έκαψε την απλή αναλογική της κυβέρνησής του μιλώντας για κυβέρνηση ηττημένων. Απαξιώνει το δυνητικά 45-50% του ελληνικού λαού εφόσον δεν θα είναι αυτός ο πρώτος, και παίρνει αυτός την ευθύνη που για δεύτερες ή τρίτες εκλογές μέχρι ο ίδιος (αλλά το πιθανότερο ο Μητσοτάκης) να πάρει την αυτοδυναμία. Άρα πώς έχει το θράσος να εγκαλεί ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη και ΚΚΕ όταν ο ίδιος έχει πυροβολήσει την απλή αναλογική, ιστορικό αίτημα της Αριστεράς, και για ποια «ηθική υποχρέωση» μιλάει; Μεγαλόκαρδα μετά την βέβαια [!] νίκη του στις δεύτερες εκλογές δηλώνει ανοιχτός στις συνεργασίες.

Αυτή η αλαλούμ προεκλογική τακτική του Τσίπρα, από την κυβέρνηση των ηττημένων (ωραίος χαρακτηρισμός της θέλησης της λαϊκής πλειοψηφίας από έναν «αριστερό»!) σε αυτήν της ανοχής παρουσία 10-15 βουλευτών από τους losers(«μία αναφορά τυχαία» την είπε στον Θεοδωράκη)και μετά κωλοτούμπα σε Μητσοτάκια ρητορική περί σταθεράς κυβέρνησης 4ετίας,δείχνει το πολιτικό αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό απορρέει από την αγωνιώδη προσπάθειά του να «πάρει» έναν απροσδιόριστο κεντρώο χώρο και βεβαίως να τσιμπολογήσει ό,τι μπορεί από ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που στις ποιοτικές μετρήσεις είναι σούμπιτο με τη ΝΔ. Ποιος χαλάει τη μαγιονέζα; Μα φυσικά ο συνήθης ύποπτοςΒαρουφάκης και το φάντασμα του α’ εξαμήνου του 2015 με κορύφωση το μεγαλειώδες ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ. Αυτά στοιχειώνουν τον Τσίπρα, εξου και ο καταιγισμός προσβλητικών δηλώσεων, συνειδητών στρεβλώσεων ως μια εναγώνια διαβεβαίωση στους Έλληνες ολιγάρχες και την Τρόικα ότι είναι δικός τους άνθρωπος, άρα να τον εμπιστεύονται περισσότερο από τον Μητσοτάκη γιατί αυτός με το «φιλολαϊκό» του πρόγραμμα θα αφομοιώνει τις αντιστάσεις και κραδασμούς. Αντί αλλαγή (που Ρήξη!) εναλλαγή και βέβαια συναλλαγή.   Επομένως για να αποφύγει την «ρετσινιά» του 2015-Βαρουφάκη πρέπει να κάνει τα πάντα να δαιμονοποιήσει, γελοιοποιήσει τον ίδιον και την πολιτική του.

Η κεντρική γραμμή του ΜΈΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη είναι ότι αντίθετα με τα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018 δεν βγήκαμε από τα Μνημόνια. «Ανοησίες το ‘Δήμητρα’ το 2015 λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έβγαλε από το Μνημόνιο;». Όχι, κ Τσίπρα δεν μας έβγαλες, αντίθετα υπέγραψες το 4ο Μνημόνιο μεταφέροντας  αποπληρωμές 100 δις ως το 2030 για μετά από το 2032  με μόνιμη λιτότητα έως το 2060. Το δημόσιο χρέος ανέβηκε σε 400 δις και το ιδιωτικό 370 δις. Τσιμουδιά για αυτά στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ διότι παριστάνει αυτό που παριστάνουν και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: ότι δεν υπάρχει χρέος και είμαστε έξω και όχι στο βυθό του χρέους. Ο Τσίπρας διαβεβαιώνει τον Θεοδωράκη ότι το «πήγε μέχρι τέλους» (για ΟΧΙ=ΝΑΙ, τσιμουδιά), και σωστά έπραξε «όταν είδε ότι δεν έβγαινε» (υπογραφή του 4ου Μνημονίου). Έτσι λοιπόν καταπίνει την πλήρη υποταγή στην Τρόικα και μάλιστα «βγαίνει και από πάνω» με το μαξιλαράκι Τσακαλώτου.

Δυστυχώς για αυτούς ο Βαρουφάκης καταγγέλλει ως διάτρητο και παραπλανητικό το αφήγημα των μνημονιακών κομμάτων και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ ως Υπουργός το κρίσιμο διάστημα των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα, με τη στήριξη του 58% του λαού. Άρα, «Σκοτώστε τον Κάρτερ», τίτλος παλιού Βρετανικού θρίλερ.«Αν δεν υπήρχε ο κ. Βαρουφάκης θα έπρεπε ο κ. Μητσοτάκης να τον εφεύρει. Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση ήταν το alterego του. Με αυτές τις ανοησίες περί Δήμητρας, μια εμμονή την οποία όλοι γνωρίζουμε αλλά την ξεπεράσαμε οριστικά το 2015, διότι αυτές ήταν οι απόψεις Σόιμπλε.

Δεν είναι προοδευτικές απόψεις αυτές. Με αυτή την εμμονή του να το φέρει αυτό το πράγμα στη συζήτηση προεκλογικά, έκανε ένα πολύ μεγάλο δώρο στον κ. Μητσοτάκη: να επισείσει για μια ακόμη φορά το ξαναζεσταμένο φαγητό του φόβου. Δεν ξέρω αν ήταν συνεννοημένοι ή αν ήταν μία χρήσιμη προσφορά του κ. Βαρουφάκη στον κ. Μητσοτάκη». Τι να πρωτοπούμε για αυτήν την κατάπτυστη αναφορά στη Διακαναλική; Αυτός που πήγε στον Σολτς να δώσει διαπιστευτήρια ότι σε κυβέρνησή του ο Βαρουφάκης δεν θα υπάρχει, όταν «έσκασε» από τα ΜΜΕ το «Δήμητρα» (το ήξερε ως πρόταση νόμου του ΜέΡΑ25 από τις αρχές του 2020 αλλά δεν ασχολήθηκε), κατασκευάζει ένα τριπλό γκαιμπελικό σενάριο με πρωταγωνιστή τον Βαρουφάκη:

1. Υπονοώντας ότι τον πρόδωσε στον Σόιμπλε (χωρίς κανένα στοιχείο),

2. Υπονοώντας συμπαιγνία μεταξύ Μητσοτάκη-Βαρουφάκη, βγάζοντας τον άνθρωπο του Πρωθυπουργού, και

3. το ψευτοψυχολογικό σχόλιο για τον Βαρουφάκη ως alterego του Μητσοτάκη.

Όμως το alterego  του Πρωθυπουργού είναι δυστυχώς γι’ αυτόν ο ίδιος ο Τσίπρας. Διότι είναι αυτός που υλοποιεί την ίδια πολιτική με «ανθρώπινο πρόσωπο», εξου και κουβέντα για την κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας των ολιγαρχών, που έχουμε κατονομάσει με συνέπειες αποκλεισμούς από ΜΜΕ κλπ., του Υπερταμείου,  του ΗΡΑΚΛΗΣ κλπ.

Εν κατακλείδι, ο Τσίπρας είναι παγιδευμένος στο φόβητρο του 2015, όχι από τον Μητσοτάκη ούτε από τον Βαρουφάκη αλλά από τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι αυτός που φοβάται ότι η κάθε «Δήμητρα»  θυμίζει ότι υπάρχει ακόμα η δίψα των ανθρώπων να βγουν από τη δουλεία των Μνημονίων, που αυτός δεν μπορεί να εκφράσει, γιατί έχει αποδεχτεί πρόθυμα το ρόλο του «καλού παιδιού» των ολιγαρχών  και ΕΕ-ΗΠΑ. Ξέρει καλά ότι μετά το ΟΧΙ/ΝΑΙ και τη μετέπειτα διακυβέρνησή του η αναξιοπιστία του αγγίζει τα 69% (PRORATA).

Η δήλωση Βαρουφάκη «θλίβομαι που ένας άνθρωπος με τον οποίον, έστω και για λίγους μήνες, δώσαμε έναν ωραίο, κοινό αγώνα υπέρ του λαού μας έχει πέσει τόσο χαμηλά» είναι πολύ ήπια για κάποιον που λέει στο “Πάμε Δανάη» για τον Αλέξη του 15:«Θα του έλεγα να εμπιστεύεται λίγο καλύτερα τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου. Το μυαλό όλων πηγαίνει στον Γιάννη Βαρουφάκη[!], γιατί συνειδητοποίησα πως αυτός που είχα στην πρώτη γραμμή είχε το σχέδιο του αντιπάλου, δηλαδή του Σόιμπλε.

Μετά από μία εμπειρία χρόνων στην πολιτική έχω αρχίσει να εκτιμώ, όχι μόνο τα βαριά βιογραφικά, αλλά και την εντιμότητά τους». Αυτός δεν έχει ούτε το ένα, μικρό το κακό, ούτε το άλλο, μεγάλο το κακό όταν μιλάς για το ηθικό πλεονέκτημα που έχεις χάσει γιατί εσύ είσαι που έχεις το σχέδιο του αντιπάλου.

 

*Η Βελισσαρίου Ασπασία (Σίσσυ) είναι καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ και υποψήφια βουλεύτρια στην Α’ Αθήνας με το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη